De wijze weet niet, dus hij weet niet beter. Daarom lijkt hij net een wijze. Zelf weet hij wel beter.
Geen zonde zo groot als overal zonden zien.
Dit verzwakt zijn verlangens en verdiept zijn rust. Het ondermijnt zijn kennis sneller dan hij bij kan leren.
Is een geest in staat het Grote Tja te bewaren, dan verliezen gedachten hun magie.
De wijze kent geen liefde, al loopt hij ervan over. Hij kent geen woede, al komt de rook uit zijn oren.
Advaita vedanta is geen heilsweg naar Bewustzijn maar een ijlweg uit de grijpgeest. Een denkweg uit de illusie. Een wegdenkweg uit iedere vorm van gedachtenverstarring.
Een haiku van Issa en haiku’s van Hans over rust en onrust. Gedichtjes uit de reeks ‘Haiku op haiku, lettergrepen naar niet-weten’.
Een haiku van Hans over innerlijke rust en de grote vrede van niet-weten. Gedichtje uit de reeks ‘Haiku op haiku, lettergrepen naar niet-weten’.
