Het is weer zo’n dag met een gouden randje. Bij het ontwaken is het stil buiten, mysterieus stil. Het is windstil en een lichte nevel bedekt de aarde. De zon is waterig en probeert door te breken. Alles ademt rust en ingetogenheid, alles ademt rust, alles ademt… Van deze momenten kan ik intens genieten. Een koolmees laat zich horen, in het bos koert een duifje en wat mussen vliegen al naar de voedertafel. Het roodborstje, in het geheel niet bang van mijn aanwezigheid, wacht rustig op de zaden en graankorrels die ik dagelijks op de voedertafel strooi.
Sneeuwklokjes zoeken het licht en groeien dwars door een dik bladerdek heen; ik verwonder me over de kracht van de natuur. De hamamelis is bijna uitgebloeid, maar andere struiken en bomen doen hun best om hun mooie witte bloesem te tonen. De natuur ontwaakt langzaam in alle rust, het wordt lichter, de mist trekt op en plots…is de betovering verbroken.
Kees komt naar buiten gestoven. Kees is het hondje van Peter en Safina. Hij is van het soort ADHD, wel lief maar altijd duidelijk aanwezig .Het blaft tegen alles wat beweegt, tegen alles wat het hoort, tegen alles wat het ziet, tegen alles wat voorbij komt, tegen alles wat gebeurt. Alle vogeltjes vliegen verschrikt weg en Moeky, de poes, zoekt snel een veilig heenkomen. Roek, de pony, die tot nu toe rustig had staan grazen houdt subiet op en kijkt verstoord. Net als ik, ik kijk ook verstoord, verstoord omdat ik dit mooie moment niet langer vast kon houden, verstoord omdat ik me afvraag of dit gedrag wel nodig is. De lust om nog buiten te zijn vergaat me en ik besluit een brief te schrijven :
Beste Safina en Peter ,
Genieten jullie ook zo van onze mooie omgeving en de rust die hier meestal heerst? Hebben jullie gezien hoe mooi groen alles weer wordt? Jullie tuin wordt weer prachtig: een mooi rustig paradijsje. Fijn dat Kees het ook zo naar zijn zin heeft, althans, dat vermoed ik te horen aan zijn enthousiasme waarmee hij alles begroet. Blijkbaar hindert het jullie niet dat Kees de rust hier wegblaft. Moeky schrok weer erg van dat geblaf; ze stoof weg en ik heb haar al uren niet meer gezien. En…
Ach, heeft het zin om deze brief af te maken? Vermoedelijk niet. Ik verscheur het velletje papier, langzaam, bedacht, reepje voor reepje, zo kom ik stapje voor stapje weer bij mijn innerlijke rust.
kees moerbeek zegt
Hierbij de soetra van Bastiaan de spin, geen stiltespinster blijkbaar. Ach, die ‘drang’ iedere keer toch weer :-( https://www.youtube.com/watch?v=uifNlPYWrw0
Stiltespinster zegt
Alzo sprak de ervaringsdeskundige…
Frans-Jozef zegt
Hahaha, leuk geschreven Stiltespinster, lach me rot! Herkenbaar. Bedankt!