Vertegenwoordigers van de boeddhistische, hindoeïstische, joodse en christelijke tradities hebben een onwaarschijnlijke alliantie gevormd om een einde te maken aan de praktijk, met wat organisatoren het “oneerbiedige” gebruik van heilige boeddhistische en hindoeïstische beelden als decor’ in nachtclubs noemen. Te beginnen met luxe clubs in Boston en andere steden die worden beheerd door Beverly Hills, het in Californië gevestigde Live Nation Entertainment.
Geloofssymbolen moeten niet misbruikt worden vinden vertegenwoordigers van de tradities. De coalitie maakt een onderscheid tussen wat heet heilige afbeeldingen van religieuze leiders, zoals Gautama Boeddha, de stichter van het boeddhisme, en de “Lachende Boeddha” of “Vette Boeddha” beelden die vaak in Aziatische restaurants te zien zijn.
Naast het aandringen op het verwijderen van beelden van Boeddha en Hindoe-godheden eist de groep een publieke verontschuldiging van Live Nation executives voor het misbruiken van voor deze tradities heilige figuren.
Live Nation’s House of Blues heeft zich in een verklaring verontschuldigd voor het plaatsen van deze beelden in nachtclubs en gaat met de interreligieuze groep in gesprek over een eventuele verwijdering, verhuizing of andere passende acties.
Bron Associated Press https://wnyt.com/money/interfaith-group-no-buddhist-or-hindu-statues-in-nightclubs/5777921/
zeshin zegt
Gut laten die puriteinse jongens uitnodigen en ze rondleiden bij Xenos,Intratuin, Action, sauna’s en massagesalons en als Yab Yum (Samantabhadra en Boeddha) nog niet gesloten was zou dat een leuke hekkensluiter zijn.
Henk van Kalken zegt
Inderdaad. Was gisteren in een tuincentrum waar Boeddhabloempotten in de aanbieding waren: ‘Nu! Afgeprijsd! Boeddhakoppen!’
Boedhhabeelden van plastic met ‘sfeervolle’lichtjes in de Mudra van Rust geplaatst.
Prachtige gelegenheid om wat paramita’s te beoefenen…
Joop Ha Hoek zegt
Daar gaat het niet om, het is dan aan de koper er een respectvolle plaats en uiting voor te vinden. Wat die groep in de VS nu aan het doen is is om die beelden uit ruimtes te verwijderen waar zwetende lijven seks bedrijven tegen een financiële vergoeding, hebzucht. Zich volgieten met drank. Dat heeft niets met tuincentra of Blokker te maken maar ligt in het verlengde van respect hebben voor elkaars religies en de uitingen ervan.
zeshin zegt
Er zitten altijd twee kanten aan een verhaal er is niks mis met seks, elke boeddha is uit seks voortgekomen. De financiële hebzucht van banken is groter dan bij sekswerkers. Ik heb geen bezwaar tegen waar dan ook een Boeddhabeeld staat. Hoe meer Boeddhabeelden hoe groter de invloed van het boeddhisme op onze samenleving. Ik zie liever een Boeddhabeeld in een seksclub dan een beeld van een blote deerne. Het is dom om je te onderscheiden om jouw regels aan anderen op te dringen, dat heet puritanisme. Als je je onderscheid maak je je wereld kleiner, ‘wij wel en zij’ niet, dat is het begin van discriminatie
Henk van Kalken zegt
We zijn het aardig eens, hoewel dat van die blote deerne… het is hoe dan ook een wezen in samsara die op welke manier dan ook probeert te overleven of gelukkig te zijn. En een beeld van de Boeddha is niet de Boeddha zelf. In feite is het een werktuig om je te helpen bij visualisaties. Waar ik dan wel respectvol mee omga.
