In de jaren tachtig van de vorige eeuw liepen honderdduizenden mensen mee in demonstraties in Den Haag en Amsterdam onder het motto Stop de kruisraket. De tocht ging door straten en was zo massaal dat de winkeliers in die straten weinig klanten in hun winkels zagen. Elke demonstratie maakt zo ‘slachtoffers’. Ik liep mee en met mij mijn vrienden.
Als onderzoeksjournalist versloeg ik voor de Geassocieerde Persdienst, de grootste mediaorganisatie in Nederland met meer dan twee miljoen abonnees, de acties tegen de kruisraketten in Woensdrecht. Ik verbleef bijna vier jaar in Woensdrecht en omstreken en was vooraf op de hoogte van de acties van de bewoners van de Vredesactiekampen (VAK). De acties waren gericht tegen de luchtmachtbasis Woensdrecht, het materieel niet de mensen. Zo werden vliegtuigen beschadigd. Ik schreef erover als journalist maar die acties hadden mijn instemming. Wie zwijgt stemt toe.
In de jaren zeventig was het onrustig in de Rotterdamse haven. Van het ene moment op het andere braken er stakingen uit. Op een dag liepen er duizenden havenarbeiders door de Maastunnel op weg naar het kantoor van de kapitalistische bazen, zoals ze genoemd werden. Onder hen mijn vader. Er kon geen auto door en niemand zeurde daarover. De macht aan het volk, weet je wel. Arbeidersmacht. Ik was erbij als verslaggever en trots op de actiebereidheid.
In die tijd was ik ook lid van een dierenbevrijdingsfront, dat dieren die voor vivisectie bestemd waren bevrijdde en elders onderbrachten. We braken ’s nachts in in die centra. Voor Avro’s Televizier hield ik als journalist een boot in de Rotte in de gaten waar die dieren werden gehouden. Een cameraploeg stond klaar om dat vast te leggen. Niemand zeurde daarover.
Soms was ik betrokken bij door de Nederlandse Vereniging van Journalisten uitgeroepen stakingen bij dag- en weekbladen. Werkwillige collega’s die wel mee durfden te profiteren maar niet staakten de deur van het krantengebouw uitwerkend. Acties zijn niet altijd vriendelijk. De lezer was de dupe maar niemand klaagde over onze acties.
Mag je als boeddhist burgerlijk ongehoorzaam zijn en tegen de overheid, de kapitalistische bedrijven in het geweer komen en op vreedzame wijze een snelweg blokkeren in Den Haag, zoals XR doet? Of is dat strijdig met boeddhistische beginselen? In de concentratiekampen van de nazi’s zaten in de Tweede Wereldoorlog geestelijken die in verzet kwamen tegen de mensonwaardige praktijken van Hitler en diens trawanten. Ze moesten hun verzet met de dood bekopen. Ze konden en wilden niet anders.
Mag je een weg blokkeren als de wereld in brand staat, als vernietiging van de aarde dreigt door het gebruik van fossiele brandstoffen? Dat zou toch geen vraag moeten zijn, ook niet voor mensen die zich boeddhist noemen. Varamitra riep boeddhisten op van hun kussen af te komen. Op te staan. De A12 roept.
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.
Johan zegt
“als vernietiging van de aarde dreigt door het gebruik van fossiele brandstoffen?”
Dit is nu een leuk fantasieverhaal om angst aan te jagen.
Dat klimaatverhaal is een religie op zich met gelovige aanhangers waar onder Joop die zich blijkbaar nog nooit verdiept hebben in de feitelijke werkelijkheid, Ze kunnen met moeite het weer voor morgen voorspellen, laat staan het klimaat over 40 jaar.
Heb je al een elekrische wagen gekocht en je brandstofwagen opgeruimd, Joop?
Er zijn momenteel wel grotere problemen dan klimaat (armoede, inflatie, asielzoekers, woningnood, aardbevingen, mensen die de moord stikken en kanker krijgen bij tatasteel, toeslagenschandaal enz). Bovendien zullen klimaatmaatregelen het verschil tussen arm en rijk alleen maar groter maken. De elite zal blijven vliegen en zij kunnen een tesla makkelijk permiteren. Onder tussen vliegt mw Kaag de hele wereld rond in een privevliegtuig van de staat.
Ludo zegt
We zien de wereld lijden; we zien het schip dieper zinken.
En als de gesproken of geschreven onrust niet begrepen of gehoord wordt door hen die ons ‘bestieren’, rest ons enkel om op te staan en om nze ongerustheid vredevol op straat te uiten.
En ja, in dit dienen ‘boeddhisten’ op de eerste rij te staan!
Want zoeken we niet allen een weg uit het lijden? Komen we niet op voor het geluk van alle levende wezens?
Warme groet en het ga jullie goed!