Ik ben simpelweg wat is en dat is wat ik waarneem: de waarnemer is het waargenomene. Alleen dan, en alleen dan verdwijnt het innerlijk conflict van: ik-en-mezelf. Alleen dan zal er sprake zijn van keuzeloos gewaarzijn: waarin alles en niets een rol speelt. Dit noem ik dan: volledige non-dualiteit.
weten
Weten wat je niet weet…
‘Kennis, gewone denk-kennis is altijd relatief. Nimmer weet je alles. Er valt immers oneindig veel te weten, nietwaar? Maar hoe zit het met de verlichting? In mijn ogen is zelfkennis niet beperkt maar wel altijd direct.’
Weten
Wat ik weet is dat ik niets weet.
Geloven is onvermijdelijk en niet vrijblijvend
Tenslotte, zoals duidelijk mag zijn heb ik helemaal niets tegen geloven, sterker nog, ik geloof dat niemand die leeft zonder geloof is. We hebben allemaal een zelfbeeld, een beeld van de wereld en onze plek daarin.
Het jaar 2019 – dag 157 – onbekendbemind
De drilboor en de grasmaaier.
Somewhere over the rainbow, skies are blue.
Take care out-there.
Boeken – een zekere twijfel
De vier ‘grote vragen’ van Immanuel Kant vormen de leidraad van deze heldere inleiding in de filosofie.
Het jaar 2017 – de vierenveertigste dag- nu weet ik het
Ik weet het, zeg ik vaak. Maar ik weet niets, alles is aan verandering onderhevig. Moge iedereen gelukkig zijn, vrij van haat, lijden en gehechtheid.
Tof…
…
‘Weet je…’ – Veelzeggend taalgebruik
‘Voel je?’ kan nog wel aan het eind van een bewering komen, als bevestigende afsluiter. ‘Voel je?’ nodigt je uit af te steken naar diepere betekenislagen, alsof kennis te oppervlakkig is om duidelijk te maken wat er aan de hand is.
