Wat voor mens zou je zijn als je geboren wordt in een grot, je ouders daaruit vertrekken, er verder niemand meer is, de grot is afgesloten, er geen contact met anderen is en je wel je eten en drinken toegediend krijgt door een persoon die je niet ziet. En na veertig jaar de muur in de toegang tot de grot wordt verwijderd.
In het verleden zag ik beelden van een meisje dat in een woud door wilde dieren was grootgebracht en verzorgd. Ze kon niet praten, liep op handen en voeten en beet letterlijk van zich af.
Ik stel me deze vraag na het zien van een aflevering van Brainwash waarin een deskundige uitlegde hoe groot de invloed van je ouders op jou is. Zeker de eerste jaren van je leven, na je vierde jaar, bepalen zij jouw visie op de dingen om je heen. Ze brainwashen je, met alle goede bedoelingen. En ook al zouden ze dat niet doen dan zijn er non verbale zaken in het gezin die je beïnvloeden, foto’s, inrichting van het huis, kleding enzovoort. Geluiden, geuren. Je ouders bepalen de schoolkeus, de omgeving waarin je opgroeit. Hoe je denkt en wat je normen zijn.
Tot je op een dag ontdekt dat jij en anderen er zijn. Dan begint de grote ontdekkingsreis die tientallen jaren kan duren. Maar de invloed van die eerste bewuste levensjaren zal altijd blijven bestaan en je doen en laten markeren.
Zelf leef ik ook in een soort zelfgekozen grot, met vooral in de ochtend weinig mensen om me heen, als ik de krant samenstel. Dit soort relatieve eenzaamheid vind ik heerlijk, ik voel me dan een autonoom mens. In mijn zak zit de sleutel van de voordeur- ik stap zo de samenleving in als ik dat wil. Een paar keer per week ontmoet ik de anderen. Mijn inmiddels overleden ouders zijn altijd aanwezig bij die ontmoetingen. Met hun normen en waarden, de ideeën die ze me meegaven.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, heimwee naar Chef, de Kloosterbunker, Bunkerstad, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen, het abonnement op te zeggen- wat niet kan. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren. De politiek de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. Kwaad spreken over Feyenoord. Breken met de familie. Het haten van planten en groenten. Aantijgen of beschuldigen. Het stopzetten van gedachten. Sprookjes verwerpen. Houden van Donald Trump. Sommigen voederen geen vogels meer. Of gaan de redactie stalken en bedreigen. Of geloven niet meer in Sinterklaas. Of wantrouwen de banken. Of er kruipt een poes op je hoofd.