Maanden geleden ben ik door gezondheidsproblemen korter gaan werken, in uren welteverstaan. Dat gaf rust en een goed gevoel. Het korten is echter nep, ik verricht dezelfde hoeveelheid arbeid in kortere tijd. Ik tik en telefoneer sneller, interviews zijn niet te lang, in een paar uur per dag werk ik heel wat weg.
Het merkwaardige is dat deze methode geen stress oplevert, mijn geest zegt: ik werk korter dus het is okay. Zo houd ik mezelf voor de gek. Maar wie die ik is weet ik niet.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, heimwee naar Chef, de Kloosterbunker, Bunkerstad, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen, het abonnement op te zeggen- wat niet kan. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren. De politiek de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. Kwaad spreken over Feyenoord. Breken met de familie. Het haten van planten en groenten. Aantijgen of beschuldigen. Het stopzetten van gedachten. Sprookjes verwerpen.