Reïncarnatie, een overdracht van kennis? Ons leven is als de zee. Net zoals een golf klein ontstaat in de oceaan worden ook wij geboren in de wereld zoals wij die kennen. Naarmate de golf het strand nadert, wordt hij groter en groter tot op het toppunt van zijn groei, majestueus en prachtig, bruisend, vol leven om vervolgens langzaam in elkaar te zakken en uit te rollen hoe dichter hij het strand nadert, om vervolgens, zijn krachten verliezend, schuimend uit te monden in de branding, zachtjes kabbelend te sterven op het mulle strand.
Zo is het ook met elk wezen dat wordt geboren. Wij groeien op, worden ouder, doven uit en sterven. Is de golf verdwenen, zijn wij verdwenen? Neen. Is de golf herboren, worden wij herboren? Neen, niet echt, niet in de strikte zin van het woord. De golf is slechts een golf ,bestaande uit zeewater, ontstaan uit de gevolgen van een samenloop van verschillende acties. Delen van de oude uitgewerkte golf gaan deel uit maken van nieuw ontstane golven of zakken weg in de diepte en versmelten weer met de oceaan. Zo wordt de oude golf voor een stukje een nieuwe golf of een nieuwe golf ook een stukje oude golf.
Met de mens en bij uitbreiding alle wezens gebeurt hetzelfde. Is de dood een onafwendbaar, onherroepelijk einde van het ‘ik’ zoals wij onszelf kennen? Niet echt. Worden we herboren met eenzelfde identiteit? Betwijfelend…echter, écht verdwijnen doen we niet. Wij leven verder in de door ons gestelde acties die een invloed hebben op nieuwe gebeurtenissen, mensen, omgeving. Wij leven verder in de genen van onze kinderen, herinneringen van onze nabestaanden of denkwijze die we voor een stukje overgedragen aan de mensen om ons heen. Zo worden wij als oude golf ook voor een stukje herboren in de nieuwe golf, zonder echter onze eigenheid te bewaren.
Is dit niet de ware essentie van reincarnatie zoals de Boeddha onderrichte, of is ook dit zomaar een illusie en wishfull thinking van een dwaas wezen op zoek naar vereeuwiging? Namu Amida Butsu. Shaku Kajo.
