‘Wegwerp-’ is een voorvoegsel waarmee je aangeeft dat iets na gebruik weggegooid kan worden – reuzehandig voor elke leer die eropuit is zichzelf overbodig te maken.
Daarmee had Boeddha zijn ‘vaardige middelen’ (paramita’s) die je verder helpen op je zogenaamde pad wegwerpmiddelen kunnen noemen, en het vlot waarmee je zogenaamd oversteekt van het zogenaamde samsara naar het zogenaamde nirwana een wegwerpvlot, zodat althans dáárover geen misverstand zou zijn ontstaan, zei de optimist.
De scepticus had zijn filosofie een wegwerpfilosofie kunnen noemen, de mysticus zijn god een wegwerpgod et cetera.
Ikzelf maak er dankbaar gebruik van. Zo noem ik mijn website een wegwerpsite, mijn boeken wegwerpboeken, mijn teksten wegwerpteksten en mijn neologismen wegwerpwoorden.
Onder een wegwerpbewering versta ik een bewering die alleen maar dient om andere beweringen te ondermijnen. Al mijn beweringen over niet-weten zijn wegwerpbeweringen, deze ook.
Een wegwerpverhaal is een verhaal dat alleen maar dient om andere verhalen te ondermijnen. Al mijn verhalen over niet-weten zijn wegwerpverhalen, dit verhaal ook.
Wegwerpwijsheid is wijsheid die alleen maar dient om andere wijsheid te ondermijnen. Al mijn wijsheid is wegwerpwijsheid, deze ook.
Wegwerpspiritualiteit ten slotte (je moet toch een keer ophouden) is spiritualiteit die alleen maar dient om andere vormen van spiritualiteit te ondermijnen.
Wat er overblijft na al dat wegwerpen? Lege mystiek, lege filosofie, lege zen, lege wijsheid enzovoort. Lege spiritualiteit, gespeend van inhoud, gespeend zelfs van leegte.
Spiritus is Latijn voor geest.
Wegwerpen is de geest van niet-weten.
Weetnietgeest, wegwerpgeest.
