• Door naar de hoofd inhoud
  • Skip to secondary menu
  • Spring naar de eerste sidebar
  • Spring naar de voettekst

Boeddhistisch Dagblad

Ontwart en ontwikkelt

Header Rechts

Elfde jaargang

Zoek op deze site

  • Home
  • Agenda
    • Geef je activiteit door
  • Columns
    • Andre Baets
    • Dharmapelgrim
    • Bertjan Oosterbeek
    • Dick Verstegen
    • Edel Maex
    • Eelco van der Meulen
    • Emmaho
    • Goff Smeets
    • Hans van Dam
    • Joop Hoek
    • Jules Prast
    • Paul de Blot
    • Ramo de Boer
    • Rob van Boven en Luuk Mur
    • Ronald Hermsen
    • Theo Niessen
    • Xavier Vandeputte
    • Zeshin van der Plas
  • Nieuws
  • Contact
    • Steun het BD
    • Mailinglijst
  • Series
    • Boeddha in de Linie
    • De werkplaats
    • Recepten
    • De Linji Lu
    • De Poortloze Poort
    • Denkers en doeners
    • De Oude Cheng
    • Meester Tja en de Tao van Niet-Weten
    • Fabels door Goff
    • Cartoons van Ardan
    • Tekeningen Sodis Vita
    • De derwisj en de dwaas
  • Over ons
  • Privacy

Home » Columns » Dank zij Amida Boeddha?

Dank zij Amida Boeddha?

2 juli 2014 door Taigu

Japans is in sommige boeddhistische stromingen zo’n beetje wat kerklatijn vroeger voor het katholicisme was. Dat geldt voor het Reine Land en ook voor Zen.

De Tathagata Oneindig Leven is mijn toevlucht!
Het Onvoorstelbare Licht is mijn toevlucht!

Dit zijn, in de vertaling van het Antwerpse centrum voor shinboeddhisme, de openingswoorden van de Shoshinge, een hymne waarin Shinran (1173-1263) de leer van het Reine Land-boeddhisme uiteenzet. Shinran was de stichter van het shinboeddhisme, een van oorsprong Japanse Reine Land-school.

Het gezang vangt aan met een eerbetoon aan de Tathagata Oneindig Leven, een aanduiding voor Amida, de boeddha van oneindig leven en onmetelijk licht.

Gunstige wedergeboorte
Namu Amida Butsu, Namu Amida Butsu is de recitatie die in het Reine Land-boeddhisme centraal staat. Het betekent ‘Eer aan Amida Boeddha’ of ‘Ik vertrouw mij toe aan Amida Boeddha’. Volgelingen spreken de recitatie uit om zich na hun dood te verzekeren van een gunstige wedergeboorte in het boeddhaland van Amida en om hem te danken voor zijn grote mededogen.

amida boeddha
Amida Boeddha

De nembutsu, zoals de recitatie heet, kan ook een meditatieve functie hebben. Namu (ik vertrouw mij toe) en Amida Butsu (Amida Boeddha) zijn niet subject versus object. De nembutsu zeggen, dag en nacht, hardop of in stilte, is een mindfulnessoefening die kan uitmonden in het besef van de mystieke eenheid van beide. Ik ben niet hier en het Reine Land is niet daar. Zenleraren hebben hun studenten de geschiedenis door dan ook laten trainen met de nembutsu.

Chemie
Zelf doe ik mijn zitmeditaties en mijn nembutsu’s net zoals het komt. Zen met een vleugje Reine Land, het bevalt me steeds beter. Beide steken elkaar als het ware aan in een chemie met een opmerkelijke uitwerking. Soms zwelt de nembutsu aan tijdens de meditatie of kun je er, als alternatief voor de ademhaling, op terugvallen wanneer je afdwaalt.

Je kunt Namu Amida Butsu zeggen, of namu-amida-bu of namandabu, zoals de Japanse verkortingen ervan luiden. Maar het blijft reciteren in een vreemde taal en soms vraag ik me af wat je nu het beste in het Nederlands zou kunnen zingen, gesteld dat je dat zou willen.

Cultureel misverstand
‘Ik vertrouw mij toe aan Amida Boeddha’ zingt niet lekker en accentueert subject en object. Dit is jammer, want voor toevertrouwen aan de compassie van Amida is in het Reine Land-boeddhisme een sleutelrol weggelegd.

