De leiding van de Haagse politie is een intern onderzoek begonnen naar het gedrag van een agent in de Haagse Schilderswijk die een groepje jongeren tot de orde wilde roepen omdat ze volgens hem met zijn drieën op een scooter zaten. Er ontstaat een woordgemeen en onenigheid. ‘Waarom duwt u mij?”, vraagt een van de jongens. De agent: ‘omdat jullie mij zitten uit te lachen daar, met je stumperige rotkop, daarom.’ De diender gunt het groepje ook nog een dwarslaesie en een verblijf in een rolstoeltje ‘als ze op hun bek waren gegaan’. Volgens de media.
De politieleiding distantieert zich natuurlijk van de uitlatingen van de agent van wie de houding niet professioneel is. Ook de politiebond- waar grote monden toch een groot goed zijn, is geschokt. De politieagent mag tijdens het onderzoek geen werk meer op straat doen. Ontkennen met een ambtseed helpt niet, het hele gesprek is gefilmd en op de sociale media te volgen. De politie kan in de Schilderswijk op weinig krediet rekenen van jongeren. Veel tieners vinden dat de politie discrimineert, etnisch profileert en niet naar hen luistert, bleek eind vorig jaar uit een onderzoek.
Schelden is altijd ongepast. Zeker voor een diender. Die moet zijn fatsoen weten te houden. Ik weet niet waarom de politieman zo zijn boekje te buiten ging. Je hebt mensen die altijd zo praten, een vinkenterinkje hier en daar. Ze praten grof. Ik weet wel dat politiemensen in met name achterstandswijken onder grote druk staan. De hele dag moeten ze op hun tellen passen, grove uitlatingen en gedrag accepteren. Een familielid van mij diende vijf jaar in de Schilderswijk. Bijna elke dag werd ze uitgemaakt voor kuthoer. Ze was niet bij de politie gegaan om zich te laten beledigen- maar om te dienen en de orde te handhaven, dus ze arresteerde bijna elke dag de dader van dat grove taalgebruik. De rechter had er zijn handen vol aan.
Je spraak bewaken is een groot goed binnen het boeddhisme. Echter, toen ik politieverslaggever was schold ik ook weleens de politie uit. Als ze met de lange lat op me afkwamen tijdens rellen, terwijl ik een levensgrote kaart met PERS aan een koord om mijn nek had hangen. De agenten waren het beu en gefrustreerd om door de menigte tegenover zich met stenen bekogeld te worden en uitgescholden. Sodemieter op, lul, riep ik tegen zo’n langelattenman. Ook in andere gevallen kwam het wel eens tot een woordgemeen tussen mij en de diender. Van beide kanten werd er gescholden.
Ik zag laatst in het tv-programma De Kist zanger, tekstschrijver en presentator Ad Visser. In dat programma wordt er gesproken over de dood en hoe je die gang ernaartoe beleeft. Het was een leuke aflevering. Maar een ding viel me bijzonder op: humor. Ad vertelde hoe hij al 47 jaar (het kan ook iets meer zijn, dat ben ik vergeten) met zijn vrouw is. Ze is niet van hem, ze hebben een relatie. Dan zijn er natuurlijk af en toe spanningen die zouden kunnen leiden tot een breuk. Om die op te lossen delen die twee een recept: ze laten de spanning iets bezinken en gaan dan lachen, lang, breed en diep. Dan houden ze weer van mekaar.
Er wordt te weinig gelachen in het leven. Met die politieagenten die heb uitgescholden en beledigd kon ik na afloop altijd weer lachen en zij met mij. We lachten de spanning en het ongenoegen weg. Zonder woorden.
Zou dat ook in de Schilderswijk kunnen? Effe een half uurtje lachuh om en met mekaar.
Moedig voorwaarts!
BIJSLUITER: het lezen van deze columns kan leiden tot groot geestelijk ongemak, heimwee naar Chef, de Kloosterbunker, Bunkerstad, woedeaanvallen, depressies, onbeheerst gedrag, angstaanvallen, maagzuur, zweten, ongeloof, twijfel aan eenieder, straatvrees, lange tenen en het geloof in het eigen gelijk. Bij de lezers. Scheldpartijen en een onbedwingbare drang om te reageren zijn waargenomen. Sommigen willen mij corrigeren. Of bedanken. Of prijzen. De drang om in verzet te komen, het abonnement op te zeggen- wat niet kan. Sommigen besluiten de krant niet meer te lezen, of te boycotten. Er kwaad over te spreken. Te janken of te vloeken. De straat op te gaan om te demonstreren. De politiek de rug toe te keren. Of aan de drugs te gaan. Kwaad spreken over Feyenoord. Breken met de familie. Het haten van planten en groenten. Aantijgen of beschuldigen. Het stopzetten van gedachten. Sprookjes verwerpen. Houden van Donald Trump. Sommigen voederen geen vogels meer.
Teska Seligmann zegt
Strak plan!!!!!!