Donderdag zag ik de Haagsche Historicus weer eens op tv. Nu in zijn rol als baas van een organisatie die opgericht is om te doden, nee, om ons te verdedigen, was de boodschap van de Haagsche Historicus. Hij was gekleed in een stemmig zwart pak, keek en sprak streng en adviseerde de Europese bevolking in oorlogstermen te denken. Het is geen oorlog maar ook geen vrede, sprak de Haagsche Historicus, hij was nog nooit in zijn leven zo bevreesd geweest. Ik zette het geluid van de tv harder. Moesten we de schuilkelder in?
De boodschap was duidelijk: er moet meer geld naar defensie gaan, de twee procent van nu van de rijksbegroting is te weinig. Nog duidelijker: Dan haakt de toekomstige president van de VS Trump af en verlaat de VS mogelijk de organisatie. Dat zou niet best zijn, was de onderliggende boodschap van de Haagsche Historicus. Dan raakt hij mogelijk zijn baan kwijt, een vet salaris ook.
Er moet geld worden vrijgemaakt om tanks, bommen en granaten te kopen, sprak de Haagsche Historicus. Wie die tanks, kanonnen en voertuigen moet gaan bemannen om te doden, sorry, ons te verdedigen, daar liet de Haagsche Historicus zich niet over uit. Er is nu al een tekort aan krijgslustige types, bij de Koninklijke Marechaussee, onderdeel van defensie, zoeken ze 1600 manschappen. Het Wapen telt in totaal 8000 mannen en vrouwen. Minus de 1600.
Ik neem de boodschap van de Haagsche Historicus serieus, bereid mij voor op een oorlogszuchtige situatie en bestelde vandaag bij Appie drie roomboter kerstkransen en twee flessen spuitwater om de vreselijke tijd door te komen.
Ik moet altijd grinniken om de Haagsche Historicus, nu ook weer. Was hij tot een paar maanden geleden niet de minister-president van ons land en sprak hij toen niet of nauwelijks over het verhogen van het defensiebudget. Waarover sprak hij wel, eigenlijk?
Nu. Niet over de mogelijkheid om oorlogen te voorkomen, in dialoog te gaan. Geen wij en zij, ik en jij, een hand uitsteken, maar oorlogszuchtige taal uitslaan. Burgers beschermen door geen oorlog voor te bereiden. Love, peace. Wiens brood men eet, wiens woord men spreekt.
Hij trad een tijdje terug af, het kabinet viel, en ultrarechts nam de macht over. De Haagsche Historicus had zijn nieuwe baan al geregeld. Op basis van zijn kwaliteiten? Hij heeft veel internationale vrienden, reisde in het verleden ook veel.
Ik zag en hoorde hem spreken op tv en moest vrijwel direct aan mijn lieve schoonmoeder, de moeder van de moeder van mijn kinderen denken. Hoe ze als oma met een vergiet met gaatjes op het hoofd door de tuin van mijn woning in Grolle mijn kleine dochtertje achterna rende. Ik zal je pakken, riep ze, zo verzin ik nu.
Ik zal je inpakken, sprak het hoofd van de krijgslustige organisatie. Het vergiet verzon ik er maar bij.
Moge iedereen gelukkig zijn, met name jij.
Vrede en alle goeds, zeggen de Franciscanen.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.
Geef een reactie