Deze dagen kijk ik naar tv-programma’s over de Amerikaanse charismatische activistische predikant Martin Luther King, die vijftig jaar geleden werd vermoord. Zijn droom voor rassengelijkheid leeft voort. De beelden raken me diep in het hart.
Al heel jong las ik boeken in het Zuid-Afrikaans over de kunstmatige, door witten afgedwongen scheiding van rassen in Zuid-Afrika. Mijn broer, die de wereld over reisde in die tijd, en regelmatig in Zuid-Afrika kwam, vertelde over aparte bankjes in de parken- als die al toegankelijk waren voor de zwartmens, voor blank en zwart. En gescheiden wijken en vervoer. Zo maakte ik kennis met de donkere kant van de witmens.
Later kreeg ik contact met een blanke Britse vrouw die vanuit Zuid-Afrika verstopt in haar kleding documenten voor de bevrijdingsbeweging ANC het land uit smokkelde om zo de misstanden in dat land aan de wereld bekend te maken.
Ik woonde een tijdje in een huis van een nicht van Adolf Hitler die zo genoeglijk over haar oom kon vertellen.
Jaren geleden ontmoette ik een man die geloofde dat mensen met een donkere huidskleur in een spiritueel groeiproces zaten om uiteindelijk als witte te worden herboren. Zwart was voorlopig, wit de norm. Hij was zelf een witman.
Ik weet niet wat het is om vanwege mijn huidskleur gediscrimineerd te worden, ben slechts een luisteraar, een waarnemer van de soms verschrikkelijke verhalen die mij worden verteld. Het lijkt mij afschuwelijk, alle discriminatie eigenlijk.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, heimwee naar Chef, de Kloosterbunker, Bunkerstad, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen, het abonnement op te zeggen- wat niet kan. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren. De politiek de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. Kwaad spreken over Feyenoord. Breken met de familie. Het haten van planten en groenten. Aantijgen of beschuldigen. Het stopzetten van gedachten. Sprookjes verwerpen. Houden van Donald Trump. Sommigen voederen geen vogels meer.