Lof aan Amida Boeddha dan, lof aan Amida Boeddha, lof aan Amida Boeddha?

Eer zij Amida Boeddha, vind ik wel een mooie, maar het ‘Eer zij’ klinkt wat gedragen; we komen het ook in het taalgebruik van de christelijke liturgie tegen. Dat zou geen bezwaar hoeven te zijn, ware het niet dat sommige mensen toch al de indruk hebben dat Amida Boeddha lijkt op een kracht buiten onszelf. Dit is evenwel een cultureel misverstand dat de fundamentele non-dualiteit van het Reine Land-boeddhisme over het hoofd ziet.

Barrière opwerpen
Een alternatief voor ‘Eer zij Amida Boeddha’ zou kunnen zijn: ‘Dank zij Amida Boeddha’. ‘Eer zij’ gaat algauw in de richting van verering en ‘dank zij’ ligt naar mijn gevoel minder ver weg van (toe)vertrouwen.

Japans is in sommige boeddhistische stromingen zo’n beetje wat kerklatijn vroeger voor het katholicisme was. Dat geldt voor het Reine Land maar ook voor Zen. Er is iets te zeggen voor de traditie maar er is ook iets voor te zeggen om vaker Nederlands te gebruiken. Een vreemde taal kan immers een barrière opwerpen voor mensen.

Ik heb nu een dag of twee het Namu Amida Butsu afgewisseld met Eer zij Amida Boeddha. Het voelt onwennig en onbevredigd. Dank zij Amida Boeddha begint zichzelf nu te doen spreken. Want zo gaat dat in het Reine Land-boeddhisme. Niet ik neem het initiatief; nee, Amida roept en spreekt door mij.

Delen is rijkdom:

  • Twitter
  • LinkedIn
  • E-mail

Categorie: Boeddhisme, Columns, Geluk, Jules Prast, Reine Land Tags: Amida Boeddha, Boeddha, Reine Land

Lees ook:

  1. Zazen met de mond
  2. Zen en Reine Land boeddhisme
  3. Het sprookjesbos van Shakyamuni
  4. De anti-consensusboeddhist

Elke dag het BD in je mailbox?

Elke dag sturen we je een overzicht van de nieuwste berichten op het Boeddhistisch Dagblad. Gratis.

Wanneer wil je het overzicht ontvangen?

Lees Interacties

Reacties

  1. Menno Prins zegt

    2 juli 2014 om 16:59

    Namu Amida Butsu… Boeddha-Vertrouwen-Zuiverheid-Licht-Liefde… Dit zijn vijf woorden, die je met iedere in- en uitademing zou kunnen reciteren om ze zoo door je heen te laten stromen. Daarbij gaat het niet om de letters, maar om de betekenis in de “harttaal” die los staat van iedere gesproken of geschreven taal. De Nederlandse taal is echter voor de meeste Nederlanders de meest natuurlijke koppeling áán de taal van het hart. Waarom vijf begrippen? Omdat de begrippen daardoor om en om zowel op de in- als de uitademing terecht komen, waardoor je de betekenis zowel laat binnenkomen als laat uitgaan. Je houdt niets voor jezelf. Je ontvangt en je geeft, in feite zelfs dat niet… je laat het door je heen stromen en zijn werk doen. Door het met aandacht te doen, vervaagt de grens tussen “ik” en “niet ik”, tussen “binnen” en “buiten”. Op den duur is er slechts nog ademstroom die Boeddha-Vertrouwen-Zuiverheid-Licht-Liefde met zich meevoert.
    Misschien heb je er iets aan.
    Overigens kennen we dit in de christelijke traditie ook: lees maar eens het volgende juweeltje uit de Russische literatuur”De weg van een pelgrim”, waarin beschreven wordt wat het eindeloos herhalen van het zogenoemde “Jezus gebed” (een Christelijk “Nembutsu”, bij wijze van vergelijken) voor gevolgen heeft.
    Ten slotte onderschrijf ik je opmerking dat er in “boeddhistisch Nederland” best meer Nederlands gesproken mag worden. Dat geldt zeker wanneer men eigenlijk geen idee heeft van de betekenis van wat Japanse, Chinese of Pali teksten eigenlijk betekenen. Volgens mij kan een persoon die alleen maar woorden herhaalt zonder de betekenis te doorvoelen, net zo goed eindeloos Ozewiezewozewiezewallachristalla herhalen, met waarschijnlijk hetzelfde effect.

