Het is tropisch buiten, binnen bijna-tropisch en ik heb geen consumptieijsjes in huis. Ook geen bakken met schepijs, helemaal niks. Nou ja, in de onderste bak van de vriezer ligt een klein verschrompeld ijsje met nootjes op het chocolade omhulsel. Tijdens het schoonmaken van de vriezer is het ontdooid en daarna weer ingevroren, geincarneerd zou je kunnen zeggen.
Die afwezige ijsjes beheersen mijn gedachten. Vandaag wil ik bakjes ijs bij Appie kopen. Net groot genoeg om ze in één keer op te peuzelen. Maar hoe vervoer ik ze zo dat ze niet smelten? In mijn auto liggen aluminium koeltassen maar die zijn oud, niet zo oud als ikzelf, maar toch flink bejaard, en ik weet niet of de koelkracht eraf is.
Hoe dan ook zie ik mezelf vanavond al voor de buis zitten, met een ijsje, als ik naar voetbal kijk. Dat is een implantaat, een koud weliswaar. Maar ik hou er ook rekening mee dat er geen ijs in de Kloosterbunker terecht komt. Dat er geen ijs meer op voorraad is bij Appie, ik ben ook zo laat in die ijsmodus terecht gekomen. Mijn god, wat heb ik trek in ijs, hebzucht ijs. Mokka ijs vind ik het lekkerst, maar vanille wit is ook prima. Maar mokka toch lekkerder, geen nootjes, die gaan tussen je tanden zitten.
Ben ik op tijd bij Appie, ik heb een drukke dag voor de boeg. De pedicure, vrienden ontmoeten in het buitenland, hoe laat sluit de supermarkt? Ik kan ook naar de Aldi hier vlakbij, geen transportproblemen. Maar die heeft niet die in een keer te consumeren ijsbakjes. Een vriendin van mij heeft een ijsmachine, die hoeft niet te lijden zoals ik.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen is waargenomen, het abonnement op te zeggen. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren maar niet weten waartegen. Het boeddhisme de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. En zo gaat het maar door.