In 2023 zaten 779 journalisten in de gevangenis en aan het eind van het jaar zullen dat er 547 zijn. China, Birma, Wit-Rusland en Vietnam zijn ’s werelds grootste gevangenissen voor mediaprofessionals, goed voor meer dan de helft van alle gevangen journalisten.
Dit jaar werden recordstraffen uitgesproken tegen vrouwelijke journalisten, waaronder Niloofar Hamedi en Elaheh Mohammadi, die in Iran werden veroordeeld tot respectievelijk 13 en 12 jaar gevangenisstraf, en de emblematische figuren van de onafhankelijke journalistiek Maryna Zolatava, Lyudmila Tchekina en Valeriya Kastsiouhov, die in Wit-Rusland werden veroordeeld tot 10 tot 12 jaar gevangenisstraf, en Floriane Irangabiye, die in Burundi werd veroordeeld tot 10 jaar gevangenisstraf, een van de weinige vrouwelijke journalisten die in Afrika ten zuiden van de Sahara vastzitten.
Reporters Without Borders (RSF) blijft passende strategieën inzetten om hun onmiddellijke vrijlating te bewerkstelligen. Dit jaar zijn er minder journalisten gevangen genomen dan vorig jaar. RSF blijft onophoudelijk blijven vechten, elke dag opnieuw, vooral dankzij haar correspondenten in meer dan 130 landen, om deze mannen en vrouwen vrij te krijgen die gevangen zitten om het simpele feit dat ze ons willen informeren.
Een journalist in de gevangenis is een journalist die verhinderd wordt om te werken, maar het is ook een journalist die geïntimideerd wordt voor de toekomst, en met hem of haar honderden of zelfs duizenden collega’s met een zwaard van Damocles boven hun hoofd. En het is het recht op informatie van miljoenen mensen dat bedreigd kan worden.
Achter de statistieken gaan menselijke tragedies en politieke gevolgen schuil.
