We bouwen allemaal onze eigen smetteloze, witte huizen. Veilig, solide, overzichtelijk als bescherming voor het leven dat altijd maar oncontroleerbaar doet wat het niet laten kan. En in ieder leven lonken roze tegeltjes, bijna onvindbaar maar altijd voelbaar.
Connie Franssen
Rots
Razend werd ik. Lazer op met je ongepast getimede inzicht! Ik wilde geen inzicht en geen troost, ik wilde alleen maar een eeuwig levend broertje. En nu, op een nacht vijf jaar later, droom ik van de dood die ineens weer actueel en om me heen is. Opnieuw ben ik rots, iemand moet het doen.
Kanzeon galore!
En ineens vult Kanzeon de zendo. Haar duizend armen gevuld met evenzovele dennentakjes staat ze groots als een boom in de zendo, reikt tot in alle uithoeken en verder, de wereld omvattend.
Rottig bolletje
De avondzit is het allerergste. Die van half acht tot negen. Lopend naar de zendo besluit ik vriendschap te sluiten met het rottige, grijze bolletje anders ga ik dit niet volhouden.
Noblesse oblige
Ik wist even niet wat ik ermee aan moest, met al die meningen rond Rients Ritkes. Daar blijf ik buiten, nam ik me voor. Buiten de zich heftig ontwikkelende discussie rond een, blijkbaar zelfverklaard, zenmeester.
Loontje, boontje, leugens en bedrog. Laten we onze spraak bewaken en metta beoefenen
Connie Franssen heeft in de Facebook-groep van het Zen Centrum Amsterdam een discussie over de controverse rond zenmeester Rients Ritskes opgestart.
Rupsen en tomatenpuree
Het riep bij mij de vraag op: wat beoefen ik eigenlijk als ik op mijn kussen zit? Concentreer ik me ergens op? Niet echt. Niet eens op mijn ademhaling. Ik zit gewoon.
Wat je ziet, ben je zelf
Vandaag krijgt hij geen hondenbrokjes, de hond is dood.
Voorschrift #1
Als boeddhist heb je het maar gemakkelijk. Je hebt een setje gedragsregels en als je je daar aan houdt, ben je een goed mens.
Met losse handen
Een gevoel van thuis zijn, compleet thuis zijn, overvalt me. Er is geen andere plek waar ik liever wil zijn dan daar in die overvolle ruimte waar we op halve kracht moeten ademen. Als ik hier thuis kan zijn, kan ik overal thuis zijn, realiseer ik me. En overal thuis zijn betekent thuisloos zijn.
Pleegzuster Bloedwijn
De motieven van Pleegzuster Bloedwijn zijn niet helemaal zuiver: ze wil redden en daarmee een bijzondere plaats verwerven, lief gevonden worden, gezien worden. Ook Pleegzuster heeft traumaatjes namelijk.
Modder
Verlichtingservaringen uit het verleden bieden geen garantie voor de toekomst, zoveel is weer duidelijk. Het geestelijk pad gebeurt precies daar: in de geest.
Ontmanteling
Laatst stond ik op een brug en keek naar de winterzon die de sneeuw en de Amstel deed glinsteren. En ik bedacht dat het leven niet gaat over leren maar over afleren. Zien en afleren om precies te zijn. Over het uitpakken van je rugzakje.
Dharmaqueen, dhramaqueen
Mijn vingers hebben eigenaardige schrijfvoorkeuren. Ze tikken graag ‘ene’ in plaats van ‘een’ bijvoorbeeld. En ze schrijven ook graag dhrama in plaats van dharma. Waarom ze dat doen? Geen idee.
Zennie, not a saint
Hoe moeilijk is het, iedere dag een half uurtje op je kussentje gaan zitten? Moeilijk. Er gaan weken voorbij dat ik mijn kussentje links laat liggen.
Het belooft in mij
Vrijdag was ik bij de oratie waarmee André van der Braak zijn bijzonder hoogleraarschap Boeddhistische filosofie aan de VU accepteerde. De oratie had als titel ‘De vele gezichten van compassie: het boeddhisme te midden van culturele en religieuze diversiteit’ en beschreef de grote verscheidenheid aan religieuze tradities binnen het boeddhisme in relatie tot de religieuze […]
Verlichting! Ik ben een dweil!
Verlichting zit in kleine hoekjes. In een emmertje sop bijvoorbeeld.
Karma is a bitch only if you are…
‘Karma is a bitch…’ , maar Connie wil een andere bumpersticker.
Zen and the art of farting
Het woord zen verklaard, soort van…
