Vanochtend vroeg maakte ik in een binnenplaatsje met een speeltuintje van drie takken een A die ik achter liet op de grond. De A van anarchisme op plekken waar ik nooit iemand tegen kom. Als ik wel betrapt was, had ik de ochtendmens vriendelijk gegroet.
anarchisme
De naaktslak van Landweert
Als ik praktiserend boeddhist was, zou ik de naaktslak niet met bestrijdingsmiddelen, vuur of de diepvries te lijf gaan. Ik heb wel een dakterras maar geen tuin. De één meter lange pootstok voor bijvoorbeeld prei die ik vond op straat, ga ik binnenkort achterlaten bij een tuin met groenten.
Kameraad Janusch was ook in Tao
Eerlijk gezegd vind ik de meeste anarchisten tamelijk vervelende en onverdraagzame mensen. Ik zag ze in Amsterdam wel demonstreren in de Spuistraat (waar niet toevallig ook hun gekraakte hoofdkwartier Vrankrijk lag), waarbij ze het nodig vonden te vechten met de politie en de ruiten van willekeurige woningen in te gooien.
Boekbespreking – Michael Bakoenin, God, de Staat en andere vormen van dictatuur
Nog steeds, ook op de klimaatdemonstratie van 19 juni jl., ziet men groepen in het zwart geklede jongeren mee demonstreren die zich presenteren als vertegenwoordigers van het anarchisme. Deze groepen kunnen in het buitenland erg agressief optreden en zelfs banden onderhouden met extreemrechts. Vele oppassende burgers zien het anarchisme aan voor een uiting van jeugdige overmoed, die vanzelf wel zal overgaan. Hoe kun je immers een staat besturen zonder regering? Was het anarchisme niet een soort extreem communisme en hebben we niet gezien dat het communisme gewoon een slecht systeem is?