Joop Ha Hoek zegt
Fijn dat jullie het aardig eens zijn. En dat die lui van diverse religies in de VS een stelletje puriteinen zijn die aan discriminatie doen: wij en zij. Waar zij in feite aandacht voor vragen is de verloedering van de maatschappij, je denkt je van alles te kunnen veroorloven, wetteloosheid, respectloosheid. Daar willen ze wat aan doen. Geen beeldenstorm maar fatsoen. Sommige dingen doe je niet. Je schiet geen zwarten neer, je plundert geen winkels. Je pist niet in een wc met een afbeeldingen van de Boeddha. Toen ik in de mahayana traditie actief was werd me geleerd om respectvol met boeddhistische beelden en attributen en geschriften om te gaan. Zelfs magazines met artikelen over de Boeddha mochten niet in het vuilnis belanden maar moesten verbrand worden. Beelden werd gevuld met duizenden strookjes papier met lieve wensen. Als een tekst op de grond viel hield je haar boven je hoofd om te zuiveren. En je zat nooit met je voeten naar een boeddhabeeld. De ideeën die jullie hebben over de schoonmaak van de bordelen in de VS komen volgens mij voort uit een typisch westers, zogenaamd liberaal denken. Alles mag, alsjeblieft geen kritiek, wie tegen een boeddhabeeld wil pissen: ga je gang. Daarom gaat het ook zo slecht met het boeddhisme (in aantal) in Nederland. Het is een marginale club. Alles mag kan je ook verloedering noemen, normen en waarden in de plee. Steeds meer jonge boeddhistische beoefenaars die ik ken keren zich af van deze traditie omdat ze er geen rechtvaardigheid, courage in vinden. In huis zit je te bidden voor een Boeddhabeeld, of te mediteren. In bordelen is zo’n beeld een ordinaire versiering. Stel je eens voor dat daar de foto van je vrouw of man aan de muur hangt, zijn jullie dan nog zo liberaal in jullie denken? Vrijheid is altijd gebonden aan regels anders wordt het anarchie. Uitingen van spirituele tradities horen niet in bordelen thuis, dat is respectloos naar degenen toe die wel respect hebben voor beelden en andere uitingen. Het beschadigt mensen, doet mensen pijn, en dat moeten wij niet willen. Organisaties die die beelden in bordelen plaatsen zijn uit op geld verdienen, zijn onwetenden.
Henk van Kalken zegt
Met alle respect hoor… ik zie geen verschil. Het menselijk beoordelingsvermogen nuanceert en vindt het éne disrespectvolle gedrag rondom Boeddha-afbeeldingen erger dan het andere. We weten niets van kopers van zowel seks als kitscherige boeddhabeelden. Ik veroordeel beide categorieën niet. Wel een goede gelegenheid om geduld enmededogen te beoefenen met hen die geen enkele weet hebben van Boeddha en zijn leer.
Henk van Kalken zegt
Ik zal niet voor Zeshin spreken, maar mijn ietwat laconieke houding heeft niets met liberaal denken te maken.
Meer met mildheid, relativering en mededogen met onwetenden. Boeddha zelf was hier bekend om. Met woede en scherpte keer je echt de heersende modus niet om. Wetteloosheid keer je hier ook niet mee om en respect laat zich niet afdwingen. Met je laatste zin ben ik het eens. Onwetenden die beelden in bordelen plaatsen weten absoluut niet wat ze doen. Ze verwijderen ze echt niet omdat hun domme gedrag de redactie van het BD onwelgevallig is. Ooit heb ik de kwestie van Yab Yum (de eerbiedwaardige aanspreekvorm van vader-moeder)aan een oude lama voorgelegd. Hij zei: ‘laten we bidden dat ze iets van de uitstraling van de Boeddha meekrijgen en dat ze door de oorzaak van zien in een volgend leven de dharma mogen gaan beoefenen.’ Ik zie niets in ge- en verboden om mensen te dwingen respect te tonen voor iets waar ze duidelijk geen barst van begrijpen.
Ujukarin zegt
Eens met kernpunten uit beide visies, maar wil er nog eentje bijnoemen: de over-identificatie met beelden en afbeeldingen van veel ethnisch (Aziatisch) boeddhisten. Ze willen bijvoorbeeld in hun eigen tempel niet met de voeten richting altaar zitten, maar de hardliners onder hen vinden ook dat elke publieke situatie waar mensen met voeten naar Boeddha gericht zouden kunnen zijn fout is. En in onze eigen (relatief liberale) centra krijg ik dus regelmatig met Aziaten te maken die hierop kommentaar hebben.
