“Wat is onze natuurlijke staat?”
“Verdeeldheid natuurlijk.”
“Eenheid natuurlijk.”
“O ja?”
“Daar streef ik tenminste al jaren naar.”
“Nou dan.”
Deze tekst maakt deel uit van de Perongelukexpress, een serie over de vrije wil.
- Door naar de hoofd inhoud
- Skip to secondary menu
- Spring naar de eerste sidebar
- Spring naar de voettekst
Footer
Boeddhistisch Dagblad
Sjoerd zegt
Wat moet ik met zo’n deel beginnen?
Rot van buiten, schoon van binnen
Heel en toch gespleten
Lijkt mij het een schone zaak
Dit deel snel te vergeten.
Het is celibaat is ook verkeerd begrepen
’t Gaat niet om de daad, dat
Is benepen, nee de dualiteit der
Edele delen, dat splijt de geest
’t Is nu niet langer te verhelen
Alleen in de wijndruif
Kennen wij edele rotting
Met dat verschijnsel
Valt niet te spotten
Hieruit verschijnt het edelste vocht
Dat in de kelder is gewrocht.
Er is toch hoop
Voor Kobus en zijn flodder
Op een schone dag verschijnen ze
Als lieflijke lotus uit de modder
Dit kan ik met een mooie oeverzoom markeren
Maar ik houd van troep en redelijke reddeloosheid
Dus zo’n grens valt mij helaas niet leren!
Tokai Dwaalzin