Op een paar honderd kilometer van Dharamshala, India, waar de meeste Tibetaanse vluchtelingen wonen en hun boeddhistische geloof belijden sinds ze zes decennia geleden naar India vluchtten, bloeit een unieke gemeenschap van Tibetaanse moslims in Srinigar, de hoofdstad van het door India gecontroleerde Jammu en Kasjmir.
De gemeenschap van ongeveer 1500 moslims, die verwelkomd wordt als medegelovigen in de dichtstbevolkte regio met een moslimmeerderheid in India, heeft haar cultuur en tradities behouden en heeft zich tegelijkertijd geliefd gemaakt bij haar buren door onder andere restaurants te openen waar een steeds populairdere keuken wordt geserveerd. Jongere Kasjmiri’s zijn vooral dol op Tibetaanse gerechten zoals Momos, een soort gevulde gestoomde knoedel.
Voor de Tibetaanse moslims, die vluchtten nadat Chinese troepen de controle over Lhasa overnamen na een mislukte opstand tegen Peking in 1959, was de reis naar Kasjmir niet zozeer een exodus als wel een terugkeer naar hun oorsprong. Eeuwen geleden verhuisden de voorouders van de gemeenschap van Kasjmir naar Lhasa, waar ze trouwden met Tibetaanse vrouwen, de Tibetaanse taal leerden en een aparte gemeenschap vormden.
Jongere Tibetanen lijken de hoop te hebben opgegeven om terug te keren naar het thuisland van hun voorouders, dat nu onder Chinese controle staat. Dit gevoel wordt weerspiegeld in hun manier van leven, nu ze steeds meer de gewoonten en taal van de Kasjmiri’s overnemen.
Op de Tibetaanse openbare school, waar de Dalai Lama in 2012 een toespraak hield, zijn de meeste leerlingen afkomstig uit Kasjmir. Desondanks hebben de Tibetanen hun nationale taal behouden. Ondanks dat ze al meer dan zes decennia in Kasjmir wonen, kregen de Tibetanen pas het staatsburgerschap en het recht om permanent te blijven nadat de federale Indiase regering in 2019 de semi-autonome status van de regio introk.
Heere Gerhard Smit zegt
Het is toch wel heel bijzonder dat ik juist op dit moment het boek lees van Carolijn Visser’ :Tibetaanse perziken”
Alles wat ik in dit artikel lees herken ik vanuit het boek dat zij schrijft .We staan dan in de beginfase van de Chinese onderdrukking en de fanatieke poging om de Tibetaanse cultuur te vernietigen… Ik kan iedereen dit boek van harte aanbevelen( ook als e-reader te lezen)