Ik leg ze altijd geduldig ons meninsverschil uit, maar ben toch bang dat hier het Amerikaanse puritanisme de verkeerde kant van het boeddhisme, namelijk die over-identificerende kant, aan het helpen is gegaan :-(
With folded palms,
Henk van Kalken zegt
Ja, met Tibetanen heb ik vergelijkbare ervaringen. Nooit wijzen naar altaren, beelden en afbeeldingen. Nooit met voeten richting altaar zitten. Maar ik vraag me in gemoede af wat Boeddha van deze discussie gevonden zou hebben. En überhaupt dat er felle meningsverschillen cq ruzies ontstaan rondom wel/geen respect naar hem tonen door niet-boeddhisten. En dat er beelden van hem gemaakt zijn. Ik ben blij dat de macht van de kerk is afgenomen en dat ik weer mag vloeken (niet dat ik dat doe). En ik hoop oprecht dat er geen puriteinse stroming in het boeddhisme in ons land ontstaat.
G.J. Smeets zegt
Hilarisch, dit.
Ofschoon ik het eens overwogen heb om voor de seks naar een seksclub te gaan heb ik het nooit gedaan. Te duur voor mijn budget en mijn geslachtsorgaan achterna lopen vond ik om andere reden bezwaarlijk. Maar ik vermoed met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid, als ik het gedaan had was ’t me om ’t even geweest of daar een boeddhabeeld stond, een Christusfiguur aan het kruis hing, een replica van de Mona Lisa aan de muur hing of een afbeelding van geilgozer Fritz the Cat van de onvolprezen Robert Crumb.
Bestaat er in het boeddhisme zoiets als tempel-hoeren? Gezien de vele seksschandalen rond boeddhistische leraren en tempelbeheerders lijkt het daar wel op.
kees moerbeek zegt
Die domme Amerikanen en domme en vooral achterlijke Aziaten met hun overidentificatie van beelden en afbeeldingen toch weer. Ze willen het maar niet begrijpen. Maar gelukkig zijn ‘wij’ dan wel zo mededogend om voor de zoveelste keer uit te leggen hoe de vork werkelijk in de steel zit. Kat in het bakkie, gezien ons koloniale verleden hebben ‘we’ daar ruimschoots ervaring mee.
Ik stel voor dat we boeddhistische missionarissen gaan opleiden om het ware boeddhisme te verspreiden. Zij die dit willen kunnen veel leren van het rooms-katholieke en christelijke missiewerk.
Misschien kunnen de leden van de diverse boeddhistische clubs mutsjes gaan breien voor de kinderen van de verdoolden en voedselpakketten verzenden en dergelijke. Het verzamelen van zilverpapier voor de boeddhistische missie is gedateerd.
Ach, wat een gekkigheid toch weer. Wat zou de Boeddha ervan vinden? Maar ach, hij kwam uit India en dat is ook al weer een paar duizend jaar geleden. Dus wat heeft hij nou eigenlijk voor iets zinnigs nog te zeggen. Eigen boeddhisme eerst :-(
Het blijkt dat tijdens de Zwarte Dood (pest) er ook allerlei rare dingen gebeurden. Een citaat uit het Historisch Dagblad van oktober 2010 over de pest:’In 1348 ontstond een concurrerend aanbod van troost: de flagellanten. De flagellanten trokken rond in groepen en voerden openbare rituelen van zelfkastijding uit. De algemene overtuiging was dat de Zwarte Dood een straf was van God. De zelfkastijding was een poging Hem milder te stemmen. Flagellanten trokken rond in groepen van een paar honderd mannen en vrouwen, al kon de meute ook wel tegen de duizend personen groot zijn. Wanneer ze een dorp of stad binnenkwamen, toog men naar de kerk om de klokken te luiden. De mannen ontblootten het bovenlijf en gingen in een cirkel staan. Dan begon het kastijden, waarvoor ze een zweep gebruikten met drie riemen en ijzeren kogeltjes aan de uiteinden. Onderwijl werd uit volle borst gebeden en gezongen. Een meester-flagellant spoorde de omstanders aan hetzelfde te doen. Zij die zich bij de flagellanten aansloten deden dat uit hoop aan Gods toorn te ontkomen, maar verkleinden hun overlevingskansen aanzienlijk. Ze moesten zich viermaal per etmaal tot bloedens toe bewerken, en mochten een hele maand geen schone kleren aan, noch zich wassen.’
Namo Guanshiyin pusa!
Ujukarin zegt
@Kees, je weet best hoe het zit maar parodieert jezelf en de werkelijkheid nogal.
