Ik ben persoonlijk anti-isme. Ik heb daar al eens eerder over geschreven. Ieder -isme is mij een gruwel, dat wil zeggen dat ik ieder -isme verre van mij werp. Dat zeg ik als katholieke boeddhist met sympathische gevoelens voor sommige protestantse, joodse, islamitische, hindoeïstische, humanistische, agnostische en zelfs atheïstische ideeën. Maar ik ben anti katholicisme, – protestantisme, – judaïsme, – islamisme, – hindoeïsme, – humanisme, – agnosticisme, – atheïsme of welk -isme ook. Ik werp zelfs het nihilisme verre van mij. Er zijn momenten dat ik dat zelf wat vreemd vind, geef ik onmiddellijk toe, maar vooralsnog ervaar ik het als bevrijdend.
Soedan
Waarom ik niet twee minuten stil ben
De westerse herdenkingscultuur focust zich op dichtbij én op het schuldgevoel over het wegvagen van miljoenen joodse mensen via de industriële vernietigingsindustrie die de westerse ‘beschaving’ voortbracht. Het is een herdenkingscultuur geworden van selectieve empathie. Het dit-nooit-meer-parool lijkt enkel van toepassing op Europese landen. Het westerse bewustzijn herhaalt daarom dezelfde patronen die hebben geleid tot de gruwelen van de tweede wereldoorlog. Patronen die nu opduiken in genocides die worden voltrokken door ondemocratische en agressieve landen als Israël, Soedan, China (om enkele in het oog springende te noemen). Genocides die plaatsvinden met stilzwijgen of met steun van westerse regeringen, met voorop de Verenigde Staten.
2024 dodelijkste jaar voor journalisten in geschiedenis CPJ
Alle moorden op journalisten in 2024 wijzen op de toenemende gevaren waarmee verslaggevers en mediaprofessionals worden geconfronteerd – en op de bedreiging die dit vormt voor de wereldwijde informatiestroom.
