Alles gebeurt zonder jou. ‘We’ praten, handelen, denken en voelen alleen er is nooit iemand geweest die dit doet of voor wie dit gebeurt. Het ontstaat in wat er is, totaal onpersoonlijk en zonder reden of doel.
Anātman – non-self / realiteit
Anātman ofwel non-self, het onpersoonlijke wat wij vergissen als het persoonlijke. Het leven; dat wat is, is voor niemand en door niemand. Er is geen zelf of centrum van ik wat Anātman ervaart of is. De misconceptie of contractie vindt plaats door de overtuiging dat er een afscheiding bestaat waarin ik leef.
Ātman – onrealiteit
Ātman het vormloze waarvan de ware natuur niet ervaren kan worden. Het vormloze lijkt te verschijnen als vorm. Het onechte en echte. De leegte die gevuld lijkt. Of het gevulde wat uit leegte bestaat.
Non-dualiteit als ontmoeting
Daar waar Anātman & Ātman elkaar ontmoeten is non-dualiteit. Non-dualiteit is niet iets wat je kunt weten of begrijpen. Er is namelijk niemand die wat doet of voor wie iets gebeurt, dus kan ook niemand het weten. Ontmoeting is in mijn optiek een uitdrukking die lijkt te suggereren wat er gebeurd op het moment dat de persoon wegvalt. Een herkennen is ook een woord wat aansluiting lijkt te bieden. Alleen er is niemand in deze ontmoeting of tijdens deze herkenning.
Je kunt er niks aan doen
De persoon kan niet vinden wat hier verteld wordt. De persoon is onwerkelijk en heeft nooit invloed gehad op het onpersoonlijke. De boodschap van non-dualiteit is totaal oninteressant omdat er niks veranderd. De persoon kan nooit verlicht raken of echte vrijheid kennen. De onwerkelijke werkelijkheid of werkelijke onwerkelijkheid is vrijheid en perfectie.
