Geluk is niet te koop, ook in het boeddhisme niet. Maar als je geld hebt kan je binnen datzelfde boeddhisme toch wijzer en mogelijk gelukkiger worden. Geluk is met de rijken zogezegd.
Waarom sla ik zulke rare taal uit? Dat komt door de betaalmuur rond David Brazier. David Brazier is psychotherapeut, zenleraar en leraar in de Amida Order, een school in het Zuivere Land Boeddhisme en komt in mei naar Vlaanderen en Nederland om daar een workshop te geven. In eerste instantie had ik de organisatie in Vlaanderen toegezegd de workshop daar aan te kondigen in het BD. Tot ik het deelnamegeld zag voor twee dagen met David: 180 euro, parkeren kon langs de A 40, gratis. Wat eten is aanwezig. Nou weet ik, omdat ik zelf mijn boodschappen doe, dat je voor weinig geld wat bruinbrood, tomaten en sla hebt. De zaalhuur bedraagt 400 euro, de rest gaat naar David, zeggen ze in Vlaanderen.
David komt eind mei ook in Nederland voor een tweedaagse workshop. Daar zijn de tarieven iets lager maar nog altijd hoog: 75 euro voor een dag en 135 voor twee dagen, inclusief wat voedzaam eten.
We leven in gedegenereerde tijden, zegt mijn boeddhistische leraar. Dat is te merken aan betaalmuren rond boeddhistische centra die het Jan met de Pet verhinderen deel te nemen aan boeddhistische workshops. Of ze moeten zich als armlastige aanmelden zodat de regenten kunnen beoordelen of ze deze ziel met korting toegang zullen verlenen. Genadebrood zogezegd.
Zelf zou ik 180 of 135 euro ook niet kunnen betalen, hoe lief de boeddhistische beoefening mij ook is. Er zijn veel mensen die daar weken van rond moeten komen. Ik schreef er al eerder over: het boeddhisme is met zulke betaalmuren onbereikbaar geworden voor de gewone mens. Ja, maar er zijn kosten verbonden aan het organiseren van workshops, zeggen de organisatoren. Wat zou ik zelf neer kunnen leggen voor het bijwonen van een workshop? Twintig euro is goed betaald, vind ik. Tijdens het Boeddhafestival in Rotterdam kon je voor dat bedrag de hele dag rondsnuffelen en kennis maken met schrijvers en leraren.
Toen ik bij Tegen de stroom mediteerde werden er retraites georganiseerd waarvoor 500 tot 600 euro moest worden neergelegd. Alleen om een leraar te horen praten. Die het ook maar van horen zeggen heeft. Om wekelijks te kunnen mediteren legde je neer wat je kon missen, dat weer wel.
Geld wordt steeds dominanter in sommige boeddhistische organisaties. Er zijn er met een soort franchisenemers die naar het schijnt voor hun deelname een bedrag moeten afstaan aan het hoofdkantoor. Follow the money en je komt bij de bron uit.
Het uitnodigen van een leraar als David Brazier en het hoge deelnemersgeld getuigt van hebzucht als mensen worden buitengesloten. Kijk eens wie wij in huis hebben, zeggen de organisatoren tegen de menigte miserabelen buiten het pand die het entreegeld niet kunnen betalen. En binnen een select groepje rond de grote meester is verzameld. Monty Python zou er zo een prachtige film van kunnen maken.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, heimwee naar Chef, de Kloosterbunker, Bunkerstad, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen, het abonnement op te zeggen- wat niet kan. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren. De politiek de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. Kwaad spreken over Feyenoord. Breken met de familie. Het haten van planten en groenten. Aantijgen of beschuldigen. Het stopzetten van gedachten. Sprookjes verwerpen. Houden van Donald Trump. Sommigen voederen geen vogels meer. Of gaan de redactie stalken en bedreigen. Of geloven niet meer in Sinterklaas. Of wantrouwen de banken. Of er kruipt een poes op je hoofd.
