Ayya Vimala is in 1967 in Delft geboren en heeft Geofysica en MBA gestudeerd. Ze is eerst twee keer (in 2008 en in 2009) voor een maand tot non gewijd in Myanmar (Birma). In 2012 besloot ze voor altijd non te worden, en werd in Duitsland tot Anagarika gewijd. Daarna leidde haar weg via Perth, Australië, waar ze in 2014 tot Samaneri werd gewijd, naar Los Angeles, waar ze haar hogere wijding ontving in 2016. Haar droom is om een klooster voor nonnen in Europa te stichten. In dit artikel legt zij uit waarom zij vindt dat monniken en nonnen zo belangrijk zijn voor het voortbestaan van de Dhamma.
Ik zag dat in dit magazine veel geschreven wordt over de boeddhistische Leer, de Dhamma. Dat is natuurlijk heel belangrijk, want uiteindelijk draait het boeddhisme om de praktijk. Dat is het beoefenen van wat de Boeddha ons geleerd heeft en daarin speelt meditatie een centrale rol.
Behoud van de Dhamma
Maar er zijn nog andere aspecten van de Dhamma, die vaak wat onderbelicht worden. En dat is vooral de rol van monniken en nonnen. Intreden in de gemeenschap van monniken en nonnen is iets wat in Europa natuurlijk niet zo vanzelfsprekend is en misschien daarom wordt het belang hiervan vaak onderschat. Iemand die intreedt in een klooster doet dit niet alleen om zichzelf in meditatie en de beoefening van de Dhamma te scholen en dat aan anderen te onderwijzen. Het gaat om niets minder dan het behoud van de Dhamma door de eeuwen heen. Het zijn de monniken en nonnen die ervoor hebben gezorgd dat wij vandaag de dag nog steeds de mogelijkheid hebben om de Leer te horen en om juist te mediteren.
Het volgende fragment komt uit het voorwoord van de leefregels voor de monniken, de Bhikkhu-Vibhanga van de Vinaya:
‘’s-Avonds, nadat hij uit zijn afzondering was teruggekomen, begaf Sāriputta zich naar de Meester. Hij boog, ging aan zijn zijde zitten en zei: “Meester, terwijl ik in afzondering was dacht ik: ‘Voor welke Boeddha’s bleef de Leer niet lang behouden, en voor welke wel?”
“Sāriputta, de Leer die verkondigd werd door Meester Vipassī, Meester Sikhī, en Meester Vessabhū, bleef niet lang behouden. Maar de Leer die verkondigd werd door Meester Kakusandha, Meester Konāgamana, en Meester Kassapa, bleef wel lang behouden.”
“En wat is de reden ervan dat de Leer die door Meester Vipassī, Meester Sikhī, en Meester Vessabhū werd verkondigd, niet lang behouden bleef?”
“Meester Vipassī, Meester Sikhī, en Meester Vessabhū waren niet ertoe genegen om gedetailleerde instructies te geven …; en ze legden de trainingsregels niet vast en reciteerden de orderegels voor monniken en nonnen niet. Nadat zij waren heengegaan en nadat hun naaste discipelen waren heengegaan, … verdween de Leer snel. …”
“Wat is dan de reden waarom de Leer die door Meester Kakusandha, Meester Konāgamana, en Meester Kassapa werd verkondigd, wel lang behouden bleef?”
“Meester Kakusandha, Meester Konāgamana, en Meester Kassapa waren vlijtig in het geven van gedetailleerde instructies aan hun discipelen. Ze gaven vele leerredes …; en ze legden de trainingsregels vast en reciteerden de orderegels voor monniken en nonnen. Na het heengaan van deze Boeddha’s, na het heengaan van hun naaste discipelen, zorgden de laatste discipelen ervoor dat de Leer bewaard bleef voor een lange tijd. Het is net als bloemen op een plat oppervlak, die door een draad bij elkaar gehouden worden: ze worden niet verspreid, waaien niet weg en worden niet kapot gemaakt door de wind. Waarom is dat zo? Omdat ze door een draad bij elkaar worden gehouden. Op diezelfde manier, na het verdwijnen van deze Boeddha’s, na het verdwijnen van hun naaste discipelen, zorgden de laatste discipelen ervoor dat de Leer voor lange tijd bewaard werd. Dit is de reden waarom de Leer, die door Meester Kakusandha, Meester Konāgamana, en Meester Kassapa werd verkondigd, lang bleef bestaan.”