    • Jules Prast zegt

      2 juli 2014 om 17:28

      Dank je voor deze waardevolle toevoegingen, Menno. Ik ken het Jezus-gebed. Daarmee maakte ik dertig jaar geleden kennis toen ik in een benedictijns klooster als gast van de communiteit mijn allereerste zenles kreeg van een docent die verbonden was aan De Kosmos in Amsterdam. Ik was toen noch toe aan het kloosterleven noch aan zen. Het Jezus-gebed echter spreekt zich regelmatig nog steeds in me, ook in een periode dat ik intensief met de boeddhistische nembutsu bezig ben.

  2. Guus zegt

    2 juli 2014 om 18:49

    Uit:’Dropping Ashes on the Buddha: The Teaching of Zen Master Seung Sahn’

    (Als ik me niet vergis een van de leraren van Ton Lathouwers.)

    One morning after practice, four students were having breakfast with Seung Sahn Soen-sa at the Corner Coffee Shop on East Twenty-First Street in New York City. One student told about an experience which he had had with some followers of the Nichiren sect. “Their mantra, Nam yoho renge kyo, seemed to me a quite powerful practice. But when I asked them what it meant, they didn’t know and said it wasn’t important to know. Is this correct?”
    Soen-sa said, “In practice of this kind, correct understanding is not necessary. It doesn’t matter whether you know that this mantra is the name of the Lotus Sutra or that Kwanseum Bosal is the name of the Bodhisattva Avaloki-teshvara.”
    Another student said, “I’ve heard that certain mantras have power inherent in them—that Sanskrit sounds, for example, have some link to the energy of the universe. Does it make a difference which mantra you use?”
    Soen-sa said, “Three things are important: first, your reason for doing the mantra; second, strong faith that the mantra works; and third, constant practice.”
    “So you can chant Coca-Cola all day long and it will work?”
    “If someone tells you that the words Coca-Cola have power in them and you really believe that, then Coca-Cola will work for you. There is a good story about this:
    “Three hundred years ago in Korea, there was a monk named Sok Du, which means ‘Rock Head.’ He was a very stupid man. The sutras were much too difficult for him, so he decided to study Zen. But sitting Zen was also too difficult. So he only did working Zen, in the kitchen and in the monastery fields. Twice a month the Zen Master would give a Dharma Speech, which would always fill Sok Du with confusion. One day, after the Dharma Speech, he went to the Zen Master and said, ‘Master, I’m tired of being so stupid. Isn’t there some way I can understand?’
    “The Master said, ‘You must ask me a good question.’
    “Sok Du scratched his head and thought for a few minutes. Then he said, ‘Okay. You are always talking about Buddha. What is Buddha?’
    “The Master answered, ‘Juk shim shi bul,’ which means ‘Buddha is mind.’ But Sok Du misunderstood, and thought that the Master had said, ‘Jip shin shi bul,’ which means ‘Buddha is grass shoes.’
    “‘What a difficult kong-an!’ Sok Du thought, as he bowed to the Master and left. ‘How can Buddha be grass shoes? How will I ever understand?’
    “For the next three years, Sok Du puzzled over this great question as he did his working Zen. He never asked the Master to explain; he just kept the question in his mind at all times. Finally, one day three years later, he was carrying a large load of firewood down the hill to the monastery. His foot hit a rock, he lost his balance, the wood fell, and his grass shoes went flying into the air. When they landed on the ground, they were broken, and he had attained enlightenment.
    “Sok Du was very happy and very excited, so he went running back to the Zen Master. ‘Master, Master, now I understand what Buddha is!’
    “The Master looked at him and said, ‘Oh? Then what is Buddha?’
    “Sok Du took off one grass shoe and hit the Master on the head.
    “The Master said, ‘Is this the truth?’
    “Sok Du said, ‘My shoes are all broken!’
    “The Master burst out laughing, and Sok Du flushed with joy.”
    At this, Soen-sa and his students also burst out laughing. Then they returned to their fried eggs and toast.

    Ik ga nu aan mijn gebakken aardappels.

