Een van de kernachtigste verdedigingen die het blinde, sterfelijke, behoeftige ik hanteert is zich afzetten tegen anderen. We ontlenen een persoonlijke identiteit en zingeving (lees: stevigte) aan contrast, verzet, boosheid, cynisme of zelfs eenvoudige oordeelsvorming – allemaal varianten van eenzelfde fenomeen, namelijk het wijten van je eigen innerlijke kwetsbaarheid en ongewisheid aan allerlei externe factoren, zodat je zelf buiten schot blijft.
Stiltij
Ad van Dun – Alles bestaat uit geest
Misschien bestaat er in het boeddhisme niets kostbaarders, diepers en grondiger dan het onderricht over onze geest. Zolang wij niet enigszins vertrouwd zijn met het begrip geest, zoals dit met zijn talloze facetten in het onderricht wordt beschreven, is het moeilijk om een juiste waardering te voelen voor de totale context van de boeddhistische meditatiepraktijk en van de verlichting die ons als hoogste doel daarvan in het vooruitzicht wordt gesteld.
Ad van Dun – Aikido, vredig vechten, het verhaal
De bodhisattva-krijger staat in dienst van waarheid, niet van zichzelf – welbevinden is niet zijn hoogste goed.
Ad van Dun – ‘Liefde zoeken bij anderen, wijsheid zoeken in het denken, kracht zoeken in het lichaam’
Ach, was het maar zo simpel als de glossy foto’s en nikszeggende peptalk ons dagelijks willen doen geloven: enkele blikjes zalf en verf, als rituele bezegeling van onze volheid en waardigheid. Maar de broosheid en bedrieglijkheid van die aanpak brengt ons steeds weer terug naar de werkelijkheid van een onaffe, verwarde staat. Het biedt geen oplossing voor onze innerlijke conflicten, voor de grondpijn van ons bestaan.
Ad van Dun – Zinvolle krijgskunst kan last helpen verlichten
Als bodhisattva voer je de dagelijkse goedheidsstrijd, beginnend bij jezelf: niet zozeer via karma loslaten maar vooral door in alles dharma toe te laten.