Toen stond Sāriputta op, legde zijn gewaad over zijn schouder, vouwde zijn handen samen en zei: “De tijd is rijp, Meester, om de trainingsregels vast te leggen en de orderegels voor monniken en nonnen te reciteren, zodat de Leer voor een lange tijd bewaard kan blijven.”
Monniken en nonnen
Het lijkt allemaal heel mooi, om monnik of non te worden. Maar in de praktijk is het niet altijd even gemakkelijk. Toen ik voor het eerst in Birma tot non werd gewijd, had ik geen flauw idee van wat er allemaal speelde achter de schermen van het boeddhisme. Ik was in het Westen begonnen met mediteren en er werd mij altijd verteld dat de Boeddha vier groepen van discipelen had onderwezen. Dit zijn namelijk monniken en nonnen, en mannelijke en vrouwelijke lekenvolgelingen, en dat voor het voortbestaan van de Dhamma deze vier groepen alle even sterk moesten zijn.
Na zijn verlichting sprak de Boeddha:
‘Niet zal ik, o Boze, het uiteindelijke nirvana binnengaan, voordat mijn monniken, mijn nonnen en mijn mannelijke en vrouwelijke lekenvolgelingen vastberaden discipelen zijn geworden, goed getraind, vaardig, geleerd, de Dhamma kennend, op weg in de rechtschapenheid van de Dhamma, de juiste weg bewandelend, de Dhamma volgend, voordat ze de leer van hun leermeester in zich hebben opgenomen en deze zullen onderrichten, onderwijzen, kenbaar maken, naar voren brengen, openbaar maken, uitleggen, duidelijk maken, voordat zij de wonderbaarlijke Dhamma kunnen onderrichten door opgerezen tegenwerpingen met de juiste argumenten succesvol te weerleggen. … Niet zal ik, o Boze, het uiteindelijke nirvana binnengaan, voordat dit heilige leven van mij zal gedijen, bloeiend zal zijn, wijd verspreid zal zijn, eigendom van vele mensen, gemeengoed, ja zelfs goed verkondigd is onder goden en mensen.’ (DN ii 104, 106; vert. De Breet & Janssen)
Hedendaagse nonnen
In Birma, Thailand en Sri Lanka ziet men veel monniken en nonnen rondlopen. Ik wist in eerste instantie echter niet dat deze ‘nonnen’ eigenlijk helemaal niet als non worden beschouwd en ook niet echt zijn gewijd, en dat zij vaak meer als huishoudster voor de monniken dienen. Het hoogste wat deze nonnen kunnen bereiken zou een wedergeboorte zijn als man.
Ikzelf kwam natuurlijk uit een heel ander milieu. Ook al is er in Nederland misschien nog steeds enige ongelijkheid tussen mannen en vrouwen, ik had altijd alle kansen gehad mijzelf te ontwikkelen, te gaan studeren, te reizen. Over het algemeen kon ik alles te doen wat mannen ook deden. Een dergelijke zienswijze kon ik dan ook moeilijk begrijpen.
Ik had ook lange tijd in een meditatiecentrum gewoond en het was me daar al opgevallen dat de cursussen voornamelijk door vrouwen bezet werden. Ik ben er dan ook van overtuigd dat als het boeddhisme zich in het Westen wil ontwikkelen, het noodzakelijk is om ook volledig gewijde nonnen hierin te betrekken.
Uiteindelijk kwam ik terecht bij één van de drie volledig gewijde Theravada-nonnen, bhikkhuni’s, die in Europa woonden in een klein klooster in Zuid-Duitsland. Inmiddels zijn het er vijf, waarvan ik er één ben. Later werd ik uitgenodigd om in de kloosters van mijn leraar Ajahn Brahm te komen.
In Santi Forest Monastery leerde ik Bhante Sujato kennen en was erg onder de indruk van hem. Hij heeft zich samen met Bhante Analayo erg ingespannen om de volledige bhikkhuni-wijding weer op gang te brengen. Hij kon Ajahn Brahm ervan overtuigen om bhikkhuni’s te gaan wijden en dit gebeurde uiteindelijk in 2009.
Helaas was het onmiddellijke gevolg dat Ajahn Brahm werd geëxcommuniceerd uit de Thaise Sangha. Ik ben deze monniken die zich zo belangeloos voor de nonnen hebben ingezet dan ook heel dankbaar, omdat er nu inderdaad een groeiende, maar nog erg kleine, Theravada-Bhikkhuni-Sangha bestaat.