“Die domme Amerikanen en domme en vooral achterlijke Aziaten met hun overidentificatie van beelden en afbeeldingen toch weer. Ze willen het maar niet begrijpen. Maar gelukkig zijn ‘wij’ dan wel zo mededogend om voor de zoveelste keer uit te leggen hoe de vork werkelijk in de steel zit. ”
Wel ik geef geregeld les in neo-boeddhisme in Azie en kan je uit heel wat ervaring melden dat ze ook daar in de maag zitten met die over-identificatie. Het maakt boeddhisme primair bijgeloof, iets voor oude mensen, en ongeschikt voor hun moderne generatie.
Ik heb overigens alle respect voor wie pakweg het leven centreert rond pujas, Boeddhabeelden, Zen-tuinen en zo inplaats van rond rationalisme. Maar wie dat serieus doet houdt die beoefening echt voor zichzelf, en gaat geen bezwerende vingertjes opheffen als anderen wél met hun voeten naar een Boeddhabeeld gericht zitten. Het is die over-identifatie, het verworden van boeddhist-zijn tot een stuk van je identiteit waarmee je meent anderen de les te moeten lezen, waar het fors ontspoort.
Referenties naar “koloniale verleden hebben ‘we’ daar ruimschoots ervaring mee” zijn voor jouw rekening, ik zie de link niet. Neo-boeddhisme is vrij nauw verwant aan humanisme en aan waarden als vrijheid-gelijkheid-broederschap; waarden die we in NL in ieder geval hoog in het vaandel hebben (al is de daad soms wat lastiger dan het woord) en die een boeddhist wereldwijd kan nastreven. Kijk maar naar Ambedkar.
With folded palms,
kees moerbeek zegt
@Ujukarin je geeft les in neo-boeddhisme dus je weet hoe het is ontstaan en de redenen ervoor.
Het neo-boeddhisme gebruiken als norm voor het boeddhisme in het algemeen doet mijns inziens onrecht aan andere vormen van boeddhisme en erger nog doet onrecht aan mensen in hun authentieke boeddhistische levensovertuiging.
Het gaat mij dan ook niet om tolereren of ‘respect hebben voor’. ‘Respect voor’ is mijns inziens een lege formule geworden. Waaruit blijkt dan dat veelgeprezen ‘respect’ dan in woord, in geschrift en in tastbaar gedrag?
‘Bijgeloof’ is om politieke redenen een aanleiding geweest in het 19de eeuwse China en Japan om vormen van het beleven van boeddhisme en volksreligie e.d. te bestrijden met het oog om het uit te roeien. Men zag destijds in Japan en China het Westen als lichtend voorbeeld en de inlandse religie werd gezien als reden dat het Westen China en Japan had overvleugeld. Het ging heel serieus om het overleven van Japan en China als onafhankelijk.
In China ziet men nu religie die niet aan de leiband van de staat loopt als bedreiging voor het voortbestaan van de staat.
‘Het maakt boeddhisme primair bijgeloof, iets voor oude mensen, en ongeschikt voor hun moderne generatie.’ Kortom een marketingtechniek of uitverkoop?
Dan je uitwijding over neo-boeddhisme en de waarden van de Franse revolutie en Nederland. Prima, maar in de kern kwam de Boeddha daar 2.500 jaar geleden al mee.
Ambedkar kan prima voor zichzelf spreken via zijn geschriften, want hij leeft niet meer.
Rafael zegt
Ik hou het bij : liefde en vrijheid.
En dankbaarheid voor de oude Chan
(Meesters die ik graag lees maar niet bewierrook)
Jullie (wij) hebben je van de woorden van de Boeddha meester gemaakt om er iets heiligs van te maken, waardig om uit je hoofd te leren en te worden gereciteerd. Je hebt er verhandelingen over geschreven, je hebt er onophoudelijk over gekwebbeld en je hebt verschillende geloofsrichtingen tot stand gebracht. Jullie hebben tempels gebouwd en …standbeelden gemaak…
kees moerbeek zegt
Dat hebben ‘wij’ in het Westen niet gedaan, maar eerst de Indiase volgelingen en later de andere Aziatische volgelingen van de Boeddha, Rafael. Pas heel veel later is het boeddhisme, in ieder geval een westerse variant, overgewaaid. Pakweg nog geen honderd jaar boeddhisme in ons land: waar hebben we het over?
