Raoul Deleo, pseudoniem van Raoul de Leeuw, (21 december 1968) is een Nederlandse zenboeddhist, illustrator, tekenaar en animator. En sinds 1993 werkzaam als illustrator werd hij vooral bekend na het winnen van de  Illustratie Jaarprijs van het NIC, (de Vereniging voor Nederlandse illustratoren) in 1995. Het bekroonde werk was “De Kluut“, gemaakt voor een kalender van Animal Support.

Deleo won meer prijzen, zoals in 1995 de Aanmoedigingsprijs Illustratie van het Amsterdams Fonds voor de Kunst (AFK)), verschillende categorie-prijzen van De Beroepsorganisatie voor Nederlandse Ontwerpers (BNO), de Prijs voor illustratieve vormgeving in 2003 van de stichting De Nederlandse Designprijzen en een deelbekroning in 2004 van de Nederlandse Artdirectors Club (ADCN).

Raoul Deleo. Foto Elisabeth ter Borg.

De jaarprijs van de vereniging voor illustratoren viel hem ook ten deel en een lamp uitgereikt door de Art Directors Club Nederland- en twee Dutch Design Awards: Eén voor een reeks covers voor tijdschrift Rails en één voor een animatie voor beleggingsbank Alex.

Bovendien werd een door hem geïllustreerd en vormgegeven Gouden Boekje geselecteerd als één van de Best Verzorgde Boeken van 2011.

Raoul Deleo werkt voornamelijk voor tijdschriften. Vanaf 2004 is hij zich ook gaan toeleggen op de animatie. Zijn korte animatiefilms met het cartoonfiguurtje “Rufus” zijn daarvan een voorbeeld.

De tekenfilm “Rufus in Bouncin’ Buddy” (2005) is vertoond op verschillende filmfestivals in Europa en Azië. Onder meer in Frankrijk tijdens het gezaghebbende Internationale Animatie Filmfestival in Annecy in 2006 en in Japan tijdens de 11e editie van het Hiroshima Animatie festival.

In 2007 verscheen bij uitgeverij Meulenhof  het boek getiteld “De Eenzame Snelweg”: Een samenwerking met schrijver  Auke Hulst en een reisverslag in tekst en beeld. De reis volgt de route van New York naar San Francisco die de schrijver Jack Kerouac in het boek On the road (1957) beschrijft en heeft afgelegd. In navolging van Kerouac, die zijn boek vijftig jaar eerder schreef op een rol papier van veertig meter, legde ook Deleo zijn belevingen in de vorm van tekeningen vast op een rol van circa dertig meter.

In het voorjaar van 2014 verbleef Raoul veertien dagen in een atelier en bomvrije bunker aan de rivier de Lek, daartoe uitgenodigd door de organisatie van Boeddha in de Linie, Elisabeth ter Borg, Agnes Sommer en Joop Hoek. In de door Emil van Zuylen gemaakte film voor de boeddhistische omroep (BOS), die op 14 september 2014 door de BOS wordt uitgezonden, vertelt Raoul over wat die relatieve stilte met hem deed als boeddhist en kunstenaar.

Raoul (l) en de Amsterdamse kunstenaar Airco Caravan tijdens de opening van de expositie Boeddha in de Linie in Fort Asperen, zomer 2014.

De bomvrije bunker waar Raoul sliep ligt in open veld, waar voor stadsmensen vreemde en soms onbekende dieren ’s nachts tevoorschijn kruipen. Zo ook ratten die het fijne willen weten van de gast in ‘hun’ bunker. Raoul vertelde dat hij ’s nachts in een nis rattenvoetjes hoorde trippelen.

Het verging Raoul niet slecht, die veertien dagen langs de Lek. Hij was gecharmeerd door de vlakbij het atelier gelegen ‘armenboomgaard’, waar armelui hun appelen in het verleden konden plukken en/of de kerk die appelen verkocht om dat geld aan arme mensen uit te delen.

Twee keer per dag zat Raoul anderhalf uur lang op het dak van de bomvrije ruimte noord in meditatie en beoefende er yoga. Tussendoor aaide hij het papier, zoals hij dat noemt en deed zijn ding als kunstenaar. Hij is een paar keer in die bijzondere boomgaard geweest, ook om te werken.  Met beitels en een zaag ging Raoul aan de slag met een dode wilg. Het Hout en de Dood, zo noemt organisator Elisabeth ter Borg dit object. Is het een opening naar het leven, of het wegzakken in de dood.

Raoul tekent naar eigen zeggen al vanaf zijn tweede jaar. Hij werkt de laatste jaren steeds vrijer en weet opdrachtgevers aan te trekken die hem deze vrijheid gunnen en geven.

Het boeddhisme heeft Raoul eind jaren ’80 leren kennen. In 1991 is hij zen gaan beoefenen en is sindsdien nooit echt gestopt. Dit heeft zijn kijk op hemzelf en de wereld om hem heen wezenlijk veranderd.

Sinds een opdracht waarbij hij tekenend verslag moest doen van een reis van New York naar San Francisco (uitgegeven als boek “De Eenzame Snelweg”) is het begrip “Spontaneous Flow” een terugkerend begrip in zijn werk geworden. Het is volgens Deleo een werkwijze die veel te maken heeft met het boeddhisme. Vanuit een volledige concentratie op het nu, zonder plan, beginnen met tekenen en gaande weg zien wat er ontstaat zonder het achteraf te corrigeren.

Meer info: www.deleo.nl/deleo