Er is een tijd geweest dat ik het boeddhisme aanhing en mezelf als boeddhist kenbaar maakte. Er moest dan wel naar gevraagd worden want zelf begon ik er nooit over. En uit mijn uiterlijk, woordgebruik of inrichting van mijn woning was niet af te leiden dat ik welk -isme dan ook aanhing.
Een paar decennia geleden ben ik opgehouden met mezelf desgevraagd ‘boeddhist’ te noemen, een beslissing die ik in dit stukje zal toelichten.
Maar eerst effe iets over de kwalificatie ‘autonoom boeddhist’ die bij mijn naam staat. Ik heb die bijnaam niet zelf verzonnen, de BD redactie heeft het gedaan en ik leg me daar zonder protest of mopperen bij neer. Het zijn nu eenmaal anderen die je met een bijnaam dopen. Mijn roepnaam is Goff. Dat is een van de afkortingen van een van de namen die mijn ouders me destijds hebben toebedeeld: Godefridus Jacobus Antonius Maria.
Ik ben opgehouden mezelf boeddhist te noemen toen ik mezelf geen boeddhist meer voelde. Ik was vijftig jaar oud / jong en snapte dat iedereen overal ter wereld met hetzelfde worstelt. En dat overal ter wereld middeltjes en techniekjes voorhanden zijn om de blauwe plekken van de worsteling te verzorgen. En dat er niet meer en niet minder in zit dan elkaars blauwe plekken te respecteren en op verzoek te verzachten. Let wel: op verzoek.
Inmiddels heb ik een forse hekel ontwikkeld aan het ‘boeddhisme’. In het Oosten is het al eeuwenlang tot een regelrechte politieke machtsfactor verworden. In het Westen is het sedert een halve eeuw een missionaris-project van rondreizende prekers uit Japan, Tibet, Sri Lanka, Thailand, Indonesië et cetera. Die prekers hebben ook in NL volgelingen gekregen. Tientallen zo niet honderd gecertificeerde (transmission!) volgelingen houden er in NL een missie-praktijk in enige vorm op na: zie de BD-rubriek ‘Agenda’. Allemaal zelfbenoemde weldoeners. Missionarissen, kortom.
Voor de dhamma is geen boeddhisme nodig. Shakyamuni heeft zoals velen voor en na hem iets ontdekt, ergens achter gekomen. Hij heeft het niet zelf uitgevonden. En net zoals dhamma-ontdekker Shakyamuni (lang geleden overleden) ben ik geen boeddhist. En net als dhamma-ontdekker Armando (in 2018 overleden) ben ik geen armandoïst. En net als dhamma-ontdekker Hans van Dam (alive and kicking) ben in geen damnist. En net als dhamma-ontdekker Goff ben ik geen goffist.
Gerry Verbeek zegt
fris windje waait er door dat stuk tekst – dankjewel Goff
Léon zegt
Heel lang geleden (enkele tientallen jaren) kreeg ik onverwacht een prettige en zinvolle filosofische klap van de boeddhistische molen.
Sedertdien noem ik mijzelf boeddhist zonder ooit enige bekommernis over wat anderen „beoefening“ noemen.
Ik begrijp echt niet waarom u moeite heeft met de benaming ‘boeddhist‘.
U had het boeddhisme gewoon nooit moeten aanhangen. Dat wreekt zich nu.
G.J. Smeets zegt
“…kreeg ik onverwacht een prettige en zinvolle filosofische klap van de boeddhistische molen. Sedertdien noem ik mijzelf boeddhist.”
En ik heb in het stukje uitgelegd sinds wanneer het -isme me niet meer interesseert en dat het om de dhamma gaat. Ontdekt door heel veel mensen en waarvan ik er in de laatste alinea van het stukje een paar opnoem. Hoop dat het wat duidelijker is, zo.
Léon zegt
Bij de uitgang -‘ist’ gaat het er om wat ervóór staat. Vergelijk altruïst (of socialist) met racist (of seksist).
Met ‘boeddhist‘ is dus helemaal niets mis.
Daarom begrijp ik u nog steeds niet, heer Smeets.
Gerry Verbeek zegt
Beste Leon,
‘Sedertdien noem ik mijzelf ‘beoefenaar’ zonder ooit enige bekommernis over wat anderen „boeddhisme“ noemen.
‘andersom’ kan ook!
Ruud van Bokhoven zegt
Het woord boeddhisme is niet belangrijk, het gaat om het innerlijke in de mens, hij of zij die begrijpt wat Boeddha Gautama de mensheid dmv de dhamma gaf om te veranderen en er voordeel uit te halen in alle opzichten. Kijk niet naar een ander die zich boeddhist noemt en ondertussen er een onboeddhistich leven op na houdt. Zelf bestudeer ik de dhamma, leef ernaar tot mijn genoegen en probeer dat ev uit te dragen als altijd studerende in het boeddhisme.
Sasa cacciatore zegt
Elk geloof wordt en werd gebruikt om mensen oorlog te laten voeren en geld te verzamelen. Daarom vond ik het prettig dat Bhoedisme niet over Goden gaat maar over ons. Jammer dat je het zo negatief ervaart dat Bhoedisme nu zo verspreidt wordt.Ik vind dat het nog steeds te langzaam gaat . Velen Geloven al lang niet meer . In mijn directe omgeving zijn er bijna uitsluitend Atheisten , die van mijn leeftijd hebben nog de Comunie opgedrongen gekregen via school en omgeving. Is toch , in mij ogen , een goed iets , dat er gesproken wordt over , hoe je innerlijke rust kunt vinden , zonder dat daar een “God” voor nodig is .En in mijn ogen als atheist onmogelijk is. Ikzelf probeer me altijd eraan teherinneren dat hetnietuitmaaktwie watdoet. Als ik maar probeer om goed tedoen , anderemensen die beslissingen nemen die al dan niet verkeerd zijn kan ik nietsaan doen . Neem ik ook de schuld of ergernis niet van over.Ben pas 20 jaar bezigom Bhoediste worden , en soms voel ik me minder Bhoedistisch dan de andere dag. Wij als Westerlingen leven al Duizenden jaren anders , en is voor veel dan ook onbegrijpbaar.