Ik wil iets met jullie delen, aandachtige en trouwe lezers van mijn columns. Hier komt het:
Als ik ’s morgens na meestal een goede nachtrust ontwaak in de mand en ik me bewust ben van mijn bestaan dat niet van mezelf is, lig ik nog heel even met gesloten ogen. Dat doe ik niet bewust dat is gewoon zo en hoort bij het vanuit de slaap weer naar het openbare leven gaan. Die gesloten ogen, dat duurt maar heel kort, misschien maar een fractie. Wat wil ik delen? Als ik de ogen open en de hut aanschouw, de ramen, het afschuwelijke behang, de litho’s van en over Rotterdam en ik de ogen weer even sluit om echt wakker te worden, valt me op dat die sluiting meer licht door de oogleden doorlaat dan in de situatie dat ik net wakker word.
Gaat het goed, Joop Ha Hoek?
Jazeker. Ik vat het kort samen: ik lig in de mand, ik slaap, ik ga ontwaken, word wakker, de ogen zijn gesloten, de leden laten geen licht door, ik open de ogen om aan de dag te beginnen, ik sluit de ogen weer om wakker te worden, de oogleden laten hoewel gesloten meer licht door dan in de hiervoor beschreven situatie.
Hoe het komt weet ik niet. Zijn de ogen meer in rust als ik slaap en dekken ze beter af en wordt dat nog even voortgezet in de seconden dat ik ontwaak? Probeer het maar eens.
Moedig voorwaarts!
Gea zegt
Misschien heeft het te maken met activering van de kegeltjes en staafjes in het netvlies?