Tussen mij en jou

Over de ontmoeting van het Authentieke Kind en de Overlever

Er bestaat een merkwaardige spanning in ons bestaan.
Wie zich afstemt op de wordingsdrang van het leven, ervaart verbondenheid.
Alles hangt met alles samen: bomen, rivieren, mensen, de sterrenhemel boven ons.
Soms valt de scheiding weg, en weten we – zonder bewijs – dat we gedragen worden door iets groters dan onszelf.

Toch voelt het contact met anderen vaak heel anders.
Veel gesprekken blijven aan de oppervlakte.
Er wordt gezonden waar luisteren vergeten is – geredeneerd, betoogd, maar niet werkelijk gehoord.
Mensen gebruiken elkaar als klankbord voor hun eigen verhaal.
Wat overblijft, is een uitwisseling van stemmen die langs elkaar heen gaan.
Vergeleken met de wezenlijke verbondenheid die mogelijk is, voelt dat leeg.
En die leegte vertaalt zich gemakkelijk in een gevoel van eenzaamheid.

Wie innerlijk ontwaakt, gaat zien wat anderen nog niet zien.
De blik opent zich voor lagen van betekenis waar de massa achteloos aan voorbijgaat.
Je ervaart de wereld niet langer als een verzameling losse dingen, maar als een levend geheel dat zich voortdurend uitdrukt.
Tegelijkertijd ontdek je dat veel mensen die taal niet verstaan.
Hun houvast ligt in overtuigingen, functies en gewoontes.

Het interne gezinsmodel helpt dit te begrijpen.
In ieder van ons leeft een Overlever, die zich vastklampt aan patronen en zekerheden.
Hij zoekt controle, herkenning, gelijkgestemden.
Hij is het antwoord op perioden van onveiligheid in de vroege kindertijd.
En er leeft een Authentiek Kind, dat direct openheid en verbondenheid ervaart met alles wat is.
Dat deel van ons is heel gebleven en kan eenvoudig zijn, zonder defensieve patronen.

Wanneer het Kind in mij spreekt, ontmoet het vaak de Overlever in jou.
Het Kind zoekt openheid, de Overlever zoekt houvast.
Het lijkt op een gesprek tijdens een verjaardag:
de één vertelt hoe de stilte van een wandeling hem diep raakte – een glimp van eenheid.
De ander reageert luchtig: “Ja, wandelen is gezond.”
Het gesprek stokt niet, maar mist de ontmoeting die mogelijk was.
De openheid zoekt resonantie, maar vindt slechts bevestiging.

Toch is er hoop.
Soms valt er ineens stilte – een moment van echt luisteren.
De rollen lossen even op.
Dan is er geen zender of ontvanger meer, geen Kind of Overlever, geen ik of jij –
alleen ontmoeting.

In dat ogenblik stroomt iets van de wordingsdrang zelf door het contact:
het veld waarin alles zich ontvouwt, waarin elk wezen zijn eigen toon bijdraagt aan het grotere geheel.
Je betekenis verschuift dan weg van de massa:
niet langer op zoek naar gelijk, maar naar echtheid; niet naar positie, maar naar resonantie.

Boeddhistische leraren zeggen: het is niet erg dat gedachten komen; het gaat erom of we ze geloven.
Zo ook met de Overlever in ons: het is niet erg dat hij zekerheid zoekt, zolang we hem niet aanzien voor de hele werkelijkheid.

Wat helpt?
Een stapje terug doen.
Luisteren zonder direct te oordelen.
De drang om te zenden loslaten.
Dan ontstaat er ruimte waarin het Authentieke Kind kan ademen –
in mij én in jou.

Een gesprek wordt geen strijd om aandacht, maar een oefening in openheid.
Zelfs een luchtig praatje kan dan opeens een glimp van verbondenheid geven.

We voelen ons alleen wanneer we het verhaal van afgescheidenheid geloven.
We ervaren verbondenheid zodra we daar doorheen kijken.
Werkelijke ontmoeting is geen prestatie, geen overtuiging, geen rol.
Het is een stille herkenning van de wordingsdrang die ons allen bezielt –
voorbij woorden, voorbij wil, voorbij ik.

Misschien gebeurt het juist daar –
tussen mij en jou –
waar we niets meer proberen, maar eenvoudig aanwezig zijn.

Rob van Boven (1951) is psycholoog en geregistreerd psychotherapeut. Hij was consultant voor verschillende organisaties (drugs en verslaving counseling, vaardigheden workshops) en werkte vijftien jaar als een behandelingscoördinator in een psychiatrische instelling. Bij Rob van Boven wordt het geloof van de overlever bewust gemaakt en een juiste plaats gegeven. Het doel is om los te komen van de dwang van het geloof en bewustzijn te ontwikkelen naast deze denk- en voelpatronen. Hoe meer je van het geloof van de overlever bevrijd bent, zonder het te bestrijden, maar door het de juiste plek te geven, hoe vrijer je kan leven.