    Groet

  3. Hans Kamphof zegt

    2 juli 2014 om 20:21

    Beste Guus
    Jammer dat je deze tekst in het Engels geplaatst hebt, Niet iedereen beheerst het Engels of een andere buitenlandse taal.
    Een groet met
    Vrede & alle goeds

    Hans

    • Guus zegt

      2 juli 2014 om 21:06

      Beste Hans,
      Via translate.google.com komt vaak een heel aardige benadering van de brontekst. Dat is wellicht – ook voor de toekomst – een handige tip voor wie het Engels onvoldoende machtig is en toch wat moeite wil doen voor een tekst.

      In dit geval:
      >>>
      Op een ochtend na de training werden er vier studenten aan het ontbijt met Seung Sahn Soen-sa in de Corner Coffee Shop op Oost Twenty-First Street in New York. Een student vertelde over een ervaring die hij met een aantal volgelingen van de Nichiren sekte had gehad. “Hun mantra, Nam yoho renge kyo, leek mij een vrij krachtig praktijk. Maar toen ik hen vroeg wat het betekende, wisten ze niet en zei dat het niet belangrijk om te weten. Is dit juist? ”
      Soen-sa zei: “In de praktijk van deze soort, juist begrip is niet nodig. Het maakt niet uit of je weet dat deze mantra is de naam van de Lotus Sutra of dat Kwanseum Bosal is de naam van de Bodhisattva Avaloki-teshvara. ”
      Een andere student zei: “Ik heb gehoord dat bepaalde mantra’s hebben de macht die inherent is aan hen-die Sanskriet geluiden, bijvoorbeeld, hebben enkele link naar de energie van het universum. Maakt het een verschil dat mantra u gebruik maken? ”
      Soen-sa zei: “Drie dingen zijn belangrijk: ten eerste, de reden voor het doen van de mantra; tweede, sterk geloof dat de mantra werkt; en de derde, constante praktijk. ”
      “Zo kun je Coca-Cola zingen de hele dag en het zal werken?”
      “Als iemand je vertelt dat de woorden Coca-Cola hebben de macht in hen en je echt gelooft dat, dan zal Coca-Cola voor u werken. Er is een goed verhaal over weten:
      “Driehonderd jaar geleden in Korea, was er een monnik genaamd Sok Du, wat betekent ‘Rock Head.’ Hij was een zeer domme man. De soetra’s waren veel te moeilijk voor hem, dus besloot hij om Zen te bestuderen. Maar zitten Zen was ook te moeilijk. Dus hij alleen heeft gewerkt Zen, in de keuken en in het klooster velden. Twee keer per maand de Zen Meester zou een Dharma Speech, die altijd zou vullen Sok Du verwarring geven. Op een dag, na de Dharma Speech, ging hij naar de zenmeester en zei: ‘Meester, ik ben moe van het zijn zo dom. Is er niet een of andere manier kan ik begrijpen? ‘
      “Zei de meester, ‘U moet het mij vraagt ​​een goede vraag.’
      “Sok Du krabde zijn hoofd en dacht een paar minuten. Toen zei hij: ‘Oke. U bent altijd over Boeddha. Wat is Boeddha? ‘
      “De meester antwoordde:” Juk shim shi bul, ‘wat betekent’ Boeddha is de geest. ‘Maar Sok Du verkeerd begrepen, en dacht dat de Meester had gezegd,’ Jip scheenbeen shi bul, ‘wat betekent’ Boeddha is gras schoenen. ‘
      “‘Wat een moeilijke kong-an!’ Sok Du dacht, als hij boog voor de Meester en links. ‘Hoe kan Boeddha gras schoenen? Hoe zal ik ooit begrijpen? ‘
      “Voor de komende drie jaar, Sok Du verbaasd over dit grote vraag als hij zijn werken Zen. Hij heeft nooit de Meester gevraagd om uit te leggen; Hij bleef de vraag in zijn hoofd te allen tijde. Tot slot, een dag drie jaar later werd hij met een grote lading brandhout de heuvel af naar het klooster. Zijn voet raakte een rots, hij zijn evenwicht verloor, het hout viel, en zijn gras schoenen ging vliegen in de lucht. Toen ze landde op de grond, ze waren gebroken, en hij de verlichting had bereikt.
      “Sok Du was erg blij en erg opgewonden, dus ging hij loopt terug naar de Zen Master. ‘Meester, Meester, nu begrijp ik wat Boeddha is!’
      “De meester keek hem aan en zei: ‘Oh? Wat is Boeddha? ‘
      “Sok Du trok een gras schoen en sloeg de Meester op het hoofd.
      “De Meester zei: ‘Is dit de waarheid?’
      “Zei Sok Du, ‘Mijn schoenen zijn allemaal kapot!’
      “The Master barstte in lachen uit, en Sok Du gespoeld met vreugde.”
      Op deze, Soen-sa en zijn studenten barstte ook in lachen uit. Daarna keerden ze terug naar hun gebakken eieren en toast.
      <<<<

