Met het doel het schrijven en de perceptie van de geschiedenis te beïnvloeden, is China’s obsessie met musea, vooral in regio’s als Xinjiang en Tibet, gegroeid. Met 2.700 culturele relikwieën, waaronder ongeveer 600 items die nog nooit eerder in het openbaar zijn getoond, staat het nieuwe Tibet Museum in de historische hoofdstad Lhasa op het punt te worden opengesteld voor het publiek.
Het pas gerenoveerde museum dat een oppervlakte van 65.000 vierkante meter beslaat, is tot stand gekomen met een investering van bijna 660 miljoen yuan. De leiding wil in de toekomst belangrijke functies van onderzoek, verzameling, bescherming, tentoonstelling en onderwijs blijven vervullen en de uitstalling en het gebruik van zijn collecties aanzienlijk verbeteren.
Critici zeggen echter dat deze musea moeten worden gezien als onderdeel van China’s poging om de geschiedenis te herschrijven en zich die toe te eigenen, aldus een woordvoerder van het Tibet Rights Collective in Washington. Volgens een onderzoekster hebben de Tibetanen in ballingschap een moedige strijd geleverd tegen de onjuiste voorstelling van hun verleden door China. Het Tibet Museum in Dharamsala, India is een museum gemaakt door en voor Tibetanen met als doel “de representaties van Tibet en het Tibetaanse volk in musea in China” en elders aan de kaak te stellen.
De autoriteiten in Tibetaanse gebieden blijven de godsdienstvrijheid, de vrijheid van meningsuiting, de bewegingsvrijheid en de vrijheid van vergadering ernstig beperken en verzuimen iets te doen aan de bezorgdheid onder de bevolking over mijnbouw en landroof door plaatselijke ambtenaren, waarbij vaak sprake is van intimidatie en onrechtmatig gebruik van geweld door veiligheidstroepen.
De pogingen van de Chinese regering om de godsdienst te “siniseren” hebben tot doel ervoor te zorgen dat de Chinese Communistische Partij de scheidsrechter wordt over het geestelijk leven van de mensen. De bestaande Chinese wetgeving schrijft reeds voor dat mensen slechts vijf officieel erkende godsdiensten mogen beoefenen in officieel goedgekeurde ruimten en dat de autoriteiten controle hebben over hun personeelsbenoemingen, publicaties, financiën en aanvragen voor seminaries.
