Niet-weten is het tussen haakjes staan van al je begrippen, oordelen en meningen.
Naar analogie van woorden als orthodoxie en heterodoxie zouden we niet-weten adoxie (a-, niet + doxie, begrip, oordeel, mening) kunnen noemen.
Orthodoxie is rechtzinnigheid, heterodoxie vrijzinnigheid, dus het lijkt mij niet vergezocht om adoxie onzinnigheid te noemen.
Zoals je van een christen kan zeggen dat hij rechtzinnig is omdat hij in overeenstemming met de rechte leer leeft, kan je van een weetniet zeggen dat hij onzinnig is omdat hij in overeenstemming met de lege leer leeft.
Herinner je je nog dat je de lege leer, Ø, kan opvatten als de hele leer, ∞, en omgekeerd? Net zo kan je adoxie opvatten als – hoe zal ik het eens noemen – paradoxie (Grieks, para, naast, bij + doxa): de eindeloze nevenschikking van begrippen, oordelen en meningen waartussen de agnost als het erop aankomt geen onderscheid weet te maken.
De term paradoxie sluit mooi aan bij de ondertitel van het Witboek niet-weten: leven in de paradox.
