De droomtekst van Zeshin over het lijden van de aardappel en de oprichting van het aardappelbevrijdingsfront in het BD van zondag inspireerde Sjoerd Windemuller tot het schrijven van een tekst over het leven en uiteindelijk het lot dat zijn aardappels wachtte.
Ieder jaar, einde maart, begin april, poot ik de aardappels. Een rijtje Frieslanders, een rijtje Ratte d ‘Ardèche, een rijtje Surprise. Dertig cm in de rij en de rijen 70 cm uit elkaar. Vroeger waren het 15 rijen, 300 tot 500 kg opbrengst vroege Doré, die over de heg verkocht werden, f 1,00/kg.
Nu zijn we met z’n tweeën over, dan is 3 rijtjes genoeg. 1 vroeg, 1 middel en 1 bewaar. Een keuze uit jarenlange experimenten met wel 16 verschillende rassen.
In de rulle, met goed verteerde potstalmest bemeste zavelgrond, vinden ze hun plek, 10 cm diep. Deze grond leeft. Wormen, duizendpoten, schimmels en bacteriën woelen rond en maken er een grote levende bron van fijn ruikende aarde van. De mollen gaan er soms op jacht naar een enkele ritnaald of engerling en het kippenmuur zoekt plekjes waar de zon vrij spel heeft.
Als na enkele weken de tere blaadjes zich boven de grond uitwurmen, dan aard ik 2x de rijen aan tot ruggen, zo dek ik de blaadjes af tegen de nachtvorst. Na de ijsheiligen mogen ze doorgroeien op deze ruggen, dan valt de nachtvorst ze niet meer lastig.
Iedere dag ga ik even bij ze kijken of ze het wel naar hun zin hebben. Tot de oogst worden ze ook 4x verwend met een nevel van kaliumfosfiet. Dit moet gebeuren voordat de rijen zich sluiten tot 1 dicht bladerdek. De kalium helpt ze bij de smaakontwikkeling en de sterkte van het was en de fosfiet helpt ze om weerstand te ontwikkelen tegen de aardappelziekte. Met het verteren van het blad, keert het als voeding terug in bodem.
We hebben een goede verstandhouding, mijn aardappels, de grond en ik. Zonder te spreken verstaan we elkaar. We maken samen deel uit van dezelfde stroom, alles verandert voortdurend.
Als de Frieslanders hun bloemen ontvouwen rond half juni, dan weten we dat het moment is gekomen dat de eerste aardappels geoogst kunnen worden.
Ik zak dan door mijn knieën. Met een kleine rooivork van roestvrijstaal wordt voorzichtig de eerste plant in de rij met kluit en al los gewroet. De aardappels vallen bijna schoon uit de vochtige grond en worden in de emmer gelegd. Voor iedere dag dat wij ze eten ongeveer een halve plant, afhankelijk van hoeveel aardappels er aan zitten.
Er wordt weinig gepraat, tussen mijn aardappels en ik, Ik vertel wel en zij luisteren naar mij.
Onze verstandhouding is goed. Dat merk ik aan het gemak waarmee zij zich overgeven, de gezondheid en smaak, en de liefde en verbondenheid die ik ervaar.
Het is liefdevolle arbeid, meditatie.
Het moment dat het langere tijd gaat regenen en de bladeren van de planten toch met schimmelpluis bedekt raken, breekt het moment aan om te alles wat er nog staat te oogsten. Ook dat gaat respectvol en voorzichtig. Vaak is het dan al voorbij half augustus, wat vroeg voor de Surprise, maar door de goede samenwerking hebben ze meestal hun goede formaat al.
Vijfenzeventig kilo aardappels voor ons beiden. In een relatie van de planten, de bodem, de lucht, de regen en de zon, liefdevol tot wasdom gekomen.
Zo leven wij met onze groenten, aardappels, fruit en wijn- en tafeldruiven. Geen wrede omgang met het gewas, maar in liefdevolle zorg en verbondenheid deel uit makende van het geheel.
Mijn aardappels, mijn vrouw en ik.
Met kerst hebben wij onze culinaire vrienden opgegeten.
zeshin zegt
Kun je na gaan waar een humoristisch bedoeld stukje toe leid. De enige serieuze alinea daar ging niemand op in.
