Kunt u zich nog herinneren hoe de leiding van de ING-bank uit de gevangenis wist te blijven door met het Openbaar Ministerie een schikking van rond de 750 miljoen euro te treffen- geld van u en andere klanten, nadat was geconstateerd dat via deze bank crimineel geld was witgewassen. Er kwam geen rechter aan te pas om deze deal en de gepleegde feiten te beoordelen. Klassenjustitie.
Kunt u zich nog herinneren dat de Rabobank een deal met het OM trof voor een vrijwel gelijk bedrag om strafvervolging te voorkomen en uit de gevangenis te blijven. De rechter kon er niet over oordelen. Klassenjustitie.
Kunt u zich nog herinneren dat een strafrechtadvocaat de sigarettenindustrie probeert aan te klagen wegens dood door schuld, omdat in die sigaretten spul zit dat een roker verslaafd maakt. En er duizenden mensen per jaar sterven door het roken. Dat dat haar nauwelijks lukt. Weet u dat de Nederlandse politiek het maken en de verkoop van sigaretten en ander ‘rookgenot’ nog steeds toestaat omdat het zoveel belasting in het laadje brengt en dat het OM de staat niet vervolgd.
Kunt u zich nog herinneren hoe vorige week vier ziekenhuizen in Amsterdam en de polder failliet werden verklaard vanwege schulden. Dat het personeel, artsen, verpleegkundigen, technische dienst en patiënten binnen een paar dagen werd ontslagen en op straat gezet en dat patiënten als lege schoenendozen naar andere ziekenhuizen werden overgebracht en daar helemaal niets over te zeggen hadden. Dat de kapitalistische ziektekostenverzekeraars niets deden om het voortbestaan van die ziekenhuizen te garanderen en dat de minister zei niets te kunnen betekenen omdat het geen systeemziekenhuizen waren. Wist u dat in die ziekenhuizen mensen werken die met hart en ziel aandacht geven aan hun patiënten en voor die mensen zorgen. Dat ze van die patiënten noodgedwongen afscheid moeten nemen, ze in de steek moeten laten, zo voelt dat.
Wist u dat in het Amsterdamse ziekenhuis unieke behandelmethoden zijn ontwikkeld en dat dat veertig jaar geleden is opgericht om hoeren, arbeiders en anderen op de onderste tree van de ladder van onze samenleving medische zorg te kunnen bieden. Dat het personeel dat ook met hart en ziel deed. Wist u dat patiënten die slecht ter been zijn of oud nu naar veraf gelegen ziekenhuizen moeten en dat kosten en moeite met zich meebrengt. En dat dat geen gesprek van de dag meer is.
Weet u dat werken in de gezondheidszorg meer is dan een baan. Dat dat omgaan met dood en leven is, soms een glimlach vaak verdriet. Dat deze mensen nu worden afgedankt en op straat gezet. Na vaak een dienstverband van tientallen jaren. Dat de verpleegkundigen en personeel na hun ontslag toch nog naar hun werk gingen om voor de patiënten te zorgen, misschien zelfs onbevoegd in die situatie.
Het nieuws van het sluiten lijkt al zo lang geleden, vrijwel niemand heeft het er nog over. Het Openbaar Ministerie stelt geen onderzoek in naar het gedrag van die ziektekostenverzekeraars en er worden gaan Kamervragen gesteld. Mensen als schoenendozen, wie maakt zich er druk om?
De twee banken ING en Rabo betaalden zo’n anderhalf miljard euro aan de Nederlandse staat. Waar blijft dat geld, wat wordt er mee gedaan? Met een klein deel van dat ingepikte geld hadden de vorige week in financiële problemen geraakte ziekenhuizen in de Flevopolder en Amsterdam gered kunnen worden.
Die sluiting, het gesol met mensen, het feit dat zorginstellingen dichtbij de mensen om wie het gaat kunnen worden gesloten, het is een schande. Wanneer krijgen we een maatschappij waarin het niet uitsluitend gaat om het geld maar compassie en empathie de erkende verdiensten zijn?
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, heimwee naar Chef, de Kloosterbunker, Bunkerstad, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen, het abonnement op te zeggen- wat niet kan. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren. De politiek de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. Kwaad spreken over Feyenoord. Breken met de familie. Het haten van planten en groenten. Aantijgen of beschuldigen. Het stopzetten van gedachten. Sprookjes verwerpen. Houden van Donald Trump. Sommigen voederen geen vogels meer. Of gaan de redactie stalken en bedreigen. Of geloven niet meer in Sinterklaas.
Piet Nusteleijn zegt
En dan te bedenken dat de zorgverzekeraars voor deze abrupte wijze van “schoendozen overplaatsen” bewust hebben gekozen!
Dat vertelde Dhr. Ooms van de DSW die zich niet kon verenigen met dit besluit en uit het overleg stapte.
Irene Alderliefste zegt
Ben er heel verdrietig van, en inderdaad wanneer komt er meer compassie en mededogen..in een ieder van ons.
I have a dream..het word tijd dat we wakker worden ..anders hoeft het niet meer…
Mary Allaart zegt
Dank je wel Joop. Helemaal met je eens!
Zeg maar weer “ik ben blij dat ik het niet begrijp, want dan zou ik denken en doen zoals deze machthebbers/geldgraaiers, denken en doen.
Hulde voor de mensen die tot de laatste patient aanwezig bleven, ondanks hun eigen pijn, verdriet, boosheid,….!