Centrum Bodaishin: geen monniken, geen diploma’s en oude transmissielijnen

Eind april opent in Antwerpen het centrum voor hedendaags boeddhisme  ‘Bodaishin’. Er worden geen meesterdiploma’s uitgereikt. Er worden geen oude transmissielijnen bewaard. Er worden geen monniken gewijd.

Oprichter en begeleider Tom Hannes: ‘Er valt niets te rapen dan de gelegenheid om zelf en samen met anderen de boeddhistische levensvisie te bestuderen, en op zoek te gaan naar de meest zinnige manier om ze in ons eigen hedendaagse leven te integreren. Bodaishin is  een Japanse term voor  ‘Boeddhageest’, oftewel de grote zin om zelf actief  een ontwaakt leven te leiden. Om onszelf te bevrijden van gewoontepatronen waarmee we ons eigen en andermans leven lastig en angstig maken. Deze spirit vormt het hart van een boeddhistisch geïnspireerd leven. Deze inspiratie is ook het hart van het centrum Bodaishin. Dit onderzoek gaan we samen aan. Door samen in stilte te mediteren. Maar ook door met elkaar in gesprek te gaan. Door het klassieke boeddhistische materiaal te belichten met onze eigen ervaringen, twijfels en knopen. En vooral door steeds de link te leggen tussen onze praktijk en ons persoonlijke leven, onze relaties, ons werk, onze maatschappij, onze planeet…’

Tom Hannes is sinds 1996 intensief beoefenaar van het boeddhisme. Hij studeerde onder vipassanaleraar Goenka en onder de zenleraren Roland Rech (die hem tot zenmonnik wijdde) en Frank Dewaele. Hij was lange tijd verantwoordelijke van een traditioneel zencentrum in Antwerpen. Hij schreef onder andere de boeken Zen of het konijn in ons brein, Let’s get Mythical, De vijf gezichten van angst en De Boeddha van de Badkamer. Vandaag woont hij met zijn familie in Antwerpen en werkt als therapeut en coach, schrijver en theatermaker.

Hannes: ‘Dat de Boeddha, een Indiase leraar uit de IJzertijd, ons na vijfentwintig eeuwen nog altijd kan inspireren is op zijn minst  indrukwekkend te noemen. Zijn analyse van de menselijke conditie en de praktische levensweg die hij in antwoord daarop ontwierp, raken steeds meer mensen, ook in onze huidige moderne cultuur.

Toch was ook de Boeddha een kind van zijn tijd. Klassieke boeddhistische teksten, rituelen, praktijken en organisatievormen, die de stempel van hun tijd dragen, voelen dan ook soms bevreemdend aan. Er is sinds vijfentwintig eeuwen dan ook bijzonder veel veranderd. Op wetenschappelijk vlak, maar ook op maatschappelijk, politiek technologisch, ecologisch en zeker ook op mythisch vlak leven we in een heel andere wereld.

Net als de Boeddha zullen wij dus zelf ook de wijsheid moeten opbrengen om de vinger aan de pols van onze eigen tijd te houden. Wat zijn onze mogelijkheden? Wat zijn onze noden? Wat zijn onze valkuilen? Waar creëren wij vandaag zelf het leed waaraan we zo graag willen ontsnappen? Een antwoord vinden we daarop niet in oude teksten. Dit is onze eigen verantwoordelijkheid. En die overstijgt onze eigen individuele leven. Wij zijn immers niet alleen kinderen van onze tijd. We zijn er ook onvermijdelijk de ouders van.’

Wat is er nu zo boeddhistisch aan het boeddhisme? Tom Hannes: ‘De antwoorden daarop zijn zo talrijk en gevarieerd als de tijden, culturen, leraren en beoefenaars die het boeddhisme in vijfentwintig eeuwen geteld heeft. Het boeddhisme waarvoor bodaishin wil staan is dat van een praktische levensweg, die erop gericht is ons te bevrijden uit patronen en ideeën die ons leven onnodig benauwd en kleingeestig maken.  Hoewel de klassieke tradities rijk zijn aan teksten, rituelen, mythes en instituten ligt het concreet bevrijdende effect van het boeddhisme in een mix van drie heel specifieke aspecten:

de wijsheid van de leegte,

een ethiek van verantwoordelijkheid,

meditatie gebaseerd op aandacht.

Deze drie aspecten hebben elkaar nodig om zinnig te zijn: wijsheid zonder meditatie en ethiek wordt pedant, ethiek zonder wijsheid wordt benauwd, meditatie zonder wijsheid of ethiek wordt een egotrip.’

Naar de website van Bodaishin www.bodaishin.be