De woorden van de Boeddha zijn heilig, maar dit is niet uniek. Er zijn talloze teksten die zonder dat ze door de een of andere god zijn geproclameerd van grote en wezenlijke invloed voor de mensheid, in positieve zin. Heilig is niet per se kwezelachtig en hypocriet!
Ze moesten gereciteerd worden om ze te bewaren voor het nageslacht, pas later zijn ze geschreven en weer later gedrukt op papier.
Met verhandelingen is niets mis. Het is een menselijke trek om dingen te doordenken, erover te praten e.d. ‘Wat wil die Boeddha nu eigenlijk en wat kunnen we ermee in ons dagelijks leven?’ Vooral dat laatste is belangrijk, omdat de Boeddha een praktisch ingesteld iemand was, een mens en geen schriftgeleerde.
Tempels, net als kerkgebouwen zijn om praktische redenen gebouwd. Het is toch wel fijn om droog te zitten als het regent. Een klooster is ook handig in de moessontijd. Dat het later protserige gebouwen werden is ook begrijpelijk, maar het geld had wellicht beter besteed kunnen worden.
Eerst waren er geen beelden, maar werden er symbolen gebruikt als het wiel en zogenaamde voetafdrukken om naar de (leer van de) Boeddha te verwijzen. Later kwamen de beelden.
Hoewel het westerse christendom veel invloed heeft gehad op ons westers boeddhisme is het boeddhisme wezenlijk iets anders. Net als het christendom geen joodse sekte is, is het westerse boeddhisme geen christelijke sekte.
Ik begrijp je bedenkingen, maar…
Ananda zegt
Een kennisje werd eens aangesproken door een ‘moeder overste’ waarvan er ook veel fanatieke rondlopen binnen de Boeddhistische sangha’s, mensen die ongevraagd (zelfverzonnen en superbelangrijke) regels uitdelen en mensen op hun spraak, gedrag en dus gedachtes proberen te corrigeren.
Of ze inderdaad niet met haar voeten naar voren wou zitten, waarop ze spontaan opmerkte dan dus met haar open kruis richting de Boeddha te zitten en de moeder overste wit wegtrok..! Over ongewenst, uit je met zachte wolken omhulde stalen comfortzone getrokken worden, en eens stevig diep na moeten denken over de kern van de zaak gesproken.
En dat maakt het Nederlandse Boeddhisme en Nederlanders zo uniek, die onbedoeld lompe onschuldige houding, dat onbewuste recht voor zijn raap zijn. Onbedoeld de boel wakker schudden en grensverleggend zijn, maar meestal wel echt vanuit het hart en de juiste intentie. Het is een voorrecht zo grenzeloos Nederlands te zijn, iets, mits goed uitgevoerd, om te koesteren!
De Boeddha kan wel tegen een stootje, en vanuit de gedachte dat we allemaal met mekaar in relatie staan en ieder op zijn manier aanrommelt, worstelt of harmonieert met de leer van de Boeddha kan de conclusie toch alleen maar zijn dat het goed is om de eigen grenzen aan te geven en op voorhand in te calculeren dat de reactie van de andere zijde goed of teleurstellend kan zijn.
Spreek mensen aan als je iets echt niet vind kunnen, maar houd rekening met afwijzing en onwetendheid van de andere zijde, en laat anderen zolang ze niks echt schadelijks doen zelf zoeken en ervaren en geef bescheiden advies als ze er om (lijken te) vragen.
Eerst stonden de Nederlandse vensterbanken vol met ganzen, daarvoor met macramé, en nu moet gezegd dat de Boeddha’s naast Geraniums waarschijnlijk de hardnekkigste zijn van alle rages, je treft ze ook maar mondjesmaat in de kringloop of op de rommelmarkt aan. Dat is dus wonderlijk, de doorsnee mensen van alle rangen en standen en soorten zijn oprecht geraakt door een Boeddha, ze willen niet alleen een Boeddha, nee ze halen ze daadwerkelijk in huis en hechten eraan.
Wellicht een uitlaatklep en tegenhanger voor die eeuwige gekwelde, half of helemaal dode hangende Jezussen die overal onze steden en paden sieren, je gezellige wandeling in een klap overschaduwen en waar ik nog steeds van begrijp dat ik ze als kind niet begreep. Duizenden mensen moeten er van wakker hebben gelegen wetende dat die arme Jezussen daar in weer en wind ijskoud en keihard hangen, en waarom dan toch? Dat is pas onverantwoord om dat zonder verdere uitleg en als 1 groot vraagteken nog immer in tere kinderzielen te duwen, in nachtclubs komen kinderen immers niet en volwassenen zouden zich volwassen moeten kunnen gedragen zowel in als buiten nachtclubs.
