Ik ben persoonlijk anti-isme. Ik heb daar al eens eerder over geschreven. Ieder -isme is mij een gruwel, dat wil zeggen dat ik ieder -isme verre van mij werp. Dat zeg ik als katholieke boeddhist met sympathische gevoelens voor sommige protestantse, joodse, islamitische, hindoeïstische, humanistische, agnostische en zelfs atheïstische ideeën. Maar ik ben anti katholicisme, – protestantisme, – judaïsme, – islamisme, – hindoeïsme, – humanisme, – agnosticisme, – atheïsme of welk -isme ook. Ik werp zelfs het nihilisme verre van mij. Er zijn momenten dat ik dat zelf wat vreemd vind, geef ik onmiddellijk toe, maar vooralsnog ervaar ik het als bevrijdend.
nihilisme
Ontkennen en ont-kennen in het hindoeïsme, 3: neti neti neti…
Op weg naar het alomvattende.
Waarom boeddhisten zo luchtig zijn
Pleinvreugd tussen essentialisme en nihilisme.
Nietzsche, zen of André van der Braak?
Beweringen weerleggen zonder beweringen, of hoe het denken zich zelf overwint en vergeet. Deconstructie van de begrippen atman, anatman, zelf en niet-zelf.
Een denken dat zich nergens aan vastklampt
Ook niet aan loslaten.
Een nieuwe auto
Waar zal ik dan de non-dualiteit ontmoeten, de ‘oerstaat’ waarin alles is en niet is en naast elkaar bestaat en in elkaar? En er niets is en alles?