Deze column is om 18.18 uur in het Boeddhistisch Dagblad geplaatst. Dat is elke dag zo als er een column is geschreven. De vaste tijden worden gehanteerd om verwarring te voorkomen. Zo worden de teksten van Hans van Dam om 04.04 uur geplaatst. En het eerste bericht van de dag in het BD verschijnt om 11.11 uur. Als er actueel nieuwswaardig nieuws is gaan die tijden overboord.

Dat ritme is ingevoerd om te voorkomen dat er gelijktijdig twee teksten worden gepubliceerd. Dan wordt het een zootje. Als er gewoon tussentijds nieuws is wordt dat nooit geplaatst om 11.11, 13.13 of 17.17 uur. Maar tussendoor. Het klinkt allemaal wat neurotisch maar de krant en de makers zijn gebaat bij regelmaat. Zo verschijnt de teisho van Zeshin om 09.09 uur op de zaterdag en de cartoon van Ardan op de zondag om 09.09 uur. En de teksten van Ehipassiko om 14.14 uur en de tekeningen van Sodis om 16.16 uur. En zo meer.

De inhoud van de column staat nooit van tevoren vast. Ik had vandaag over Donald Trump willen schrijven die de mogelijkheid openhoudt om zichzelf te pardonneren waarmee hij erkent dat hij fout zit. Ik had vandaag over een leraar willen schrijven die door zijn wijze van handelen bewust een ander mens beschadigd heeft maar in het belang van alle levende wezens toch aanblijft. Hoe vreemd kan het gaan. Ik had vandaag willen schrijven over de islamitische burgemeester Aboutaleb van Rotterdam die aanhangers van de anti islamitische groepering Pegida  toestemming heeft gegeven om bij een moskee een varkensvlees barbecue te organiseren. Ik schrijf er niet over maar wel over tijd.

Het kan zijn dat u deze column later leest dan 18.18 uur, misschien om 20.20 uur, of 23.23 uur. Ik schrijf deze teksten met een rustig en kalm gemoed, met plezier ook. Vaak met een knipoog, soms met een waarschuwing, ‘ik hef nog een keer de vinger’. Soms worden lezers boos, of blij of beroerd.

Een definitie van de column kan volgens Matsier niet worden gegeven op basis van de inhoud. Er gelden nauwelijks beperkingen voor wat het onderwerp van een column kan zijn; het gamma reikt van huiselijke voorvallen tot de wereldpolitiek.

Soms wordt de reactiemogelijkheid onder mijn columns misbruikt door lezers die het niet kunnen hebben dat sommige auteurs geen reacties toestaan onder hun teksten. Dat is een inbraak, de deur van een ander zit stevig op slot, de columndeur niet. Ik verwijder die reacties  met een lichte glimlach. Het BD is een huis met vele kamers waarin velen een plekje vinden. Maar kraken, nee, dat is niet leuk.

Het is 18.03 uur, ik rond af om de 18.18 te halen.

Moedig voorwaarts!

BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, heimwee naar Chef, de Kloosterbunker, Bunkerstad, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen, het abonnement op te zeggen- wat niet kan. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren. De politiek de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. Kwaad spreken over Feyenoord. Breken met de familie. Het haten van planten en groenten. Aantijgen of beschuldigen. Het stopzetten van gedachten. Sprookjes verwerpen. Houden van Donald Trump. Sommigen voederen geen vogels meer.