De zoeker zoekt
Zij wordt gevonden
Jan Kersschot: ‘De meeste zoekers hebben een aantal piekervaringen, waarbij de gangbare ideeën over verleden en toekomst, ik en de anderen, in een heel ander perspectief komen te staan. De basisprincipes van nondualisme worden niet alleen begrepen maar ook ‘gezien’. In principe kan dit het einde betekenen van de spirituele zoektocht. Maar dikwijls zal het ego ook deze ‘spirituele’ ervaringen subtiel voor zichzelf opeisen als een trofee, en bovendien toefluisteren dat we steeds in deze ideale toestand zouden moeten vertoeven. Op die manier zijn we opnieuw geïdentificeerd met een zoeker, en zijn we het plasmascherm (het bredere kader) waarop de film over onze zoektocht zich afspeelt weer helemaal ‘vergeten’.
Het is inderdaad verleidelijk om te gaan streven naar een continue staat van innerlijke vrede en perfectie. En van zodra er ‘ongepaste’ gedachten of handelingen verschijnen, concludeert de zoeker dat hij of zij het ultieme doel nog niet heeft bereikt. Maar als zowel het tijdelijke als het persoonlijke illusies zijn, wie zou dan nog in een permanente staat kunnen of moeten vertoeven? Volgens nondualisme is het geen probleem dat er nog conditioneringen van het ego verschijnen. Wat verschijnt, verschijnt, wat het ook is. Het plasmascherm stelt geen eisen en kent geen voorwaarden. Alles verschijnt op dit éne scherm welke geen grenzen kent, en dit scherm sluit niets of niemand uit.’
Op vrijdag 7 juli 2017 is Jan Kersschot te gast in het boeddhistische centrum Ehipassiko in Deurne, Vlaanderen.
Jan Kersschot (1960) beoefende jarenlang transcendente meditatie en hij sloot zich in zijn studietijd ook een periode aan bij een groep die Siddha Yoga beoefende in de traditie van Muktananda. Daarna ontmoette hij o.a. Alexander Smit, Douglas Harding en Eckhart Tolle, maar het waren vooral zijn ontmoetingen in Londen met Nathan Gill en Tony Parsons die het meest helderheid brachten. Tijdens zijn reizen naar Japan gaf hij lezingen en workshops over nondualisme, maar kwam hij ook in contact met een zenleraar in Kyoto en een Shugendo priester in Nara.
Hij schreef meerdere Engelstalige boeken over nondualisme (Nobody Home, This Is It) die ook vertaald zijn in vijf talen. In het Nederlands zijn twee boeken uitgegeven bij Ankh Hermes: ‘Eén Zijn’ en ‘Het is zoals het is’. Deze boeken zijn recent uitgegeven als e-boeken. Het boek ‘The Myth of Self-Enquiry’ is enkel in het Engels verkrijgbaar.
Jan geeft lezingen in binnen- en buitenland (Londen, Amsterdam, Tokyo) over nondualisme. Zijn benadering van nondualisme vindt inspiratie in verschillende tradities, zoals Advaita Vedanta en zenboeddhisme. Hij zegt: ‘Ik zelf heb niets bijzonders bereikt. Ik sta op spiritueel vlak niet hoger dan wie dan ook. Waar ik naar verwijs in mijn gesprekken is net datgene wat iedereen is. Mijn lezingen verwijzen niet naar het tijdelijke en het persoonlijke maar naar het universele. Niets of niemand wordt uitgesloten.’
Siebe zegt
“Volgens nondualisme is het geen probleem dat er nog conditioneringen van het ego verschijnen”. (Jan Kersschot)
Ik heb het idee dat boeddhisme aangeeft dat tijdens het stervensproces veelal onbewuste processen het overnemen.
Als er dan sterke onheilzame neigingen opspelen, stel, zoals agressie/kwade wil, dan zou dat in principe tot een slechte wedergeboorte kunnen leiden.
Boeddhisme lijkt daarom te zeggen dat het juist zaak is conditioneringen (‘van het ego’; onheilzame neigingen zoals het vormen van identiteitsvisies, kwade wil, rusteloosheid, zintuiglijk verlangen, eigendunk etc) al tijdens dit leven te ontwortelen. Dan kun je ook niet tijdens het sterven, dankzij de kracht of het momentum van die neigingen, een slechte wedergeboorte treffen.
Ik meen te bespeuren dat boeddhisme daarom onderwijst dat het wél belangrijk is dat neigingen, conditioneringen van het ego, in dit leven al merkbaar eindigen en/of afzwakken. Het is ook zo dat bevrijding in de sutta’s nou eenmaal gedefinieerd is rondom de ontworteling en/of afzwakken van neigingen.
Je zou kunnen denken dat je al bevrijd bent van een neiging zolang je deze neiging maar niet volgt, maar ik denk dat de Boeddha juist wil aangeven dat dit niet zo is omdat je er tijdens het sterven niet zo bewust bij bent. Dus, zolang die neiging bij je is, kan die voor ellende blijven zorgen.
In ieder geval zie ik in de sutta’s juist wel dat er wordt gehamerd op het daadwerkelijk beeindigen/ontwortelen van bepaalde neigingen.
groet,
Kay zegt
Allereerst is er een vedanta van zelfontkenning en illusionisme en dat is een recentere interpretatie. De oudere is meer Eenheid in Diversiteit en geen ontkenning, illusionisme en nihilisme. De oudere vedanta doet niet aan toepassing op de samenleving omdat het vanuit een dieper niveau start.