      groet

      • Jules Prast zegt

        2 juli 2014 om 22:00

        ‘Dank zij Coca-Cola’ :-)

  4. Menno Prins zegt

    2 juli 2014 om 22:19

    Zo is het: het gaat inderdaad (ben ik mee eens) om deze drie zaken: 1)de juiste reden hebben om het te doen; 2) het vertrouwen hebben dat het voor jou werkt; 3) niet aflatende volharding.
    Zo is er het verhaal van drie broers die samen onder zeer sobere omstandigheden in volstrekte afzondering een vroom leven leiden op een eilandje in een groot meer. Zij waren ongeletterd, en alles wat zij wisten over het geloof, hadden zij onthouden uit hun vroege jeugd. Zij kenden geen gebeden, maar herhaalden slechts eindeloos de volgende zin, soms murmelend, soms zingend, vaak slechts zwijgend in gedachten, en zelfs dromend: “Gij zijt drie, wij zijn drie. Amen”. Dit kwam op zekere dag een priester ter ore, en hij had met deze drie mannen te doen. Hij besloot hen te bezoeken, en hen te onderwijzen hoe zij dienden te bidden. Hij liet zich naar het eilandje roeien, leerde de mannen een aantal officiële kerkelijke gebeden, liet een boek achter waarin het allemaal stond opgeschreven en vertrok. Maar hij was nog niet halverwege de overtocht naar de oever van het meer, of hij zag drie gestalten over het water lopend naar hem toe komen. De drie riepen: “Stop, stop … wij weten niet meer zeker of wij de gebeden die u ons geleerd heeft wel goed hebben onthouden, blijf nog even … want het boek kunnen wij niet lezen. Als u niet blijft, hebben wij alleen nog de oude vertrouwde zin, die ons leven en onze ziel is …”Gij zijt drie, wij zijn drie, amen … ”
    De priester boog eerbiedig voor het drietal, en zei ten diepste geroerd én veranderd: “Dat is méér dan genoeg.”

Primaire Sidebar

Door:

Taigu

Taigu (1961) is historicus, auteur en zenboeddhist met een zwak voor de nembutsu. Hij laat zijn geest vrijmoedig dwalen over het boeddhisme en de wereld. Evenals bij de Japanse zendichter Ryokan Taigu staat zijn dharmanaam voor ‘grote dwaas’. 
Alle artikelen »

Ochtend- of avondeditie

Ochtend- of avondeditie ontvangen

Abonneer je

Elke dag gratis een overzicht van de berichten op het Boeddhistisch Dagblad in je mailbox.
Inschrijven »

Agenda

  • 27 juni 2022 - 3 juli 2022
    Zomer Retraite met Losang Gendun
  • 2 juli 2022
    Zazenkai Zengroep Oshida met Helma Jifu Vulink
  • 3 juli 2022
    Kum Nye Yoga op zondag | Online
  • 4 juli 2022
    Open Les Kum Nye Yoga en Meditatie | Live op ma-di-wo
  • 4 juli 2022
    Online course The Twelve Links of Interdependent Origination
  • bekijk de agenda

De werkplaats

De werkplaats.

Boeddhistische kunstenaars

Artikelen en beschrijvingen van en over het werk van boeddhistische kunstenaars. Lezers/kunstenaars kunnen zich ook aanmelden met hun eigen werk.
lees meer »

Pakhuis van Verlangen

In het Boeddhistisch pakhuis van verlangen blijven sommige teksten nog een tijdje op de leestafel liggen.

