Zen.nl leider Rients Ritskes, onlangs door Tsushimoto Roshi beschuldigd van titelfraude, bracht minder tijd in een Japans klooster door dan hij zelf aangeeft. Bovendien is hij nooit tot zenpriester gewijd, dus kan hij ook geen anderen inwijden. Dit meldt het Japanse zenklooster Tenryuji gisteren aan Sokun Tsushimoto Roshi, een Japanse zenmeester in de Tenryuji-lijn. Zo maakt woordvoerder Ron Sinnige van Tsushimoto Roshi vandaag bekend.
Ritskes geeft zelf afwisselend aan dat hij vijf maanden, zes maanden of een jaar in Tenryuji verbleef. Dit blijkt niet het geval. Het klooster houdt een officiële administratie bij. Daaruit blijkt dat Ritskes er iets meer dan drie maanden is geweest, van 4 april tot 15 juli 1987.
Tsushimoto Roshi: ‘Zijn naam komt niet voor op de lijst van de winter trainingsperiode die op 15 oktober 1987 begon. Zelfs al zou hij nog een tijdje in het klooster zijn gebleven tijdens het zomerreces vanaf 16 juli, er is geen zentraining in die tijd en het telt niet mee als kloosterervaring.’
‘Daarna’, zo zegt Tsushimoto Roshi, ‘deed hij in sommige jaren mee aan een deel van een sesshin (intensieve trainingsweek), niet meer dan één of twee dagen per keer.’ De laatste gelegenheidsbezoeken waren op 7 en 8 april 2010 en op 19 en 20 juni 2011, volgens de kloosteradministratie.
Uit deze administratie blijkt volgens de woordvoerder ook dat Ritskes nooit is ingewijd als monnik of priester. Hij verbleef als leek in het klooster. Hij staat nergens geregistreerd als priester in de Tenryuji-lijn.
Ranzen
Tijdens zijn verblijf in Tenryuji kreeg hij de naam ‘Ranzen’ (Nederlandse zen). Tsushimoto Roshi daarover: ‘Dit is geen monniksnaam, want hij is niet ingewijd. Het is een naam voor een leke-beoefenaar.’ In Tenryuji was het gebruikelijk om voltijds deelnemers in het klooster een naam te geven tijdens hun verblijf. Daarbij werd een Duitser ‘Tokuzen’ (Duitse zen) en een Zwitser ‘Saizen’ (Zwitserse zen). Tsushimoto Roshi: ‘Dit was vanzelfsprekend en pragmatisch. Niks bijzonders, geen speciale implicaties.’
Jukai formeel ongeldig
Deze feiten hebben gevolgen voor de mensen die bij Ritskes hun leke-gelofte (jukai) hebben afgelegd. Die is namelijk formeel ongeldig, als Ritskes ze expliciet of impliciet heeft uitgevoerd uit naam van de Tenryuji of Buttsuji traditie. Buttsuji is het klooster waar Tsushimoto Roshi een aantal jaren zenmeester is geweest. Ook met dit klooster heeft Ritskes geen relatie, aldus Tsushimoto Roshi. ‘Tenzij hij in een andere boeddhistische stroming is ingewijd, heeft hij geen officiële Dharma lijn die de basis is voor het geven of ontvangen van de leke-inwijding (jukai).’
‘Dai Osho’
Nadat begin april zijn volgens Tsushimoto Roshi jarenlange titelfraude aan het licht kwam (‘Ik ben in 1999 officieel tot zenmeester geautoriseerd door Sokun Tsushimoto Roshi’), beroept Ritskes zich nu op een vermeende ‘onofficiële titel’ die hij zou hebben gekregen van Tsushimoto Roshi, namelijk Dai Osho (‘grote priester’). Ook hierover is Tsushimoto helder: ‘In Rinzai zenboeddhisme wordt een priester
gewoonlijk ‘osho’ genoemd. Ritskes beschrijft de rakusu (een kledingstuk dat om de nek kan worden gedragen door priesters en leken) die ik hem gaf als goudbrokaat, maar het was niets bijzonders en had geen speciale betekenis. Ik gaf ‘m aan hem als teken van vriendschap.’
‘Termen als ‘Dai Osho’ of ‘Dai Roshi’ (‘grote zenmeester’) gebruik ik niet, ik heb een hekel aan dat soort overdreven titels. De term die Ritskes voor zichzelf gebruikt, ‘Dai Osho’, wordt gewoonlijk gebruikt als een eervolle titel voor priesters die overleden zijn. Hij wordt zelden gebruikt voor levende mensen, en als dat al gebeurt is het een cynische grap. Dai Osho is op geen enkele manier vergelijkbaar met ‘Roshi’ of zenmeester.’
Tsushimoto vervolgt: ‘Ritskes is niet gewijd in de Rinzai zen traditie, laat staan dat hij als monnik heeft getraind of als priester heeft gefunctioneerd. Dus hebben de frauduleuze titels die hij zichzelf heeft gegeven geen enkele waarde. Ik leef mee met de vele mensen die extreem hoge bedragen hebben betaald om iets van hem te leren dat hij zelf niet kent, en die rakusu en jukai van hem kregen in een onrechtmatige inwijdingsceremonie. Ik vertrouw erop dat ze blijven beoefenen en de geloften desondanks met een zuiver hart volgen, onder betere omstandigheden.’
