Een paar dagen geleden verscheen er in het blad van de Nederlandse Vereniging van Journalisten (NVJ), de journalistenvakbond waar ik lid van ben, een oproep van een collega om alsjeblieft te stoppen met 1-aprilgrappen. Hij was er al een paar keer ingetuind en had mutaties van collega’s vermeld die lollig wilden doen. Zogenaamd van baan wisselden.
Kinderen erven die 1-aprilgrappen van hun ouders en anderen. Als je iemand voor de gek hield en hij/zij daar intrapte zei je: 1 april kikker in je bil.
Toen ik samen met Paul Stolk de eigenaar van een persbureau was, stuurden wij berichten, teksten, artikelen en beeldmateriaal naar de aangesloten afnemers. Het is natuurlijk dodelijk voor een journalist als die niet meer te vertrouwen is, het materiaal fake blijkt te zijn, maar geruime tijd stuurden wij eind maart nepberichten naar de kranten die dan op 1 april geplaatst moesten worden als serieus bericht.
Dat deden we grondig. Ik weet nog dat we met behulp van onze Haagse redactie een omgekeerde wasteil in het water van de Noordzee plaatsen met wat uitsteeksels erop. Het moest een koepel van een eenpersoonsonderzeeboot voorstellen, in volle zee gefotografeerd, die op 1 april de haven van Scheveningen zou aandoen. Dat bericht kwam ook op de redactie van Het Vrije Volk terecht en in plaats van het te plaatsen vroeg het HVV of wij iemand naar Scheveningen wilden sturen om te aankomst te verslaan. Kikker in je bil, weetjewel.
Tegenwoordig is het het hele jaar door 1 april met die sociale media en hun nepnieuws. En politici.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.