…
Renske – haiku 7 – noordzee
…
haiku's
Gedachten over een haiku 32 – Bonchō
Deze haiku fascineert me vanwege de tegenstrijdigheid die ik erin zie. Het is een lente-haiku, er wordt gesproken over knoppen. Maar ook over “langgekapte twijgen”. De twijgen zijn dus al lang geleden gekapt of gesnoeid. Misschien in het vorige najaar.
Renske – haiku – strand
…
Gedachten over een haiku 31 – Kōji
Over de dichter Kōji heb ik geen informatie kunnen vinden. Toch wil ik mijn gedachten over deze haiku laten gaan. Er valt wel wat over te zeggen.
Renske – haiku – zilverreiger
Er ligt een dik pak sneeuw op de akkers en de weilanden. In de verte staat op wat een slootwal lijkt te zijn, een zilverreiger.
Gedachten over een haiku 30 – Kitō
Volgens de Japanse sumo-worstelaar Hakkutokuni, wie kent hem niet, geldt voor sumo-sporters: hoe dikker hoe meer respect. Daarom volgen deze sporters een strikt dieet. Het is dan ook in deze, door Henri Kerlen vertaalde haiku het respect voor de sumo-kampioen waarvoor de groep mensen uiteen gaat. Respect voor wat hij doet voor zijn sport en voor wat hij bereikt heeft.
Renske haiku – kinderen
…
Gedachten over een haiku 29 – Kyoriku
Deze musicus verdient zijn brood met fluitspelen. Hij is misschien in dienst van een shōgun of zelfs van de keizer. Of hij speelt gewoon elke dag op het marktplein. Niet kunnen spelen vanwege een wond op zijn lip, betekent geen brood op de plank.
Renske haiku – sneeuwklokje
moed en lente
Gedachten over een haiku 28 – Teishitsu
Ik vind dit een mooie haiku. Heel logisch, natuurkundig gezien. Als de ijslaag op het water smelt en zich opent, wordt hij één met het water. Een observatie, beschreven in een haiku.
Renske – haiku – speelgoedhondjes
In een drukke winkelstraat zet de eigenares elke morgen twee mooi aangeklede etalagepoppen buiten voor de zaak. Een van de poppen heeft een hondenriem in de hand met daaraan vast drie speelgoedhondjes.
Gedachten over een haiku 27 Sōin
Een mooi glanzend druppeltje dat zich geen zorgen maakt over waar ze zal vallen. Misschien in een meertje, of nee, in een snelstromende beek. Dolle pret, al die druppeltjes die als in een achtbaan tussen rotsen en afgebroken takken door buitelen. Van de beek in een rivier, om uiteindelijk uit te vloeien in de grote oceaan.
Haiku Renske – 29 december 2024
Haiku door Renske de Graaf.
Gedachten over een haiku 26 oudjaar
In november, met het einde van het jaar in zicht, zocht ik naar een geschikte haiku voor op de kerstkaarten. De twee bovenstaande haiku’s “overleefden” de selectie. Maar daaruit kiezen bleek nog moeilijk.
Haiku Renske – 15 december 2024
Haiku door Renske de Graaf.
Gedachten over een haiku 25 Buson
Moeder en dochter waren zo geschrokken dat ze, overstuur, in huilen uitbarstten. Een wandelende dame die het had zien gebeuren ging naar hen toe en ontfermde zich over de moeder. Twee automobilisten zetten hun auto aan de kant. Een troostte het meisje, de ander controleerde haar fiets.
Renske – haiku – postbesteller
…
Gedachten over een Haiku 24 – anoniem
In deze haiku kan uit de bespiegeling in de eerste twee regels worden opgemaakt dat de dichter in de winter van zijn leven is. Die lijn wordt doorgetrokken naar de vorst in de laatste regel. Maar dat is wel wat voor de hand liggend. Misschien zelfs een ‘westerse’ gedachte. Vanuit onze traditie om poëzie te interpreteren en betekenis te geven aan het geschrevene.
Haiku Renske – 17 november 2024
Haiku door Renske de Graaf.
Gedachten over een haiku 23. – Buson
De schrijver voelt enige weemoed bij het idee dat de herfst nadert. De zomer is voorbij, dagen worden korter. Maar het is nog niet erg donker.
Renske haiku – storm
…
Gedachten over een haiku 22 – Zeugma
De oude haiku-meester Bashō heeft eens gezegd dat een haiku ontstaat door dingen te combineren. Door twee beelden samen te voegen ontstaat een gedicht dat meer is dan de som van beide beelden: de haiku. Japanners noemen dit niku issho, ‘twee zinnen, één gedicht’.
Haiku Renske – 20 oktober 2024
Haiku door Renske de Graaf.
Toneelstuk Basho in de Banne
Kijkers van een toneelstuk zien altijd het resultaat, het eindproduct van een repetitieproces. Ze kijken, voelen en beoordelen: wat heeft de regisseur bedoeld? Al geruime tijd wilde Karel Witteveen een verhaal maken rondom deze beroemde Japanse haikudichter Basho. Het ging hem vooral om de renga, het kettingvers dat in Basho’s tijd met jonge dichters werd gespeeld in steden als Kyoto, Osaka en Edo. Dat wilde Witteveen ook, een renga laten spelen, maar dan op het toneel met buurtbewoners uit zijn wijk de Banne in Amsterdam-Noord.
