Je hebt van die mensen die menen dat er nergens een stofje verkeerd ligt. Die kun je maar beter niet inhuren als interieurverzorger.
Je hebt van die mensen die geen stofjes dulden. De blijven maar poetsen en komen nergens anders meer aan toe.
Je hebt van die mensen die menen dat ze onderweg zijn. Nooit loopt hun reis volgens plan, ja, wat dacht je dan. Ze raken afgeleid, slaan de verkeerde weg in, verliezen hun doel uit het oog, struikelen, staan weer op en vervolgen hun weg met lood in hun schoenen of hun neus in de wind.
Je hebt van die mensen die menen dat ze nergens heen gaan. Ze zitten bij de pakken neer en lachen degenen uit die onderweg menen te zijn en almaar vallen en weer opstaan en maar doorgaan, ja, waar zouden ze ook anders om moeten lachen.
Je hebt van die mensen die bij de pakken neerzitten en dat mediteren noemen. Dromend van de Weg komen ze thuis op hun kussentje – tot de bel gaat.
En je hebt van die mensen die geen weg gaan en toch niet wegdromen, stilstaan of bij de pakken neerzitten.
