Ik kwam de laatste tijd steeds vaker in contact met de thuiszorg en raakte diep onder de indruk van de inzet van de medewerkers. De liefdevolle wijze waarop zij dag en nacht – ook onder de slechtste weersomstandigheden – hun cliënten van dienst zijn, dwingt respect af. Want het is niet gemakkelijk om oude en zieke mensen in vaak onmogelijke situaties houvast te bieden.
Het verouderingsproces bij mensen verloopt per individu verschillend en de thuiszorg heeft daardoor te maken met zeer uiteenlopende eisen en wensen van hun cliënten. Een thuis waar zij zich thuis voelen is van het grootste belang.
De thuiszorg is daarop ingesteld, maar heeft veel moeite om voldoende personeel te vinden. Deze belangrijke tak van hulpverlening krijgt vaak veel te weinig waardering, ook in financieel opzicht.
De sterke veroudering in Nederland is een maatschappelijk probleem waarop we nog niet voldoende zijn ingesteld. Mantelzorgers kunnen hier in belangrijke mate een bijdrage aan leveren. De mensen hebben het vaak te druk, maar het zou toch mogelijk moeten zijn dat zij naar vermogen kunnen bijdragen aan de mantelzorg.
In de thuiszorg zijn ook veel medewerkers uit andere culturen actief. Ze stralen andere waarden uit en kunnen daardoor het teamwork met een andere spirit van liefdevolle toewijding verrijken. Het is daarom van groot belang om onder de nieuwkomers meer hulpverleners te werven.
De grootste pijn van zorgbehoevenden is vooral de eenzaamheid. Om deze nood te verlichten is een spirituele bewustwording nodig. Gelukkig beginnen steeds meer mensen dit in te zien.