Het feit dat Ajahn Brahm hiermee begonnen is betekent overigens niet dat het pad voor vrouwen er erg veel gemakkelijker op geworden is. De infrastructuur voor nonnen bestaat nog nauwelijks en in veel Aziatische landen, en zelfs binnen verschillende westerse kloosters, worden ze niet erkend. De nonnen zijn nog vooral pioniers, die het moeten stellen zonder de ondersteuning van de Aziatische gemeenschappen, die voor de monniken zo vanzelfsprekend is.
Er zijn inmiddels wel wat meer plaatsen voor Theravada-nonnen in de wereld gekomen, vooral in Australië en de Verenigde Staten, maar voor het overgrote deel zijn dit plaatsen waar maar een paar nonnen wonen. In Europa is ook nog veel werk te verzetten, maar langzaam zien we dat ook hier meer nonnen komen. Ook van andere tradities, die meehelpen om de Dhamma te verspreiden en de Leer aan de komende generaties over te dragen, zodat deze nog lang bewaard kan blijven.
Bron in kwestie De Engelse versie van de Bhikkhu-Vibhanga van de Vinaya
De Breet, J. & Janssen, R. De verzameling van lange leerredes van de Boeddha. Rotterdam: Uitgeverij Asoka, 2001 (pg 339).
Dit artikel verscheen eerder in het herfstnummer 2017 van het magazine van de Vrienden van het boeddhisme
Ujukarin zegt
Alle respect voor wat zij en anderen doen, en behoud van Dharma is belangrijk. Maar er is geen enkel, herhaal geen enkel, RECHT om je door de sangha onderhouden fulltime te kunnen richten op bestuderen, behouden, en overdragen van Dharma. Noch hebben de niet-fulltimes enige ‘plicht’ om vrijgevigheid specifiek op dit doel te richten, en niet bijvoorbeeld op materieele zorg aan hulpbehoeftigen.
Zoals onlangs al bediscussieerd, dit is een onderlinge afspraak tussen niet-fulltimers en fulltimers, bepaald door omstandigheden (zoals de financieele situatie en tijdsbesteding der parttimers) en kan ook weer veranderen – naar meer Dana maar ook minder Dana. En de fulltimer die denkt alleen maar nuttig te zijn voor Dharma in die rol, en niet als psrttimer-met-baan-ernaast, zit gewoon fout; dat was een model voor 2500 jaar terug niet voor nu. Ook het erbij halen van verplicht celibaat voor fulltimers is een achterhaalde regel, tegenwoordig kun je dat totaal loskoppelen van iemands kwaliteiten als Dharmabeoefenaar en -overdrager.
With folded palms,
Johannes zegt
“Alle respect voor wat zij en anderen doen, en behoud van Dharma is belangrijk. Maar er is geen enkel, herhaal geen enkel, RECHT om je door de sangha onderhouden fulltime te kunnen richten op bestuderen, behouden, en overdragen van Dharma.”
Recht is mischien wat overdreven, maar wat is er op tegen als dat gebeurd?
Christelijke kloosters en kloosters van andere religies draaien al eeuwen zo.
Ujukarin zegt
Johannes,
Dat is nu juist het probleem, het valse beeld opwekken dat voor behoud van Dharma in het modern tijdperk celibataire fulltimers oftewel nonnen/monniken een EIS zouden zijn. Ik lees nergens maar ook nergens in haar verhaal wat ze zou toevoegen aan de behoeftem van Dharmavolgers vergeleken met zij die wel hun Eigen financieele broek ophouden en in de vrije tijd dit nobele werk doen. En sowieso in welke mate ze dit doet voor de Ander inplaats van puur voor haar Eigen Zelf-roeping…
Dat is het issue….
With folded palms,
Johannes zegt
Een non of monnik die 20 jaar in een klooster onder begeleiding van een goede leraar een training heeft gevolgd is meestal op een dieper niveau gekomen dan de meeste partime leraren van tegenwoordig.
Bovendien geven die partime leraren om er financieel beter van te worden vaak mindfulnesstrainingen of worden coach tegen hoge uurtarieven (dat staat op hun website samen met de boeddhistische training die ze geven).Daardoor kan belangenverstrengeling optreden.
G.J. Smeets zegt
Beste Ayya Vimala,
voor het levend houden van de dhamma zijn anno 2017 geen monniken of nonnen nodig. Alleen al in Europa zijn er honderd boeddhistische meditatiecentra actief zonder monnik of non. Om maar te zwijgen van de duizend boeddhistische internetbronnen.
Je hebt geofysica gestudeerd. Ik neem aan dat je bekend bent met het feit van de massale ijssmelt op het noordelijke halfrond. En dat aldaar de permafrost oplost, met alle CO2 gevolgen van dien. Wil je echt verzorgd worden als non terwijl je als geofysica weet dat er iets anders op het spel staat dan dharma?
