‘Het monnikschap is geen diploma, eerder een zaak van engagement, niet alleen voor jezelf, maar ook voor de sangha’
zen
Afscheid van de historische Boeddha (deel 2)
Ik laat mij niet dicteren door de wetenschap, ik laat mij erdoor informeren. De wetenschap heeft mijn geloof in wedergeboorte niet benomen- het heeft mij geïnformeerd en daardoor heb ik zelf conclusies kunnen trekken.
Ongelukkig zijn mág, zelfs in onze tijd
Willem Scheepers bespreekt ‘Ongelukkig Zijn – een aanmoediging’. “Ik begon vorige week op een avond te lezen in het nieuwe boekje van de Duitse levenskunst-filosoof Wilhelm Schmidt. Na de eerste regels al kreeg ik acuut een goeie zin, die ik even daarvoor nog niet had: ik had last van wat ergernisjes, allergietjes, onbestemde krampjes.”
Alles is best veel
Ik zit omdat ik verlicht ben, niet omdat ik dat wil worden. Verwachtingen en ideeën over verlichting worden daarmee losgeweekt en flard voor flard achtergelaten.
Shin en Zen, het beste van twee werelden
Kwan Yin luistert maar Amida is interactief. In een niet-duale werkelijkheidservaring zijn beide één, maar in mijn dagelijks leven vertegenwoordigen ze onderscheiden aspecten.
Sesshin – wat is dat?
Sesshins komen uit de monastieke zentraining voort en vormen in feite het hart van de zenbeoefening.
Moreel vacuüm: een risico van oorspronkelijke verlichting
Oorspronkelijke verlichting loopt als een rode draad door het mahayanaboeddhisme. Kan dit idee goed en kwaad legitimeren als ieder een gelijkwaardige uitdrukking van de dharma?
Annemiek Deerenberg: open brief aan Rients Ritskes
Een aantal vragen van Annemiek Deerenberg aan Rients Ritskes:
“Ik – als gewoon zenbeoefenaar met een zwarte rakusu – raakte tijdens het luisteren naar het interview afgelopen zaterdag het zicht op wat ik tot nu toe als de dharma leerde kennen wel een beetje kwijt. Omdat ik me kan voorstellen dat dat voor vele luisteraars het geval was, zoek ik met deze brief naar opheldering.”
Schrijvend op de boeddhaweg
Stevig schudden aan de takken van de grote, oude boom van het boeddhisme kan geen kwaad als je wilt doordringen in het dichte gebladerte en ruimte wilt maken voor licht op de tegenwoordige beoefening.
Rots
Razend werd ik. Lazer op met je ongepast getimede inzicht! Ik wilde geen inzicht en geen troost, ik wilde alleen maar een eeuwig levend broertje. En nu, op een nacht vijf jaar later, droom ik van de dood die ineens weer actueel en om me heen is. Opnieuw ben ik rots, iemand moet het doen.
Kanzeon galore!
En ineens vult Kanzeon de zendo. Haar duizend armen gevuld met evenzovele dennentakjes staat ze groots als een boom in de zendo, reikt tot in alle uithoeken en verder, de wereld omvattend.
De geest waait waarheen hij wil
“De leraar is er wanneer hij door een leerling herkend en aanvaard wordt,” aldus Nico Tydeman in BoeddhaMagazine.
Sokun Tsushimoto: ‘Laat je niet op sleeptouw nemen door de mystiek van het Oosten’
In 1995 schreef journalist Dick Verstegen een artikel over een sesshin van Sokun Tsushimoto Roshi in het Nederlandse bezinning-en meditatiecentrum De Tiltenmberg. Rients Ritskes was de organisator van deze bijeenkomst. Toen leek niets erop dat het tot zo’n grote breuk tussen beide mannen zou komen.
Wat is er eigenlijk mis met maakbaarheid?
Is het ook niet mijn eigen ervaring dat de beoefening ten gunste van aanvaarding, openheid en vertrouwen en dus het loslaten van gehechtheden, positieve effecten heeft, zowel voor anderen als voor mezelf?
Solidair met de vragende underdog
Op het internet was ik er pas getuige van hoe de onschuld weer eens het onderspit dolf tegen het gelijk van degenen die het allemaal zeker menen te weten. In een Engelstalige discussiegroep over zenboeddhisme op Facebook vertelde iemand dat hij wat in de Pali Canon had zitten neuzen. Hij stelde de vraag welke rol er binnen zen eigenlijk is weggelegd voor het woord van de Boeddha.
Beroepsgelovigen en amateurzitters
In het hedendaagse Japan zijn er maar weinig leken die zich interesseren voor Zen. Slechts een enkeling mediteert.
Pot en deksel
Winter 2013. Zittend op mijn kussentje, hartje Amsterdam, reciteren we deze tekst uit de 8e eeuw. Deze tekst die steeds maar helderder wordt….’Deze woorden tonen de Grote Werkelijkheid’. Het ontroert me en maakt me dankbaar.
Rients Ritskes: ‘Het meest ben ik thuis bij zen’
‘De kwaliteit van de leraren die nu bij mij starten is tig keer zo hoog als tien jaar geleden. De kwaliteit van mijn organisatie trekt kwaliteit aan. Dat is niet vanzelfsprekend omdat het boeddhisme, in de ontwikkelingsfase waarin het zich bevindt , niet alleen verlichte mensen aantrekt.’
Drie generaties zenzientekenen
In deze column leg ik de wondere weg neer van drie generaties Zenzientekenen. De vraag is of deze nieuwe, uit de vorige eeuw daterende zenkunst, tijdig zal worden doorgegeven om haarvoor de wereld te behouden als een weg van ware verbinding en van waarlijk waarnemen.
Waarom gaan we staan, liggen of lopen? Wat is ons doel? (2)
Meditatie is een act van liefde. Dat betekent dat wat ook komt, welkom is. Dat wat zich ook aandient bestaansrecht heeft. Je zou het, in navolging van het bekende vers van Rumi, een act van gastvrijheid kunnen noemen.
Waarom gaan we staan, liggen of lopen? Wat is ons doel?
Als we gaan zitten (liggen, staan, lopen) om te mediteren, wat is dan onze praktijk? Waarvoor doen we het? Wat is ons doel? Of is het zonder doel? Maar als het geen doel heeft, waarom zouden we het dan doen? En hoe verhoudt onze praktijk zich tot ons dagelijks leven? Of staat het daar zoveel mogelijk los van. Wat is onze praktijk? (1).
Ad van Dun – Aikido, vredig vechten, de inleiding
Krijgskunst leert je in je kracht te staan en je innerlijke kwaliteit te benutten om alle moeite, tegenstand, bedreiging en verlokking in de dagelijkse praktijk te overwinnen.
Jules Prast: ‘Zen op je ziekbed’
Hoe moet je zen beoefenen vanaf je ziekbed? De veertiende-eeuwse Japanse zenmeester Bassui kreeg deze vraag ooit per brief door een patiënt voorgelegd.“Wie is hij die ziek is?”, schreef hij terug. “Wie is hij die zen beoefent? Iemands gehele zijn is de Grote Weg. Deze Weg is naar zijn inhoud inherent rein en overstijgt alle vormen. Is er hierin enige ziekte?”
‘Er is een algemene tendens om leraren te idealiseren en aan heilloze leraren verslaafd te raken.’
Zen leek lange tijd onaantastbaar te zijn voor corruptie en materialisme. Het leek een perfecte religie. Zenmeester en abt Myoan Grace Schireson schreef een artikel over misbruik door zenleraren.