Boekbespreking – Renée Girard, de romantische leugen en de romaneske waarheid

Erik Hoogcarspel - 14 juni 2022

Volgens de literatuurwetenschapper René Girard (1923 – 2015) worden we juist niet als een uniek zelf geboren. Dit is volgens hem een romantische leugen waarmee we onszelf voor de gek houden. We ontwikkelen ons niet eens tot een uniek zelf, want in de regel worden onze keuzes niet gemotiveerd door een eigen unieke behoefte. We willen meestal graag hebben wat anderen al hebben, juist omdat die anderen dit willen hebben.

Hein Thijssen – ‘God was gewoon een implantaat’

Joop Ha Hoek - 9 juni 2022

‘Wanneer precies weet ik niet meer, maar op een bepaald punt in mijn leven brak mijn kritische geest open. Ik kan me ook niet meer herinneren hoe en op grond waarvan, maar er brak een periode aan waarbij ik me serieus begon af te vragen: hoe kom ik aan het begrip god’? God zat in mijn hoofd als een vage, vormloze massa. Ik moest toen heel nuchter vaststellen dat het begrip ´god´ geen weten was, geen ervaring, maar mij door mensen in  mijn omgeving was aangepraat, in mijn geest was geplant. God was gewoon een implantaat.´

Hein Thijssen – ´Het leven is een schijtende merel´

Joop Ha Hoek - 9 juni 2022

‘Alleen voor een ontwaakte is het achtvoudige pad een natuurlijke zaak’

Boekbespreking – Bernard Mandeville, een ondeugende denker?

Erik Hoogcarspel - 9 juni 2022

Bernard Mandeville (1670 – 1733) werd geboren in een gegoede remonstrantse familie te Rotterdam. Hij studeerde in Leiden en vertrok tegen het einde van de 17e eeuw naar Londen om er een medische praktijk op te zetten. Daar schreef hij eerst luchtige stukjes proza in tijdschriften, maar later publiceerde hij ook over geneeskunde en economie. Zijn bekendste boek is “De fabel van de bijen”.

De lege plek van de democratie

Kees Moerbeek - 29 mei 2022

Het hart van de democratie is volgens de Franse filosoof Claude Lefort (1924-2010) een ‘lege plek’, onbepaald en ongrijpbaar. Niemand kan in een democratie de politieke macht grijpen of zelfs maar verpersoonlijken. Terecht, anders ligt volgens de filosoof totalitarisme op de loer. Dit artikel geeft een indruk van Leforts boek Wat is politiek?  ‘Politiek is […]

Meer onder 'pakhuis van verlangen'

Footer

Boeddhistisch Dagblad

over ons

Recente berichten

  • Het jaar 2022 – dag 179 – aandacht
  • Extinction Rebellion en Christian Climate Action bezetten opnieuw kantoor Belastingdienst
  • Boeddhistische ervaringsdeskundigen gezocht
  • Guy – De drie vergiften (P. kilesas)
  • Milieuministers zetten kettingzaag in de EU-bossenwet

Reageren

We vinden het geweldig om reacties op berichten te krijgen en op die manier in contact te komen met lezers, maar wat staan we wel en niet toe op de site?

Over het BD

Het Boeddhistisch Dagblad is een onafhankelijk journalistiek webmagazine over boeddhistische thema’s en inzichten.
Lees ons colofon.

Zie ook

  • Contact
  • Over ons
  • Columns
  • Reageren op de krantensite

Het Boeddhistisch Dagblad is een onafhankelijk journalistiek webmagazine over boeddhistische thema’s en inzichten. Lees ons colofon.

 

Op deze website gebruiken we cookies voor het bijhouden van bezoekersstatistieken.  Via de instellingen kun je bepalen wat je wel of niet toestaat: bekijk je instellingen.

 

Privacy en cookies

Op deze website gebruiken we cookies voor het bijhouden van bezoekersstatistieken en als je reageert: je naam en mailadres.

Zo houden we bij hoe de site gebruikt wordt en hoe vaak.

Hier kun je instellen welke cookies je wel of niet toestaat.

Noodzakelijke cookies

Met deze cookies slaan we je voorkeuren in het gebruik van deze website op.

If you disable this cookie, we will not be able to save your preferences. This means that every time you visit this website you will need to enable or disable cookies again.

Privacy

Bekijk wat we wel of niet doen met je gegevens