Ananda zegt
Deze reacties voelen steeds opnieuw zeer onprettig. Het voelt als steeds op een teleurstellend spoor geduwd worden wat niet klopt en waar ik niet wil zijn.
Moeten we ons nu ook gaan afvragen waarom een Max Verstappen of Daphne Schippers wel gesponsord worden en een non die haar praktijk beoefent niet? Kom op zeg.
Ik wil graag wat zachtheid toevoegen, zachtheid die BD lezers in staat stelt zich te ontspannen om zich met begrip en ernst te durven en kunnen uiten.
Vrouwelijke zachtheid is levenskracht die schenkt. En ik hoop dat mijn bijdrage helpt aan een opbouwend en leerzaam BD, zonder constant gezaag aan andermans
stoelpoten. Liever poste ik een inspirerende spreuk of mooie wijsheid, maar voel me helaas weer geroepen tot nuance, verdediging en stukje heropbouw.
De Dharma ofwel deze kennis wordt door iedereen anders beoefend en ervaren doch het gaat over universele wijsheid die toepasbaar is in het dagelijks leven,
echter de Dharma is verre van alledaags gezien de kostbaarheid en tevens onmetelijke kracht ervan.
Dat mensen hun hele leven hier aan wijden is al reden om stil van te worden en je hoofd eens voor te buigen uit respect, en nee niet uit gebrek aan eigen
persoonlijkheid of ander op te dreggen tegen argument.
Praktisch gezien wil ik jullie in je heftige reactie tegemoet komen in die zin dat de kosten voor een monnik of non gedrukt kunnen worden. Je zou per sangha
de keuze kunnen bieden om te doneren aan de bedelnap van een non of monnik of de huur of bouw van een centrum of vaste lasten en dit alles volledig doorzichtig te
communiceren naar alle leden.
In het westen zullen sanghaleden een westerse non of monnik best minder willen steunen maar hun dagelijks laten gaan eten bij en met de daklozen vinden wij te gortig,
het zal voor vele bemiddelde donateurs onbespreekbaar zijn. Dagelijks worden in Nederland 350.000 (driehonderdenvijftigduizend) broden weggegooid, ik eet ervan
en deel het uit en ik zou dolgraag een tostirestaurant beginnen, maar de regelgeving laat het (nog) niet toe. Ook laat de regelegeving het niet toe dat ik een
tuinhuis bouw (goedkoopste oplossing voor non/monnik) in de tuin van mijn huurhuis en daarmee wellicht duizenden euro’s kan besparen, kortom het is praktisch
(nog) niet haalbaar om een arme non of monnik te zijn in Nederland zonder mensen voor het hoofd te stoten en regels te overtreden.
Daargelaten die nonnen en monnikken waarvan wij geen weet hebben en, gezien de wijze zijn mond houd, voorlopig ook niet zullen weten.
Los daarvan is de unieke ervaring van deze vrouw van belang, zij voelt zich hiertoe geroepen. En zoals Max met zijn zeer on elektrische auto’s iets neerzet
neem ik aan dat deze non een of honderden mensen gaat inspireren, op belangrijke momenten voor hen klaarstaat en aldus een wezenlijke bijdrage levert die niet
zou mistaan in de huidige discussie’s over bijvoorbeeld eenzaamheid, het gebrek aan aandacht in de zorg en verwarde mensen. Dat wij allen toevlucht kunnen
nemen bij duizenden websites is handig, geld en tijdbesparend, maarmijn ervaring is dat ik er niks bij voel (wat overigens een verschil kan zijn tussen mannen
en vrouwen of je iets voelt bij internet) in tegenstelling tot menselijk contact.
Beste non, voel je welkom, gehoord en gezien op het BD. Tegengeluiden zijn overal, medeleven ook. Veel plezier met, en rijkdom van, al het goede en zinvolle
op je pad.
Er wordt gezegd dat we allen eens de boeddha staat zullen bereiken, maar, ahum, dit is het deels genante punt waar wij nu staan, in verdeeldheid en geestelijke
armoede en dit accepterende dient zich aan de gedachte dat we dus beter werken met wat is en wij er allen ten volle mogen zijn.
“Elke reis begint met een eerste stap”, vele stappen zijn gezet en contouren van het verdere verloop en eindpunt tekenen zich af en op dat punt schieten woorden
tekort en is iedere uitleg overbodig.
Arjan zegt
Zelf heb ik 9 maanden als monnik geleeft. De drie maanden in Thailand en Myanmar waren goed te doen. In West Europa is het iets andere koek. En dat terwijl als man er een redelijk gespreid bedje is. Petje af voor uw inzet om hier als non te leven.
