Als politieverslaggever kwam ik op plaatsen en gelegenheden en omstandigheden waar ik wel een nekschot kon verwachten. Dat risico is tegenwoordig een stuk kleiner of een Birmese boeddhist zou zijn vuurwapen op mij moeten richten. Daar zijn ze goed in getraind. De Rohingya moslims kunnen daar over meepraten.
Zaterdag tegen de avond was ik op de Veluwe, op een smalle weg die naar de voormalige herberg De Zwarte Boer leidde, waar mijn vriendin en ik een vorkje gingen prikken. De gerant maakte een overspannen indruk, onze tafelboeking was niet doorgegeven, alles kwam goed, en ik heb de laatste jaren niet zo heerlijk gegeten.
Dus ik was op die smalle weg, links en rechts bomen, bossen, open vlaktes en heidevelden. Het rook er naar hout. De zon zakte bloedrood, er was wat nevel, het was wel zo ontzettend prachtig, zo in de middenweg. We waren alleen, geen mens en dier te zien. Stilte en twee mensen.
Moedig voorwaarts.
Piet Nusteleijn zegt
Er was stilte en twee mensen..