In ‘De feministische dominee. En haar liefde voor Moeder Aarde’ neemt Wouter ter Braake de lezer mee in een spirituele zoektocht naar een utopische wereld. Centraal staat de ontmoeting tussen Alex, een man die de moed heeft verloren door de agressie en klimaatproblemen in de wereld, en Didi, een charismatische en vrijgevochten vrouw.
Ter Braake zet Didi neer als een baken van hoop. Haar overtuiging is dat onbegrensde liefde het antwoord is op de pijn en wanhoop die Alex en de maatschappij ervaren. Ze laat Alex kennismaken met haar missie om de balans tussen mannelijke en vrouwelijke energie te herstellen, een visie die ze deelt met een breed netwerk van vrouwengroepen, kerken en activisten. Dit netwerk streeft ernaar om de zorg voor Moeder Aarde te versterken en de moedergodin te eren als bron van vruchtbaarheid. Dit concept is een interessante metafoor voor het herwaarderen van de zorgzame, scheppende aspecten van het leven die vaak ondergeschikt zijn gemaakt aan een meer dominante, mannelijke energie.
De roman nodigt de lezer uit om diep na te denken over fundamentele vragen: Waardoor is de wereld uit balans? Wat is de waarde van pure, vrouwelijke kracht?
Ter Braake gebruikt de relatie tussen Alex en Didi om deze complexe ideeën tastbaar te maken. Door hun gesprekken wordt duidelijk hoe de dominantie van mannelijke energie de wereld heeft gevormd en hoe het herstellen van een evenwicht een weg kan bieden naar een meer harmonieuze samenleving. De groei die Alex doormaakt, waarbij hij zich losmaakt van zijn beperkingen, symboliseert de innerlijke transformatie die nodig is om dit nieuwe perspectief te omarmen.
Het boek schetst een utopisch beeld dat, hoewel idealistisch, een welkome tegenhanger is voor het verdriet en de wanhoop die we in de realiteit zien. Het is een roman die hoop wil bieden, een wenkend perspectief van een samenleving waarin Yin en Yang in harmonie zijn. Didi’s wens om mannelijke en vrouwelijke energie te laten samenkomen in een “innig scheppende dans” is een prachtig en poëtisch beeld voor de samenwerking en compassie die nodig zijn om de wereld te helen.
‘De feministische dominee’ is meer dan alleen een verhaal; het is een manifest. Het is een boek dat de lezer aanzet tot bezinning over onze relatie met de aarde, met elkaar en met onze eigen innerlijke energie. Hoewel het utopische karakter van het verhaal misschien idealistisch lijkt, biedt het een krachtig en hoopvol alternatief voor de huidige maatschappelijke uitdagingen. De werkelijkheid blijkt in essentie een spirituele leerschool te zijn.
De roman van Wouter ter Braake is een inspirerende leeservaring voor iedereen die gelooft in de kracht van liefde, compassie en het herstellen van de balans in de wereld.
Geef een reactie