T.a. van de eerste twee reacties: Waar lees je in het stuk dat ze het recht claimt om ondersteund te worden door de gemeenschap van mannelijke of vrouwlijke leke volgelingen? Bhikkunni betekent bedelares en dat die hebben nergens recht op. Ze leven van de barmhartigheid. Iemand steunen (m/v ingetreden / niet-ingetreden) die met iets goeds bezig is straalt van beide zijden af op de gift… (en dus niet iets dat afgetrocheld is)
En die tweede reactie ook.. tsjonge..wat een voorschrijverij van wat de dame in questie moet doen. Waarom en waarom moet ze nu ineens jouw inzichten opgelegd krijgen?
En zou hebzucht en verslaving aan koolwaterstoffen niet eens ten grondslag kunnen liggen aan de geschetste problemen? En zie de boeddha niet iets over de rol van de zucht naar dit of dat als bron van Leed?
Ik kan het (bijna) iedereen aanraden om eens in te treden en even te kijken hoe het is zonder al die huis tuin en keuken dingen. Je innerlijke bagage en balast verhuist toch wel mee.
G.J. Smeets zegt
Beste Arjan,
9 maanden monnik, zeg je. En rondzeizend. Met alle respect maar dat is opportunistisch spiritueel toerisme. Ga eens 9 maanden op je krent zitten 24/7 dan praten we daarover verder. Ik weet waar ik het over heb. Ter zake: het blogstuk hierboven gaat over bedelaressen (jouw term). Zelfbenoemde bedelaressen. Heb je ooit gedacht aan hoogmoed van mensen die zelf hun broek niet willen ophouden?
Wat betreft de klimaatverandering die ik inbracht: dat is een enorme bron van menselijk en dierlijk leed en het ergste moet nog komen. Check effe wat de Nationale Academies van Wetenschappen in NL, USA en GB daarover te melden hebben. Boeddhisme heeft daar geen enkele tekst over. ‘Hebzucht en verslaving’ (jouw woorden) is onnozele psychologisering van de realiteit. Dat is de reden dat ik hierboven stelde dat er iets anders op het spel staat dan het levensonderhoud van nonnen. En let wel: tot nu toe geen enkele reactie van Ayya Vimala op reacties op haar blogstuk.Reclame boodschap.
Arjan zegt
Hoi,
Natuurlijk is dat zonder respect, maar dat geeft niet. Spiritueel tourisme, ik noem het meer participerende observatie, maar jouw kenschetsing van mijn reisverslag is niet geheel bezijden de waarheid. Of dat verslag ook alles in mijn innerlijk beschrijft laat ik voor mezelf.
God ik dacht dat het bij de Boeddhisten niet zo zwaar hoefde te zijn allemaal, ken ik trouwens al uit mijn opvoeding, dat zware. Gelukkig hebben we een bescheiden schrijver als jij om ons hoogmoedigen te kastijden :-).
Ik ben wel benieuwd waar jij zolang op den krent gezeten hebt.
Nogmaals waar vraagt ze jouw om je gift? Vindt je het ook slecht als iemand dan jij een dergelijke levensstijl wil ondersteunen? Het feit dat nonnen en monniken minder luxe heeft zal je toch in je (trouwens gedeelde) zorg over CO2 en CH4 veroorzaakte klimaatverandering kunnen bekoren?
Heb je de hele tipitaka of mahayana sutta’s doorgenomen om te zien of daar iets over ‘geen enkelke tekst’ de schade die mensen zichzelf of anderen aanrichten instaat? Of chargeer je? Volgens mij zouden als meer mensen ald monnik of non zouden leven de voetafdruk van de gemiddelde mensheid afnemen. Maar zelf ben ik daar in die 9 maanden met heen en weer vliegen geen goed voorbeeld van geweest..
Je kan wel degelijk van een verslaving aan de voordelen die het gebruik van fosiele brandstoffen bieden spreken. Dat heet verlangen, thana. De leer van de boeddha zoals ik die aantref in de sutta’s is filosofisch-psychologisch van aard. Wil die leer ook onnozel wil noemen? Ik ben benieuwd welk onderdeel van het afhankelijk ontstaan (pattica samupadda) dan jouw afkeur heeft.
Jammer wel van de toon weer. Niemand is verplicht een onaangenaam gesprek aan te gaan. Ik behoudt me dat voorrecht ook elk moment. Het lijkt me stug dat hierna wel een ontspannen gedachtenwisseling komt.