We leven in roerige tijden. Narcisten zijn leiders van wereldmachten. In hun hebzucht naar macht zijn ze onberekenbaar. Om de wereld te veranderen, zegt Jan Willis, moeten we hoop koesteren. Een hoop die groeit door geweldloze acties, hoe klein ook.
We zijn allen onderling verbonden, op deze kleine planeet in het reusachtige universum. Niet in staat om zelfs maar voor een nanoseconde onafhankelijk te zijn. Maar we leven alsof we alles onder controle hebben. We creëren vijanden en concurrenten en vechten voor ons aandeel. We ervaren gebruik van geweld als onvermijdbaar en het bereiken van vrede als onmogelijk. Maar dat is niet zo.
In ons hart weten we dat geweld geen vrede brengt, dat haat meer haat oplevert. En dat alleen met liefde en mededogen haat tot rust komt. Velen van ons herinneren zich de woorden van John Lennons lied:
Imagine all the people, living life in peace.
You may say I’m a dreamer, but I’m not the only one.
hope someday you’ll join us, and the world will live as one.
We lijken een aangeboren kennis te hebben over wat goed, juist en rechtvaardig is. Wij erkennen dat het nodig is om anderen gelukkig te laten zijn, om lijden te voorkomen. Als we konden zouden we de wereld veranderen, zodat elk wezen gelukkig kan zijn. Maar vaak lijkt het dat we niet weten hoe of waar te beginnen. Ik geloof in het effect van kleine acties. We kunnen de hele wereld niet veranderen in een keer, maar we kunnen beginnen dingen te veranderen in onze dagelijkse omgeving.
We kunnen een voorbeeld nemen aan dominee Martin Luther King, de Afrikaans-Amerikaanse bodhisattva van onze tijd, die ons eraan herinnerde dat we niet echt vrij kunnen zijn, tot alle wezens vrij zijn. Hij merkte eens op dat, “zolang er armoede in de wereld is, ik niet rijk kan zijn…Zolang mensen getroffen worden door slopende ziekten, ik nooit helemaal gezond kan zijn… Ik kan nooit zijn wat zou ik moeten zijn totdat u bent wat u zou moeten zijn.”
Patrick Demeester zegt
Prachtig, ik ben het er volledig mee eens.
Kay zegt
De mensheid is onvoldoende ontwikkeld om een systeem van onderlinge betrekkingen op basis van vrede en idealen te onderhouden, alles is gebaseerd, openlijk dan wel heimelijk, op machtsuitoefening, zelfs in de VN. Zonder het grote perspectief is er naar weinig resultaat.
Alle problemen, zijn problemen van harmonie en evenwicht.