Een vriendin vertelde wel eens doodmoe thuis te komen en die dikke Boeddha met zijn gulle lach smolt haar dan, alle shit viel van haar af, alleen al dat maakt alles goed. Verder wisten we niks van Boeddha, hij was gewoon echt prettige, volstrekt onschuldig en betrouwbare positieve aanwezigheid.
Denk eens 1 minuut, een halve dan, of een kwart minuut oprecht aan al die Boeddha’s die bij gescheiden en diep in mannen teleurgestelde vrouwen staan te staan. Als er ook maar een commerciele plastic Boeddha het gevoel van al die waardeloze losers, schuinsmarcheerders en vaders die van hun gezin weglopen enigszins heeft verzacht bij 1 vrouw dan is dat echt oprecht iets goeds en ben ik overtuigd dat zij niet gelijk de acht edele waarheden ‘moet’ kennen, een peperdure vipassana retraite op Bali volgen of in de sneeuw rollen in Nepal, nee dan is die plastic Boeddha en goedkope flutwierook op de grond naast de kattenbak, half zichtbaar achter de smart tv met Grand Theft Auto of Fortnite om zijn oren, of omgevallen uit een zak stekend na de verhuizing op zolder helemaal goed en helemaal de bedoeling en harstikke mooi wat mij betreft.
Dat is natuurlijk een hotse klotserig begin van het echte Boeddhisme in Nederland, maar ‘get maar very quick used to it’.
Wij zijn getuige en deel van de geboorte van een stroming die via plastic, led lampjes (en die overdaad aan kitch Boeddha’s en plastic offer snoep en troep die wel echt afval produceren in Azie daar zit ik mee in mijn maag), Action en Intratuin en andere KassaBoeddha wegen tot onze medemensen en hun medemensen komt.
Dus kunnen we niet als Boeddhistisch Dagblad een ‘mini zen moestuintje’ ontwerpen voor de Albert Heijn?
Zonder afbeeldingkjes van Boeddha, met alleen afbeeldingkjes van stenen, watervalletjes en hooguit een anoniem monnikje vredig gezien van op de rug (waar dan alsnog heibel en dus reclame van komt)?
In gelijke tred met de opkomst van het Boeddhisme een mini modderpoeltje waar dan een mini lotusje uit groeit?
En die ieder jaar een nieuw stukje tuin erbij krijgt, met tuin’verlichting’?
En op de verpakking een spreukje, mantraatje of meditatielesje, of GEWOON HELEMAAL NIKS?
Ik besluit met de opmerking dat we allemaal ooit eens zijn begonnen met leren lopen door te kruipen, zwalken, vallen en opstaan. Als ik een Boeddha in de lucht op een lotuswolk was en ons zag dan zou ik niet meer denken dan “ach ze beginnen te kruipen, zwalken en leren lopen met vallen en opstaan, mooi”.
En ik zou met mijn wolk wel eerder boven een authentieke Boeddhistische tempel gaan hangen dan boven een nachtclub, maar de Boeddha niet. Als een van de meest herhaalde woorden “ik rust niet voor alle levende wezens verlicht zijn” niet van de Boeddha zelf zouden komen zou ik denken dat hij zou kiezen boven een tempel te hangen. Nu ben ik overtuigd dat ik als ik een Boeddha was boven een tempel ging hangen en de Boeddha boven de nachtclub (en daarom wil ik nu logischerwijze ook liever boven die nachtclub hangen, blind, omdat de Boeddha dat zou doen en ik het dan automatisch ook vind en wil zonder verder over de aanleiding en gevolgen te denken ofzoiets). Iedereen zoekt vanuit een oerinstinct naar een middenweg, dus we doen gewoon sam(sara) sam(sara), water bij de wijn, dag bij de nachtclub.
Joost zegt
Buurvrouw heeft er een,toe nou je weet wel een boeddamannetje. Die wil ik ook. We moeten Boeddhas in de club jongens lopen goed , kassa. Enz, enz ,enz. Kassa,Kassa ,Kassa. Ben het trouwens volstrekt met Joop eens. Het loopt de spuigaten uit platgezegd.