Zoals een pauw pronkt met zijn veren, zo doet een beschaafd volk dat met hoge torens, glimmende auto’s en veel te grote huizen. We zijn volken van vertoon, die natuurlijk en menselijk kapitaal aanwenden om in een dierlijke concurrentiestrijd te overleven.
Deze banden van overheersing hebben een wig geslagen tussen mensen en tussen cultuur en natuur, met onvermijdelijke maatschappelijke en ecologische problemen tot gevolg. De mens is een dier. Onze opdracht is cultuur en natuur te vermengen, niet te scheiden. Dit is een veel grotere uitdaging dan men met het politiek en wetenschappelijk pragmatisme veronderstelt. We zouden ermee kunnen beginnen om eerlijk te zijn over ons dierlijk opportunisme in plaats van het te verbergen of af te doen als cynisme. Dat zou, omdat er tussen mensen en volken meer dierlijke overeenkomsten zijn dan culturele verschillen, voor de ontspanning kunnen zorgen die noodzakelijk is om er gezamenlijk de schouders onder te zetten. De evolutie van liefde maakt feilloos het belang én de samenhang duidelijk van herverbinding met elkaar, met onze eigen natuur en met de ecologie.
Dit boek is een opmerkelijke en prikkelende bijdrage aan het discours over een duurzame toekomst.
Matthijs Schouten – bijzonder hoogleraar ecologie en filosofie van het natuurherstel aan de WUR.
