Er leidt een mooie weg naar de kloosterbunker. Met sloten, bruggetjes, riet, knotwilgen en zo meer. En een bos. Bijna elke dag rijd ik die weg wel en ze blijft een prachtige ervaring. Al jaren staat er in de berm van die weg een grafsteen. Naast een sloot. Niet dat er iemand begraven is, maar als herinnering aan iemand die ten gevolge van een verkeersongeluk daar het leven heeft gelaten. De gemeente Bunkerstad zal er wel een vergunning voor hebben afgegeven, misschien betalen de nabestaanden wel grafrechten.
Altijd zie ik tijdens het passeren wel het kleine monumentje maar het is inmiddels zo vertrouwd geworden dat ik er geen bijzondere aandacht aan besteed. Tot ik deze week op een dag drie grote witte zwanen vlakbij de steen zag liggen. Een vierde stond en snuffelde aan het monument. Er was ruimte zat om ergens anders te liggen. Het was een vredig gezicht.
Moedig voorwaarts!
Joost zegt
Prachtig Joop, heerlijk om de dag ,mee te beginnen.