De kikker, de schorpioen en de Lethe

Een kikker stond op het punt om naar de overkant van een stroom te zwemmen, toen hij een mooie stem hoorde die vroeg: ‘Ach, meneer kikker zou u mij naar de overkant kunnen brengen, ik ben het zwemmen namelijk niet machtig.’ De kikker keek om en zag een glanzende schorpioen die hem smachtend aankeek. De kikker vroeg:  en waarom wil je naar de overkant? Ach meneer kikker, ik heb zo’n verlangen om de andere oever te verkennen. De kikker zette zijn handen in zijn zij en zei: mevrouw schorpioen… wat mankeert er aan deze oever?’ Ach meneer kikker,  hier op deze oever, het is niks dan ellende, haat, nijd afgunst en… ik heb gehoord dat op de andere oever het nirwana ligt.

Ho wacht even, zei de kikker, ik ben noch Charon de Veerman, noch Vasudeva de Veerman, noch Avalokitesvara. De schorpioen pruilde: maar alleen magische wezens kunnen deze rivier oversteken, u bent toch zo’n geweldig magisch wezen, voor u is het een peulenschilletje om mij over te zetten. Ja, dat is waar, sprak de kikker maar zelfs magische wezens zijn niet bestand tegen het gif van schorpioenen. Maar lieve, lieve meneer de kikker, met uw mooie satijnen huid, ik ben toch niet gek, als ik u steek sterft u aan mijn gif. Tja… en mij wacht dan de verdrinkingsdood.

De schorpioen keek met haar lange wimpers de kikker verleidelijk aan. De kikker smolt en zei: Nou vooruit dan maar, voor een kusje breng ik u naar de overkant. De schorpioen liep met getuite lippen op de kikker af. Nauwelijks hadden haar lippen de kikker geraakt en…POEFFFFFF daar stond een prachtige prins met zware rijlaarzen aan, die het giftige beest onder zijn hak vermorzelde.

Een kikker is inderdaad een vreemd magisch wezen, soms is hij giftig en dan weer koninklijk, dus is het oppassen met kikkers- en hoe aanlokkelijk ook, kussen heeft altijd een grote impact. Zo heb je een prins, en zo ben je dood.