De Amerikaanse president Barack Obama zal vandaag in het Witte Huis de Dalai Lama ontmoeten. De bijeenkomst vindt plaats achter gesloten deuren, de pers wordt geweerd. De Tibetaanse religieuze leider is momenteel in Washington waar hij een ontmoeting met zowel de republikeinse- als democratische leden van het congres heeft.
China is tegen de officiële ontvangst door regeringsleiders van de Dalai Lama en ziet hem als een wolf in schaapskleren die uit is op verdeeldheid in de kwestie Tibet. Nancy Pelosi, de leider van de democraten in het Huis van Afgevaardigden, noemt de Dalai Lama een man die anderen doet herinneren aan de grote verantwoordelijkheid in de bescherming van mensenrechten, het bevordering van gelijkheid en bescherming van het milieu. Steeds meer regeringsleiders zijn ontvankelijk voor de dwang van de Chinese leiding en mijden de Dalai Lama.
Obama heeft de Dalai Lama al verschillende keren ontmoet en noemt hem ‘mijn goede vriend’. De president was het laatst in het gezelschap van de Tibetaanse monnik in een spraakmakend openbaar gebedsontbijt in Washington vorig jaar. De drie voorafgaande bijeenkomsten hadden een particulier karakter. In 2010 werd Obama bekritiseerd omdat de monnik, gekleed in zijn karakteristieke rode gewaden en slippers, het Witte Huis moest verlaten via een achterdeur. Door de sneeuw ploeterend en langs stapels vuilniszakken.
Jules Prast zegt
Als je geen politiek leider meer bent, wat heb je dan nog steeds te zoeken in het Witte Huis en op Capitol Hill? De mascotte van de Tibetaanse beweging blijft de speelbal van tegenstrijdige krachten.
Henk zegt
Sprak JPrast meditatief met gezuiverde aandacht zoals zo mooi beschreven in Boeddhanabijheid stukje van gisteren.
Joop Ha Hoek zegt
De Verenigde Staten hebben zich al eerder uitgesproken dat een onafhankelijk Tibet geen optie is, maar dat de mensenrechten in Tibet wel gerespecteerd dienen te worden. De Dalai Lama zegt geen politiek leider meer te zijn. Echter, de paus, ook geen politiek leider, wordt ook door staatshoofden en regeringsleiders ontvangen. Of de Dalai Lama gisteren via een achterdeur in het Witte Huis is vertrokken is niet bekend gemaakt. In ieder geval sneeuwde het niet.
nic Schrijver zegt
Bono is ook geen politiek leider.
http://www.volkskrant.nl/buitenland/bono-bezoekt-obama-in-witte-huis~a1000938/
Jules Prast zegt
Thich Nhat Hanh ging toen hij nog een goede gezondheid had, ook regelmatig naar het Amerikaanse Congres om met senatoren, leden van het huis van Afgevaardigden, medewerkers en familieleden te mediteren voor vrede in de harten van mensen.
Als de Dalai Lama naar politiek Washington komt, is er altijd die complexe problematiek van de gevoelige relatie met de Volksrepubliek China. Ik herinner mij geen foto’s waarop de Dalai Lama de Tibetaanse premier in ballingschap bij de Amerikaanse president introduceert, opdat de premier voortaan het politieke deel kan doen en Zijne Heiligheid het spirituele deel. Het thema mensenrechten heeft altijd die impliciete connotatie van de culturele rechten van de Tibetanen als ingezetenen van de VRC. En dus van politiek.
Ik stel kritische vragen over de taakverdeling binnen de intransparante klontering van Tibetaanse bewegingen; ik plaats kritische kanttekeningen bij de geloofwaardigheid van een Dalai Lama die het ene zegt en het andere lijkt te doen. Misschien vergis ik mij. Mijn vragen over deze materie heeft eerder geprikkelde reacties uitgelokt van sympathisanten, maar nooit een volwassen antwoord.
Alles met celebrity status komt langs op het Witte Huis. Als je voldoende gedoneerd hebt aan de verkiezingskas van de zittende president, mag je soms zelfs meeëten en een nachtje blijven slapen.
Het Vaticaan is van oudsher een diplomatieke vrijplaats waar partijen in relatieve rust met elkaar over moeilijk op te lossen geschillen kunnen spreken. Soms speelt de paus een actieve diplomatieke rol, zoals Franciscus met Obama het herstel van de Amerikaanse politieke en economische betrekkingen met Cuba heeft zitten bekokstoven.
Ik ben alleen op zoek naar duidelijkheid over de beweegredenen van een bezoek van de Dalai Lama aan Amerika’s politieke leiders en blijf altijd hopen dat discussie hierover met medelezers van het Boeddhistisch Dagblad kan bijdragen aan gemeenschappelijke waarheidsvinding.
Daisy zegt
De mensenrechten is een punt.
Van horen zeggen:
– in tibet kwam voor de tweede wereldoorlog nog slavernij voor.
– De positie van de vrouw is na de inval van china een stuk beter geworden.
– Veel tibetanen hebben het economisch een stuk beter dan voor de inval.
nic schrijver zegt
De beweegreden voor de Dalai Lama kunnen verschillende zijn.
Hoe wil je er achter komen ?
En als de Dalai Lama gewoon op bezoek gaat op uitnodiging van Obama, wat moet dan zijn beweegreden zijn ?
En als een journalist stelt dat de beweegreden is om Tibetaanse zaak te bespreken en de Dalai Lama ontkent dat, wat is dan de waarheid en hoe zou je die in dit geval kunnen vinden ?
Jules Prast zegt
Weet je, de goede kant van het bezoek van de Dalai Lama aan Obama in de laatste maanden van diens presidentschap is dat de Amerikaanse regering opnieuw laat zien aan dat religieuze vrijheid en mensenrechten tot haar (universele) waarden blijven behoren. Daarmee geeft Obama mede een signaal aan China af, los van de discussie over de positie van Tibet. Je kunt ook zeggen: twee nobelprijswinnaars onder elkaar, Obama houdt de vinger aan de pols van het wereldgebeuren. Maar zulke bezoeken blijven allemaal politiek met de afstraling naar de Tibetaanse beweging dat haar zaak bij belangrijke regeringsleiders op aandacht kan rekenen. Ik signaleer alleen maar dat de Dalai Lama de facto het politieke gezicht van de Tibetaanse beweging blijft; dat is alles.
nic schrijver zegt
Geef jij de Dalai Lama dat gezicht of wordt het door feiten ondersteund en mag je, ook al ben je geen politiek leider meer, niet meer over politiek praten ?
Sorry, ik geloof dat je punt in deze mij ontgaat.
Of het moet zijn dat je transparantie eist dat de Dalai Lama alleen als spiritueel leider bij Obama op bezoek mag.
Prima maar dan nog lijkt me dat een spiritueel leider niet gebonden is om waar over dan ook te praten met een politiek leider.
Je mag kritisch zijn en transparantie eisen, staat je natuurlijk vrij maar het belang daarvan in deze ontgaat me.
kees moerbeek zegt
Inderdaad Nic, je zou toch denken dat eenieder een ander op de koffie mag vragen. Daar hoeft tevoren geen toestemming voor gevraagd te worden, of achteraf verantwoording voor afgelegd.
Duiders mogen daar natuurlijk het hunne van vinden, dat is ook weer waar.