Boeddhistisch Dagblad

Ontwart en ontwikkelt

Header Rechts

Veertiende jaargang

Tibetaanse vicepremier: ‘Hoop op een vrij Tibet blijft’

door

De Tibetaanse vicepremier in ballingschap Pema Chhinjor heeft gisteren, tijdens de viering van het vijfenzestigjarig bestaan van de republiek India, gezegd te bidden dat India een van de machtigste naties ter wereld wordt. In India is de Tibetaanse regering in ballingschap gevestigd en er is een grote Tibetaanse gemeenschap.

China oefent steeds meer druk uit op India om de rechten van de Dalai Lama en andere hoge Tibetaanse religieuze leiders in te perken. De vicepremier zegt hoop te houden op een zelfstandig Tibet.

“Ik kan de Tibetanen voorhouden dat India ongeveer tweehonderd jaar onder Britse overheersing leefde voordat het zelfstandig werd. Tibet is in1959 bezet, dus we blijven hopen. Tibetanen in Tibet zijn zo moedig, ze zijn hun overtuiging en identiteit niet kwijtgeraakt, ondanks de Chinese repressie, dus dat is onze inspiratie. En vroeg of laat zullen we de dag (van de vrijheid) in Lhasa tegenover het Potalapaleis vieren,’ zei de vicepremier.

Bron BNN.

Lees Interacties

Reacties

  1. Jules Prast zegt

    Dé achilleshiel van de Tibetaanse beweging blijft mijns inziens de manier waarop politieke vrijheid en spirituele vrijheid met elkaar worden vermengd; zozeer zelfs, dat ik mij wel eens afvraag of er in die kring in relatie tot de illusoire, historisch discutabele notie ‘Tibet’ niet al te makkelijk een loopje wordt genomen met de boeddhistische leringen van vergankelijkheid en niet-zelf. Al teken ik hier onmiddellijk bij aan dat je uit het oogpunt van etnische verwantschap en mensenrechten terecht begaan kunt zijn met het lijden van mensen in het voormalige Tibet. Maar is al die aandacht die door boeddhisten wordt besteed aan de verhoopte politieke reconstructie van Tibet niet een beetje buiten verhouding wanneer je kijkt naar al het andere lijden in de wereld?

    • Juan zegt

      Fijn om reactie en met name de vraag van Jules Prast te mogen lezen:
      “Maar is al die aandacht die door boeddhisten wordt besteed aan de verhoopte politieke reconstructie van Tibet niet een beetje buiten verhouding wanneer je kijkt naar al het andere lijden in de wereld?”

      Voor mij is het te vergelijken als met het zeehondjes-en-varkens-verhaal. Als zeehondjes in Canada dood worden geknuppeld krijgt dit grote aandacht maar de levenswijze van vele miljoenen varkens in China is ”normaal” en vele ‘ik-vind-het-zo-zielig-voor-de-zeehondjes’-mensen kopen in de supermarkt juist varkensvlees voor de dagelijks behoeften (waaronder ik in het nog korte verleden).

      Ik merk van dichtbij wat er gebeurd met de Tibetanen. Het is niet menselijk en niet correct. Maar ik zie en hoor ook met enige regelmatig andere verhalen. Dit maakt het totale beeld gelukkig een stukje helder.
      Ik denk dat de media de grote boosdoener is: veel macht en hersenspoeling.
      Corrigeer me ajb als ik een verkeerd heb.

  2. Joop Ha Hoek zegt

    De gewelddadige bezetting van Tibet door China is een feit, ook al noemen de Chinese machthebbers het een ‘bevrijding van een feodaal systeem’ en zelfs dat ‘Tibet historisch gezien al deel uitmaakte van China’. Die bezetting veroorzaakt lijden, Tibetanen offeren zelfs hun levens er voor op om er een eind aan te maken. Duizenden zijn er vermoord, kloosters afgebroken of in brand gestoken. Miljoenen Tibetanen zijn verplaatst door de Chinese machthebbers of worden in hun beleving en uitoefening van hun cultuur, onderwijs, taal ernstig beknot. Alleen vanwege hun verzet tegen dit onmenselijke systeem verdwijnen Tibetanen voor lange tijd achter de tralies. Het is waar dat op veel plekken op de wereld mensen lijden, dat is verschrikkelijk. Wij kunnen alleen maar hopen dat daar een eind aan komt. Dat poetst het leed van de Tibetanen over de situatie in hun land niet weg. Het is geen kwestie van hier minder meer, of daar meer minder. Het is zo dat de Tibetanen in binnen-en buitenland met goed georganiseerde en politiek invloedrijke groeperingen aandacht vragen voor de situatie in hun land. Je zou zo’n goed geoliede informatiemachine alle onderdrukte partijen toewensen. Media vergroten het beeld niet uit van wat er in Tibet gebeurt. Ook het BD doet dat niet maar verslaat slechts wat er gebeurt, hier ver vandaan, op het Dak van de Wereld. De boosdoener is de bezetter.

    Joop Ha Hoek, hoofdredacteur BD.

  3. Jules Prast zegt

    Laat ik het dan zo zeggen: Ik zou het een stuk makkelijker te vinden zonder reserves te sympathiseren met de Tibetaanse zaak wanneer men zich zou beperken tot de religieuze en culturele rechten en niet telkens de wens tot politieke reconstructie erbij zou halen. Ik reageerde op de uitlatingen van de in het artikel genoemde vice-premier van Tibet in ballingschap. Mijn opmerkingen betreffen dus niet de journalistieke aandacht die het Boeddhistisch Dagblad hieraan besteedt, maar de manier waarop de Tibetaanse beweging de zaak in de aandacht houdt. Zou de Dalai Lama niet veel meer voor de Tibetaanse minderheid in China kunnen betekenen wanneer hij de wens tot politieke reconstructie openlijk afzweert en zich alleen concentreert op interculturele verzoening en het recht op religieuze zelfbeschikking van de Tibetanen?