Het Boeddhistisch Dagblad heeft een schriftelijke verklaring van Tsushimoto Roshi ontvangen waarin hij Ron Sinnige autoriseert als zijn officiële voorlichter. Het BD vroeg aan Sinnige waarom Tsushimoto Roshi nu pas reageert op de vermeende titelfraude van Ritskes. Terwijl Ritskes zich toch al jaren tooit met de titel Dai Osho. Sinnige zegt daarover: Roshi is de Nederlandse taal niet machtig en had het te druk met zijn medische studie en praktijk om het doen en laten van Ritskes uitgebreid te volgen.’
Ron Sinnige zegt
Toch nog een autorisatie, maar dan als ‘officiële voorlichter’.
Aanvulling op de laatste zin: Tsushimoto Roshi geeft aan dat niemand hem verteld heeft over de titelclaim van Ritskes. Noch Ritskes zelf, noch cursisten van hem.
Tsushimoto Roshi vernam over de titelfraude op 4 april jl. Daarop heeft hij Ritskes direct aangeschreven en hem gevraagd zijn valse titelclaim in te trekken én publiekelijk een verklaring af te leggen waarin hij de waarheid zou vertellen. Dat laatste weigert Ritskes tot op heden. Zijn zogenaamd ‘weloverwogen besluit’ van 10 april jl. om te ‘breken’ met zijn ‘Japanse meester’ zou weleens ingegeven kunnen zijn door het onvermijdelijke gezichtsverlies dat daagde.
Ronald de Caluwé zegt
On-ge-lo-fe-lijk.
Anne zegt
Fijn dat we nu via de bron en een derde partij weten dat de geclaimde status van voorlichter klopt.
Ingur zegt
Ai, schaakmat.
Sjoerd Windemuller zegt
Als ik mijn lekengelofte afleg, is dat mijn gelofte. Die heeft geen autorisatie nodig, van niemand. De gelofte is egoloos en de autorisatie volgt uit de gelofte zelf.
Katinka Hesselink zegt
Vanuit de traditie gedacht is het natuurlijk altijd prachtig als het mensen lukt om de lekengeloften te houden – met of zonder autorisatie van een leraar.
Aan de andere kant zou ik iedereen die ze wil houden aanraden om ze ook een keer bij een geautoriseerde leraar af te leggen. En als je er achter komt dat je leraar niet geautoriseerd was, ze – bij gelegenheid – bij een andere leraar opnieuw kracht bij te zetten.
Mijn indruk is dat het Boeddhisme breed de bedoeling is om lekengeloften af te leggen bij mensen die die gelofte zelf houden – of zelfs monnik/non zijn. In geval van Rient is het intussen niet meer duidelijk of hij de geloften afgelegd heeft en wat een (1) er van betreft lijkt me duidelijk dat hij hem gebroken heeft.
Dit niet een handige basis voor je beoefening.
Toon Fugers zegt
TITELFRAUDE RIENTS RANZEN RITSKES ROSHI
Ik merk dat ik nogal geraakt ben door de affaire Rients Ritskes. Zonder mijzelf een oordeel aan te willen matigen m.b.t. zijn integriteit in deze zaak, ben ik naar aanleiding hiervan tot een aantal stellingen gekomen, die -althans voor mij- heel fundamenteel zijn en direct raken aan de problematiek zoals die er ligt:
Oprechtheid / integriteit is misschien wel de belangrijkste boeddhistische deugd. Onjuiste of onduidelijke beweringen m.b.t. verworven rang of erkenning binnen de boeddhistische traditie zijn daarmee niet te rijmen.
Je kunt de boeddhistische praktijk nooit reduceren tot een toolbox met (meditatie-) technieken en methoden.
Het propageren van meditatie door aanlokkelijke perspectieven in het vooruitzicht te stellen (een gelukkiger mens worden of beter leren functioneren), zegt meer over de marketingskwaliteiten van degene die dit zo aan de man brengt, dan over zijn / haar inzicht in de dharma.
Het is een verarming en verschraling om de boeddhistische praktijk (zazen / meditatie) los weken van de boeddhistische context en traditie; het is juist het hart daarvan.
Je kunt je particuliere opvattingen over meditatie en boeddhisme, en je persoonlijke interpretaties daarvan, nooit als ‘de Zentraditie’ presenteren en dat dan vervolgens te legitimeren met je ‘erkenning’ door die Zentraditie.
Meditatie / zazen is niet iets wat te ‘leren’ is. Een cursus ‘leren mediteren’ is eigenlijk met zichzelf in tegenspraak. Het is slechts te praktiseren / te beoefenen.
Een dharmaleraar / zenleraar zal zichzelf nooit presenteren als ‘iemand die het weet’. Zodra je een spirituele leraar ontmoet die pretendeert ‘het te weten’, d.w.z. die claimt de waarheid in pacht te hebben, moet er onmiddellijk een rood lampje gaan branden! Altijd!
De dharma laat zich niet bezitten, de dharma laat zich niet rationaliseren, de dharma laat zich al helemaal niet ‘vermarkten’.
‘Jij bent niet de Boeddha, de Boeddha is jou!’ (Tozan). ‘De Weg is volmaakt, open, universeel en overal aanwezig’ (Dogen). De dharma is derhalve van meet af aan van en voor iedereen, zonder enige uitzondering.
Toon Fugers, zenbeoefenaar sinds 1976
Pjotr Bos zegt
Toon Dank!
Pjotr Bos zegt
Kijk “keep it real”
https://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=zzU7jJBMElM#!
Aukje zegt
Mensen als Pjotr en Toon maken me weer helemaal blij.
Bedankt voor jullie openheid.