“de zinloze bevrijding van aardappelen zal voor mij geen praktijk worden. Wat overblijft is ontdekken waar het schouwspel van die beroerde aardappels vandaan komt. Schouwspel = projectie vanuit de geest.”
Hans van Dam zegt
Waar kan ik mij aanmelden voor het aardappelbevrijdingsfront?
zeshin zegt
Bij “Power to the Pieper”
Hans van Dam zegt
Wie helpt mee in de strijd tegen het aardappelbevrijdingsfront? Steun het zeshinbevrijdingsfront. Meld je aan bij Power to the Pauper. Geen Rolex maar Solex.
zeshin zegt
Ja hallo,… nou zit mijn hele beeldscherm onder de thee, grrrnfeji GRRRRR.
Kaarin zegt
Wat jammer om te horen dat het als humor was bedoeld. Ik vond het stukje getuigen van veel respect voor het leven. Dom dom dom van me.
Hans van Dam zegt
Mij verheugt het dat je iets in de aardappelsatire hebt gevonden dat Zeshin er niet in heeft willen leggen.
Het idee om zonder vooroordelen naar wat dan ook te kijken, is zo gek nog niet.
Verschillende locked-in patiënten, zoals Martin Pistorius, auteur van Ghost Boy, zijn na vele jaren uit hun isolement gered door mensen die niet op voorhand aannamen dat ze imbeciel waren of vegeteerden. Zijn dieren automaten omdat meneer Descartes dat ooit eens heeft beweerd?
Mijn lief en ik geven alles wat we maar willen een stem. Vogels, pluche knuffels, planten, keien, kwallen, aardappels, doden, je kunt het zo gek niet bedenken. Of dat spel is of verbeelding of waanzin of meditatie of projectie van de geest of ontvangst door de geest of wat dan ook, kan ons geen zier bommen. Het is gewoon fijn om overal vrienden te maken.
Nu heb ik weer iets in jouw reactie gevonden dat jij er misschien helemaal niet in hebt willen leggen. Ik hoop dat je dat leuk vindt, maar dom mag ook.
Nic Schrijver zegt
Geachte Zeshin,
Ik heb niet op de enige serieuze alinea in uw stuk gereageerd daar zij de enige hete aardappel in uw stuk was die ik liever doorschoof. Excuses.
Fijn dat u die hete aardappel toch nog onder de aandacht bracht.
zeshin zegt
voor jou geld ook
Ja hallo,… nou zit mijn hele beeldscherm onder de thee, grrrnfeji GRRRRR. uche, uche, uche.
Sjoerd Windemuller zegt
Hey zeshin,
Ben jij nu het schouwspel van de aardappel en
is jouw bestaan de projectie vanuit haar geest?
Of hoe zit het eigenlijk?
Wat is de interpunctie?
Waar houdt de aardappel op?
Waar begint zeshin?
Waar houdt zeshin op?
Waar begint zijn aardappel?
Het wordt te ingewikkeld,
ik kan het niet meer volgen, en
ik snap er geen bal meer van.
Hoe zit het met ons,
zijn wij eigenlijk aardappelen,
of een projectie uit hun geest?
Het wordt nu tijd dat ik mij aanmeld voor een bevrijdingsactie.
Sjoerd Windemuller zegt
Of nee, ik steek mijn handen in de grond. Goed bemest, wie weet wat er aan komt in de zomer.
Vanessa zegt
Ik moet zeggen dat ik door dat stuk mijn aardappels heel anders bekijk en behandel. Voor het schillen was ik ze ritueel, waarna ik ze bedank voor het opgeven van hun leven voor het vullen van mijn maag. Ze lijken nu ook beter te smaken. :P
Marco B zegt
Om die rede vreet ik graag letters
Nic Schrijver zegt
Vermicelli soepletters ? :-)
Sjoerd zegt
Vanessa, dit doet me goed om te lezen.
Anneke en ik willen onze blik op onze medewerkers op ons land fris en schoon houden, zodat we iedere dag opnieuw kijken alsof we ze voor het eerst zien.
Bij het eten vangen we ook de maaltijden aan met het belritueel, zoals we dat jaren geleden bij TNH hebben geleerd. Het houdt ons met onze aandacht bij de plaats en rol die wij vervullen irt het voedsel dat wij oogsten en eten. Het versterkt ons besef van deel uitmaken van de voortdurende stroom, samen met de vrucht van het land en het land zelf.
Het toppunt van werkmeditatie voor ons.