Joost zegt
Joop heeft gelijk, dit verschijnsel zit mij ook dwars. Wat is er mooier dan het gedachtegoed van Boeddha te verspreiden. Het zou gratis moeten zijn, al begrijp ik wel de moeilijkheid daarvan. Maar compassie is ver te zoeken in deze zaken.
Roni Klinkhamer zegt
Helemaal mee eens.
Dank dat je het zo recht voor z’n raap benoemt, dat doet me heel veel goed, ook moedig van je. Weer. Ik lees je stukjes dan ook met veel plezier. Heel veel dank Joop.
Ruud van Bokhoven zegt
Joop ook ik lees je stukjes iedere dag met plezier en inderdaad dit zijn woekerprijzen en dat voor iemand die het boeddhisme uitdraagt.
Soms bespreek ik het boeddhisme met verschillende groepen mensen om het boeddhisme bekendheid te geven en vind het fijn dit te kunnen doen, dat is mijn voldoening waar ik niets voor hoeft te ontvangen.
zeshin zegt
Boeddha ruilde zijn kleren met een bedelaar en leefde van bedelen. Dat zou verplicht gesteld moeten worden zo als in Thailand, Sri Lanka, Birma, enz. Elke leraar, en monnik zou een gelofte van armoede af moeten leggen, dat eiste boeddha van zijn bhiku’s. Ik denk dat dit het boeddhisme in Nederland ten goede zou komen.
danny buysse zegt
Goed dat dit item nogmaals ter sprake komt.
Als je in de agenda kijkt van dit dagblad vindt je de laatste tijd toch enkele verenigingen die retraites organiseren op basis van donaties.Heel moedig en uit mijn eigen ervaring de enige manier van werken,ondanks het minimale risico.
Marcel van Campenhout zegt
Mee eens. Het lijkt op een verdienmodel.
zeshin zegt
Ons zencentrum geeft richtprijzen en vragen voor retraites van een week een onkosten vergoeding van €200,00, Dit voor de maaltijden en overnachting koffie thee versnaperingen en fruit. Vanuit financieel oogpunt sluiten wij niemand uit. We zouden graag op sangha basis willen werken naar Japans concept. Maar voor als nog zijn er geen mensen die dat willen. Het is moeilijk om een sangha infrastructuur te realiseren, het is voor boeddhistisch Nederland nog steeds pionieren. Men heeft de meest uiteenlopende ideeën over het boeddhisme, boeddhisme als religie kom je niet veel tegen. Toch is het gerangschikt als een van de 5 wereldreligies en niet als een businessmodel
Vajrapala Moerman zegt
Ter info wil ik toch doorgeven dat de Amida Zuiverlandsangha bijna steeds op basis van vrije bijdragen samen komt. Er zijn heel veel mogelijkheden om Dharmavidya David Brazier te horen praten zonder hoge kosten te moeten betalen, oa op de Boeddha-dag in Gent op 1 september.
En ja, het is fijn als iedereen de mogelijkheid heeft om een wijze leraar als David Brazier te horen praten, ook zij die het financieel moeilijker hebben, volledig mee eens. Alle begrip voor je frustratie.
Anderzijds is het ook zo dat infrastructuur, accommodatie, catering, medewerkers etc… soms geld kosten en het is ook fijn dat “wijze leraren” in de mogelijkheid zijn om hun werk te blijven doen doordat er af en toe organisaties zijn die hen een vaste som proberen te betalen
Fred zegt
Daar uw artikel meer de geest van het Calvinisme uitstraalt dan van het Boeddhisme, wil ik u aan het volgende bijbel citaat herinneren dat handelt over de zending van de apostelen: Lucas 10-5 “Laat in welk huis gij ook binnengaat uw eerste woord zijn: Vrede aan dit huis!” 6 “Woont daar een vredelievend mens, dan zal uw vrede op hem rusten; zo niet, dan zal hij op u terugkeren.” 7 “Blijft in dat huis en eet en drinkt wat zij u aanbieden; want de arbeider is zijn loon waard.”
paul zegt
Als schrijven en lezingen geven Braziers broodwinning zijn, dan vind ik het bedrag dat jij noemt niet hoog voor hem. Dat sommige mensen dat niet kunnen betalen is een ander verhaal.